طلسم شوم «تولید ناخالص داخلی»
تولید ناخالص داخلی، قدرتمندترین مفهومِ قرن گذشته بوده است: از پکن تا برازیلیا، از مسکو تا واشنگتن
دوشنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۶ ۱۴:۰۱
دو اقتصادانِ بزرگ آمریکایی، «تولید ناخالص داخلی» را یکی از بزرگترین ابداعات قرن بیستم نامیده‌اند. این ادعا خالی از حقیقت نیست. در واقع، استفاده از همین سنجه یکی از مهم‌ترین دلایلِ پیروزی متفقین بر هیتلر در جنگ‌جهانی دوم بود. اما فراموش نکنید که ایمانِ متعصبانه به این مفهوم، دلیلِ بسیاری از بزرگترین فجایع امروز شده است. شاید زمان آن رسیده باشد که به سوی فهمِ دیگری از رشد اقتصادی گام برداریم.
تخمین زمان مطالعه : ۱ دقيقه
 |
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از دِرک فیلیپسن که پیش از این با عنوانِ «ایمان به رشد اقتصادیْ ما را منقرض خواهد کرد»، منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را در اینجا بخوانید.
در دهۀ ۱۹۷۰، تولید ناخالص داخلی مشغلۀ ذهنی اصلی چین بود. با فروپاشی امپراتوری شوروی در سال ۱۹۹۱، نظام تولید ناخالص داخلی زمام تمام اقتصادهای بزرگ دنیا را محکم به دست گرفته بود. از پکن تا برازیلیا و از مسکو تا واشنگتن، سیاست‌گذاران با آن بیعت کرده بودند. به‌احتمال زیاد می‌توان گفت که هیچ نظام یا هیچ منطقی هرگز چنین قدرتمند نبوده یا در سراسر دنیا حکمرانی نکرده است.
فایل صوتی نوشتار «ایمان به رشد اقتصادیْ ما را منقرض خواهد کرد» را گوش کنید.
