سندروم خوشبختی

دل‌مشغولیِ بیمارگونه به سلامت و خوشبختی نشانۀ عصر ماست. افراد برای سرنوشت خود مسئول‌اند و این وظیفه آنان را مجبور می‌سازد تا خود را بهتر کنند. و اگر موفق نشوند، باید خود و نه اوضاع اجتماعیشان را مقصر بدانند. چگونه چنین اعتقادی به خوشبختی که ظاهراً بی‌ضرر به نظر می‌رسد، بر هویتِ ما تأثیر می‌گذارد؟