بسم الله الرحمن الرحیم

آرشيو

ویژه‌نامه

انتشارات

گفتگو

نوشتار

بررسی کتاب

دریافت متن کامل مقاله (فایل پی.دی.اف)

نویسنده: نوئل کرول / مترجم: مهدی شمس
نوئل کرول، فیلسوف و منتقد هنری برجستۀ آمریکایی، در این مقاله طی چهار قسمت، رابطۀ میان سیاست و زیبایی‌شناسی را بررسی کرده است.
از نظر تاریخی، هنر و سیاست تقریباً از همان زمانی که هستنده‌های سیاسی پا به عرصۀ وجود گذاشته‌اند در پیوند با یکدیگر بوده‌اند. در تمدن‌های باستان، شعرها، مجسّمه‌ها، و بناهایی را می‌یابیم که یاد حاکمان، جنگجویان، و نبرد‌هایی را گرامی می‌دارند که گذشتگان به تأثیر آنها در روند تاریخ باور داشته‌اند. به علاوه، آشکار است که هنر هنوز هم این کارکرد عملی را برای سیاست دارد، از تمبرهای پستی معمولی گرفته تا یادبود جنگ ویتنام در واشنگتن دی سی، و بناهایی که نمایشگر قدرتِ دولت هستند، مثل پِنتاگُن. از نظر فلسفی نیز پیوند میان هنر و سیاست، بلندمدّت است. در جمهوریِ افلاطون -قدیم‌ترین تلقیِ نظری دربارۀ هنر که در سنت غربی به جای مانده است- از سانسور سیاسی هنر به خاطر مصلحت دولت دفاع شده است.
  از آنجایی که پیوند عملی و نظریِ هنر و سیاست همیشگی بوده است، جای تعجّب نیست که دامنۀ روابط هنر و سیاست بسیار گسترده است. برای نظم دادن به این مجموعه کارکردها، می‌توانیم حول دو نسبت اصلی، یعنی حمایت و مخالفت، آنها را سامان بخشیم. به این ترتیب چهار دسته اصلی خواهیم داشت (که این چهار دسته نه جامع هستند نه نامتداخل): هنر در حمایت از سیاست، هنر در مخالفت با سیاست، سیاست در حمایت از هنر، و سیاست در مخالفت با هنر. استفاده از این چهار دسته، امکان ساماندهی به بنیادی‌ترین روابط کارکردی بین هنر و سیاست را فراهم می­ کند.
+ برای خواندن ادامۀ مقاله، فایل pdf آن را از قسمت «دانلود متن کامل مقاله» دریافت کنید.

 

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.