وسعت یاور عمق است، نه دشمن آن هدفتان در زندگی وسعت است یا عمق؟ قانون موفقیت در ده‌هزار ساعت را به یاد دارید؟ فراموشش کنید قدیمی‌ها می‌گویند «همه‌کاره و هیچ‌کاره»، گویا بعضی از روان‌شناسان هم با آن‌ها موافق‌اند. به‌هرحال، این‌طور که پیداست نمی‌توان «وسعت» و «عمق» را با هم داشت؛ هم عمر ما محدود است و هم انرژی و توجه‌مان. اگر بر انجام یک کار تمرکز کنیم، شاید نهایتاً در همان کار موفق بشویم. اگر به دنبال انجام کارهای متعددی باشیم، تجربه‌های متنوعی خواهیم داشت، اما در آخر کار، احتمالاً در همه‌چیز معمولی خواهیم بود. کتابی جدید می‌خواهد ما را قانع کند که این پیام کاملاً نادرست است و بر خلاف تصورمان همه‌کاره‌ها و همه‌چیزدان‌ها شانس بیشتری برای موفقیت در زندگی دارند.

آیا امیدی باقی مانده است؟ زمین: خانه‌ای که سوزاندیم و خاکستر کردیم مروری بر دو کتاب جدید که هشدار می‌دهند فاجعه از چیزی که فکر می‌کنیم به ما نزدیک‌تر است یکی از درون‌مایه‌های رایج در فیلم‌های علمی-تخیلی سناریوهایی است که در آن فضایی‌ها، زامبی‌ها یا ربات‌ها می‌کوشند تا گونۀ بشر را نابود کنند. معمولاً در طول این فیلم‌ها میلیون‌ها نفر از انسان‌ها کشته می‌شوند، اما نهایتاً بشر پیروز می‌شود و جان به در می‌برد. اما در برابر وحشتناک‌ترین سناریوی پیش روی تمدن انسانی، بعید است پیروزی‌ به این آسانی‌ها باشد: تغییرات اقلیمی دارند جهنمی را به پا می‌کنند که خاموش نخواهد شد. ناامید نباشید، اما بهتر است بترسید.

بدترین خطاهای تایپی خطاهای تایپی که زندگی آدم‌ها را عوض کرده‌اند یک پیامک اشتباهی یا خطای تایپی می‌تواند پیامدهای عجیبی داشته باشد حتماً برای شما هم پیش آمده که موقع چَت‌کردن کلمه‌ای را اشتباه تایپ کنید یا پیامکی را اشتباهی بفرستید و اسباب خنده و تفریح دیگران شوید. اما ماجرا همیشه با مقداری شوخی و خنده یا قدری خجالت‌زدگی تمام نمی‌شود. یک گزارشگر داستان‌هایی را روایت می‌کند که در آن‌ها پیامکی اشتباه یا خطایی تایپی پیامدهای غیرمنتظره و بی‌رحمانه‌ای داشته که هیچ نسبتی با خطای آغازین ندارند. بین همۀ خطاهای تایپ و کلیک کدام مورد فاجعه‌بارترین بوده است؟

آیا الگویی برای انسان وجود دارد؟ انسان‌ها شدیداً با هم متفاوت‌اند، یا عمیقاً به هم شباهت دارند؟ رابرت پلومین و نیکلاس کریستاکیس، بحث قدیمی «طبیعت یا تربیت» را دوباره زنده کرده‌اند وقتی بحث سر چاقی باشد، آدم‌ها معمولاً دو دسته می‌شوند: عده‌ای می‌گویند چاقی در ژن آدم‌هاست و چاق‌ها استعداد چاقی دارند، و دسته‌ای سفت و سخت می‌ایستند که چاقی ناشی از پرخوری و کم‌تحرکی است، پس اگر کسی چاق شده، تقصیر خودش است. همین را در موفقیت تحصیلی، ابتلای به بیماری یا هر موضوع مثبت و منفی دیگری می‌توانید ببینید: کیستیِ ما حاصل ژن‌هایمان است، یا نحوۀ تربیت‌مان؟ دو متخصص برجسته، در دو کتاب جدید، این دعوا را وارد مرحلۀ تازه‌ای کرده‌اند.

