مقاومت در مقابل وسوسۀ موفقیت هنر ظریفِ کمتر کارکردن نویسندۀ «لذت دست‌کشیدن» می‌گوید: افسارزدن بر تمایلمان برای تجربۀ همه‌چیز شاید شادترمان کند تصویری که زمانۀ ما از آدم موفق ساخته است، کسی است که صبح تا شب کار می‌کند تا پول دربیاورد و بعد آن پول را خرج کالاهای پرزرق و برق و سفرهای ماجراجویانه کند و دوباره بیشتر کار کند تا بیشتر پول دربیاورد تا بیشتر خرج کند. این چرخه پایانی ندارد. جایی وجود ندارد که اگر به آن برسی، دیگر بتوانی نفس راحتی بکشی و آرام بگیری. سوند برینکمن، فیلسوف دانمارکی، می‌گوید شاید وقت آن رسیده است که بایستیم و راه دیگری را پیش بگیریم.

دوران مادر شدن بچه‌ای در شکم و غمی در دل، اما... بارداری، برای بسیاری از زنان، یکی از تجربه‌هایی است که بیشترین فشار عاطفی و هیجانی را دارد معروف است که دوران بارداری، علی‌رغم مشکلاتی مثل تهوع و تغییرات هورمونی، از شیرین‌ترین دوران‌های زندگی هر مادر است: ماه‌های انتظار برای دیدن بچه‌ای که ذره ذره درون وجودت شکل می‌گیرد و خیال‌پردازی دربارۀ روزهای خوشی که با هم خواهید داشت. اما واقعیت پیچیده‌تر از این تصویر ساده است. بسیاری از زنان در دوران بارداری درگیر انواع و اقسام افکار ناخوشایند یا اضطراب و افسردگی می‌شوند، تجربه‌هایی که همچون نقطه‌ای سیاه در کارنامۀ مادری‌ نگریسته می‌شوند و چنان انگ خورده‌اند که اغلب زنان باردار را ساکت می‌کنند.

خانۀ شادی‌ها روزی که دخترم را در اینستاگرام پیدا کردم وقتی جای مادری باشید که دخترش حوصلۀ او را ندارد، اینستاگرام شاید اندوهتان را کمی تسلی دهد پدر و مادر بودن وظیفۀ تناقض‌آمیزی است. تا وقتی فرزندتان کوچک است، باید با همۀ توانتان از او مراقبت کنید، و اگر در انجام این کار موفق شوید و فرزندی قوی و مستقل بزرگ کنید، رهایتان می‌کند و به دنبال ساختن زندگی خودش می‌رود. گاهی دلتان لک می‌زند که دوباره به شما پناه بیاورد، یا چیزی از زندگی‌اش تعریف کند، ولی دریغ از یک کلمه حرف مشترک. اینجور وقت‌ها، شاید شبکه‌های اجتماعی بتواند کمکتان کند تا بچه‌هایتان را دوباره بشناسید.

وکیل‌مدافعِ وکیل‌مدافعِ شیطان آدم‌هایی که فقط ساز مخالف می‌زنند چه فایده‌ای دارند؟ ما معمولاً دوست داریم با بقیه موافقت کنیم، اما این تمایل باعث می‌شود قضاوت‌هایمان ضعیف شود حتماً در بین دوستان و آشنایانتان کسانی را می‌شناسید که در هر جمع و گروهی که حاضر شوند، جز مخالفت کار دیگری نمی‌کنند. هر پیشنهادی که مطرح شود رد می‌کنند و هر حرفی که به میان آید نقد می‌کنند. خیلی اوقات حضورشان عملاً امکان رسیدن به توافق جمعی را از بین می‌برد. ما معمولاً از دست این جور آدم‌ها شاکی و ناراحت می‌شویم، اما اگنس کالارد معتقد است این وکیل مدافع‌های شیطان نقش مهمی ایفا می‌کنند که نباید آن را دست کم بگیریم.

پیام‌آور خرابی‌ها بازگشت ابدی نیچه چرا اندیشمندان سیاسی، از هر مسلکی که باشند، همچنان از نیچه الهام می‌گیرند؟ «من انسان نیستم، من دینامیتم!». اگر کتابی از نیچه دست گرفته باشید، حتی اگر فیلسوف نباشید یا اصلاً نیچه را هم نشناسید، درستی این جمله را دربارۀ نویسنده‌اش حس می‌کنید. کلمات او مثل گلوله صفیر می‌کشند و مثل باروت آتش به پا می‌کنند. بیش از یک قرن از مرگ او گذشته است، اما همچنان بحث دربارۀ اندیشه‌هایش در تمام ساحت‌های سیاست ادامه دارد. شاید هیچ فیلسوفی به اندازۀ او تفسیرهای متناقض به خود ندیده است، اما واقعاً نیچه در سیاست دنبال چه بود؟

افسانۀ عصر طلایی خواندن پیش از عصر دیجیتال هم آدم‌های زیادی کتاب نمی‌خوانده‌اند آیا با فراگیر شدن کتاب‌های الکترونیک و صوتی باید منتظر مرگ کتاب کاغذی باشیم؟ سال‌های زیادی از رواج رسانه‌های دیجیتال نمی‌گذرد، اما همین الآن هم خیلی‌ها نوستالژی دورانی را دارند که اینترنت و گوشی هوشمند و شبکۀ اجتماعی وجود نداشت. نوستالژی‌بازها می‌گویند در آن دوران کتاب آنقدر غریب نبود و مردم خوانندگان جدی‌تری بودند. اما مورخی که دربارۀ تاریخ خواندن پژوهش می‌کند تصویر دیگری ارائه می‌دهد. او به جای رمان‌خوان‌های حرفه‌ای که زیر درختان غرق خواندن‌اند، از مردمی می‌گوید که تنها کتابی که می‌شناختند کتاب راهنمای تلفن بود و کتابخانه‌ها را محل شیوع بیماری تلقی می‌کردند.