ببین افکارت چگونه به‌سادگی برمی‌خیزند و می‌میرند اگر به‌دنبال آرامش بدوید، شاید خود واقعی‌تان از دست برود ذهن‌‌آگاهی می‌گوید به همانچه از راه می‌رسد توجه کنید، ولی خودتان را زیادی در دام افکار نیندازید. چقدر می‌توانیم به این روش مطمئن باشیم؟ «چشمتان را ببندید و سعی کنید، همان‌طور که به ابر در آسمان نگاه می‌کنید، بر احساساتتان تمرکز کنید. یا مثلاً شکلاتی در دهان بگذارید و تلاش کنید ذره‌ذرۀ آن را با تمام بافت زبانتان بچشید». این تمرین‌ها تجربۀ مشترکِ اغلب کسانی است که در جست‌وجوی آرامش از این کلاس به آن کلاس می‌روند. به این تمرین‌ها اصطلاحاً می‌گویند «ذهن‌آگاهی»، که ادعایش این است که فارغ از هرگونه ایدئولوژیِ خاصی می‌تواند ذهن شما را آرام کند و در مواجه با هر مشکلی به دادتان برسد. اما این ماجرا روی دیگری هم دارد: این تمرین‌ها پیش‌فرض‌های فلسفی پنهان و بعضاً دردسرسازی دربارۀ درک ما از خودمان دارند.

زوال رقابت و ظهور انحصار سرمایه‌داری را جف بیزوس نابود می‌کند، نه کیم جونگ-اون شرکت‌های انحصاری دارند به دیکتاتورهایی در قلب نظام سرمایه‌داری تبدیل می‌شوند ما به هر دلیلی ممکن است بخواهیم محصولات و خدماتی که استفاده می‌کنیم را عوض کنیم. از شامپویی که به سرمان می‌زنیم، تا تعمیرکاری که ماشینمان را پیش او می‌بریم. اما فرض کنید همه‌مان مجبور باشیم فقط یک نوع شامپو مصرف کنیم، یک نوع کفش به پا کنیم و ماشینمان را پیش یک تعمیرکار ببریم. چنین وضعیتی، در نظرمان شبیه کمونیسم کرۀ شمالی به نظر می‌رسد، اما یک اقتصاددان معتقد است این مسیری است که سرمایه‌داری در قرن بیست‌ویکم در پیش گرفته است.

فاز بد فیلسوف روایت ژان پل سارتر و والتر بنیامین از مصرف مواد توهم‌زا آیا برای درک واقعیت راهی به جز دست کشیدن از واقعیت وجود دارد؟ سارتر که تحت تأثیر جنبش عظیم پدیدارشناسی بود، می‌خواست حاق واقعیت پدیدارها را توصیف کند، البته اگر خرچنگ‌هایی که دور و برش ورجه ورجه می‌کردند، آرام می‌گرفتند. این خرچنگ‌ها استعاری نبودند، بلکه سارتر واقعاً آن‌ها را بعد از مصرف مسکالین به چشم خودش می‌دید. اما سارتر تنها فیلسوفی نبود که این مادۀ روان‌گردان را که سرخپوستان باستانی کشف کرده بودند، امتحان کرد. کتابی جدید نشان می‌دهد که چطور این روان‌گردان به یکی از پشت‌پرده‌های مهم فکر و فلسفۀ معاصر تبدیل شد.

زیست‌ملی‌گرایی در هند، علم، شبه‌علم و اسطوره به خدمت سیاست آمده‌اند کشوری که همیشه به مدارا و احترام به همۀ سنت‌ها مشهور بوده، این‌روزها مسیر تازه‌ای انتخاب کرده است هندوستان سرزمین تفاوت‌هاست. تنوع قومی، زبانی و دینی موجود در این کشور نوعی استثنا به شمار می‌رود و صلح و آرامشی که میان این مردمان برقرار بوده، الگویی برای جهان بوده است. بااین‌حال، رؤیای جدید هند، روش‌های دیگری را به کار گرفته است. کتابی جدید توضیح می‌دهد که چطور با قدرت‌گرفتن ملی‌گرایان در هند، همه‌چیز از سیاست تا معماری و شهرسازی تحت تأثیر ایدئولوژی ملی‌گرایانه‌ای قرار گرفت که می‌خواهد هندوستان را به اولین کشور «مدرن باستانی» در جهان تبدیل کند.