وقتی برای دید و بازدید باقی نمانده چرا نباید آخر هفته‌ها کار کنیم؟ برنامه‌های زمانی سنگین و پیش‌بینی‌ناپذیرِ ما خسارت سنگینی بر جامعۀ آمریکا وارد می‌کند مدیران و کارفرمایان تأکید فراوانی دارند که همۀ کارکنان باید رأس ساعت مشخصی سر کارشان حاضر باشند، اما چندان نمی‌پسندند که زیردستانشان سر ساعت معینی دست از کار بکشند. در واقع، کار از نظر آن‌ها هیچ وقت تمام نمی‌شود. فرقی نمی‌کند یازده شب باشد، یا روز تعطیل هفته، هر لحظه ممکن است لازم شود کاری را پیگیری کنید. این وضعیت هرچند زندگی اجتماعی و خانوادگی ما را خراب می‌کند، بااین‌حال ظاهراً برای اقتصاد خوب است. اما اقتصاددانان دربارۀ همین یک فایده هم مطمئن نیستند.

هیجان بدون روایت هیچکاک استاد ترس است، اما تریلرهای جدید ترسناک‌ترند چطور فیلم‌های ژانر وحشت با استفاده از یافته‌های عصب‌شناختی از همیشه ترسناک‌تر شده‌اند؟ هیچکاک نابغۀ روایت‌گری است. شگردهای او برای میخکوب‌کردن مخاطب چنان حساب‌شده است که هنوز موضوع تحقیقات عصب‌شناختی قرار می‌گیرد. خود او جایی گفته است هر کدام از فیلم‌هایش را مثل یک آزمایشگاه مغزی می‌بیند. بااین‌حال تریلر‌های روان‌شناختی جدید انگار از شاهکارهای هیچکاک هم پیشی گرفته‌اند. سطح هیجانات گوناگونی که مخاطب طی آن‌ها احساس می‌کند واقعاً بی‌سابقه است. چطور چنین چیزی ممکن شده است؟ از نظر یک استاد مطالعات رسانه، با اتصالِ بی‌واسطه به مغز مخاطب از طریق به کار بستن یافته‌های جدید عصب‌شناختی.

تکی‌سایکایا چرا وقتی جانمان در خطر است گذر زمان برایمان کند می‌شود؟ درک زمان در ذهن موجودات زنده جنبه‌ای مهم اما کمتر‌شناخته شده از جهان طبیعی است فرض کنید در خیابان با یک کونگ‌فو کار حرفه‌ای دعوایمان شود. تا ما تصمیم بگیریم که مشت بزنیم یا لگد، طرف با چند ضربۀ برق‌آسا نابودمان کرده است. حالا فرض کنید می‌خواهید مگسی که ساعت‌هاست در گوشتان وزوز می‌کند را با دست بکشید. این تلاش هم دستِ کم از دعوا با آن کونگ‌فو کار ندارد. به محضِ آنکه دستتان را بلند می‌کنید، مگس غیب می‌شود. سوال اینجاست: چرا کوفگ‌فو کار و مگس اینقدر سریع‌اند؟ یک پژوهشگر می‌گوید احتمالاً چون آن‌ها در «بُعد زمانی» دیگری زندگی می‌کنند.

آیا با قانون‌گذاری چیزی حل می‌شود؟ نفس‌کشیدن در عصر آلودگی هوا مروری بر کتاب «خفقان‌گرفته» که می‌گوید آلودگی هوای جهانی مرگ‌بار اما بهبودپذیر است بیماری‌ها و تلفات ناشی از هوای آلوده مختص دنیای مدرن نیست، بااین‌حال ابعاد این مسئله در هیچ دوره‌ای از تاریخ به اندازۀ امروز نبوده است. این بحران نامرئی از پیشرفته‌ترین شهرهای اروپایی تا عقب‌مانده‌ترین روستاهای شرق آسیا دامن گسترده است، اما هنوز در دنیای سیاست و اقتصاد کسی آن را چندان جدی نمی‌گیرد. یک روزنامه‌نگار کارکشتۀ آمریکایی با سفر به دور دنیا، کتابی دربارۀ آلودگی هوا نوشته است که تصویر کامل‌تری از این فاجعه را به ما نشان می‌دهد.

گفت‌وگوی مجله «نِیشن» با نائومی کلاین بحران محیط زیست ادامۀ داستانی است که با برده‌داری و استعمار آغاز شد کتاب جدید نائومی کلاین تلاشی است برای امیدوار بودن در جهانی که همه‌چیز آن ناامیدکننده است چه چیز باعث می‌شود رهبران جهان اهمیت چندانی برای بحران‌های محیط زیستی قائل نباشند؟ نائومی کلاین، روزنامه‌نگار مشهور کانادایی، در کتاب جدیدش می‌گوید برای فهمیدن این مسئله باید جهان‌بینی‌ای را بشناسیم که در پس این بی‌تفاوتی نهفته است. نگرشی که طبیعت و مردم را مادۀ خامی می‌داند که باید آن را استخراج کرد و به مصرف رساند و دور انداخت. جهان‌بینی‌ای که روزگاری برده‌داری و استعمار را توجیه می‌کرد و حالا در قالب انواع جنبش‌های ملی‌گرایانۀ ضد محیط‌ زیستی احیا شده است.