۱۷ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۷:۵۸
دورۀ کووید۱۹ چه شباهتی با دوران‌های جنگ دارد؟
دنیایی را که کووید۱۹ برایمان ساخته به دوران‌های جنگ تشبیه می‌کنند و برای توصیف آن استعاره‌های نظامی را به کار می‌برند: صحبت از «نبرد» با ویروسی نامرئی است؛ می‌گویند کارکنان سلامت در «خط مقدم» حضور دارند و وضعیت بیمارستان‌ها را «بدتر از منطقهٔ جنگی» می‌دانند. شاید این روایت‌ها درست باشند، اما ماجرا روی ...
۱۶ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۰۶
پدرخوانده‌ها خوب می‌دانند بازی را چگونه ببرند
پدرخوانده مانیفست قدرت است، راهنمای زندگی در هرجایی است که آدم‌ها مسحور قدرت و ثروت باشند. همچنان پس از پنجاه سال، کتاب‌هایی چاپ می‌شوند که احزاب سیاسی را با آن داستان تحلیل می‌کنند: تام هاگن نمایندۀ کسانی است که معتقدند هیچ‌کس حریف نظم سنتی نمی‌شود و راه چاره مذاکره است؛ سانی کرلئونه باور دارد تنها ...
۱۵ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۹:۲۲
چرا فکر می‌کنیم جهان را دسته‌ای از آدم‌های شرور کنترل می‌کنند؟
گفت‌وگوهای روزمره در جمع‌های خانوادگی یا در تاکسی و اتوبوس، خیلی وقت‌ها با این نتیجه‌گیری به پایان می‌رسد: «کار خودشونه». تعبیری که بنا بر آن، جهان تحت کنترل عدۀ قلیلی از آدم‌های مرموز و شیطان‌صفت است که نه کسی آن‌ها را می‌شناسد، نه راهی برای مقابله و مقاومت در برابر آن‌ها وجود دارد. به این طرز تفکر ...
۱۳ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۰۳
نسخۀ صوتی: آیا فناوری از «آدم‌شناسی» غریزی ما پیشی خواهد گرفت؟
این روزها وقتی برای استخدام در شرکتی درخواست بدهید، احتمالاً همان ابتدا نامتان را در گوگل جست‌وجو می‌کنند. کارفرماها اینستاگرام، توییتر و شبکه‌های اجتماعی دیگری که در آن عضو هستید را نگاه می‌کنند و سابقۀ کاری و نحوۀ تعاملات با دیگران را ارزیابی می‌کنند. اما چند شرکت فناوری به چیزی بسیار فراتر از این ...
۱۲ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۳۲
من نظافتچی بودم، صاحب همۀ ته‌مانده‌ها
وقتی یک نویسنده را در ذهنمان تصور می‌کنیم، معمولاً آدمی را در نظر می‌آوریم که پشت میز تحریری بزرگ و زیبا، با چهره‌ای آرام مشغول نوشتن است و دورش را کپه‌های کتاب و کاغذ پر کرده است. به همین خاطر وقتی می‌فهمیم نویسنده‌ای غیر از نوشتن، مثلاً سوزن‌بانی یا مکانیکی می‌کرده است، شگفت‌زده می‌شویم. الی گلدستون،...
۱۱ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۹:۲۲
شکارچی خاطرات: زندگی آدم‌های معمولی چه هیجانی می‌تواند داشته باشد؟
ما اغلب برای خوانده‌شدن خاطره نمی‌نویسیم. حتی اگر کسی دزدکی سروقت خاطراتمان برود، ناراحت می‌شویم. حالا فرض کنید کسی دفترچۀ ما را بردارد و آن را در فروشگاهی اینترنتی به حراج بگذارد. دیوانه می‌شویم. سالی مک‌نامارا کسی است که تابه‌حال هشت‌هزار دفترچۀ خاطرات از فروشگاه‌های اینترنتی و سمساری‌ها خریده و خوانده ...
۱۰ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۰۳
خاطرات مادرها چگونه از من پدر بهتری ساخت؟
پدرها اغلب حوصلۀ بچه‌داری ندارند. آنچه از دوران کودکیِ فرزند به یادشان می‌ماند عموماً چرت‌های بریده‌بریدۀ شبانه و کمبود وقت و پول است. آن‌ها دربارۀ پدربودن چندان صحبت نمی‌کنند و آن را جدا از دیگر تجربه‌های زندگی خود می‌فهمند. حتی بیشترشان احساس نمی‌کنند در پدری‌کردن برای فرزند باید از الگویی خاص سرمشق ...
۹ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۴۹
«خلاقیت» را باید از دست «مشاوران خلاقیت» نجات داد
خلاقیت محصول دوران جنگ سرد بود. نمادی بود از آزادی و فردگراییِ آمریکایی در مقابلِ ایدئولوژی‌های دیگری که همه را به همرنگی با جماعت تشویق می‌کردند. روان‌شناسان و متخصصانِ منابع انسانی تلاش فراوانی کردند تا بتوانند این مفهوم را از مفاهیمِ مبهمی مثل «نبوغ» جدا کرده و آن را از موهبتی الهی به دستاوردی سکولار ...
۸ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۷:۳۸
در دوران‌های طوفان‌زده، رمان طعم جهانی معنادار را به ما می‌چشاند
رابرت هریس، پیش از آنکه رمان‌نویسی تمام‌وقت شود، تحلیل‌گر سیاسی بود و در مطبوعات تراز اول بریتانیا می‌نوشت. مدافع پرشور حزب کارگر بود و تونی بلر را می‌ستود. بعد جنگ عراق شروع شد و هریس، دلزده، از کار سیاسی دست کشید و رمانی نوشت که در آن تونی بلر را کوبید. اما هیچ‌وقت فکرش را هم نمی‌کرد که روزگاری بوریس ...
۷ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۷:۵۱
زندگی در وضعیت قرمز: آنچه کرونا تغییر داد
فاجعه تا وقتی رخ نداده باورنکردنی است. هنوز هم بسیاری باورشان نمی‌شود. تصور کنید، یک سال پیش، کسی به ما می‌گفت: سال آینده، خیلی‌ها کارشان را از دست می‌دهند، تنهایی و افسردگی فراگیر می‌شود، بحران‌های مالی کشورها را درمی‌نوردد و آموزش و پرورش به‌کلی تعطیل می‌شود. هر کسی هم باید حداقل تا دو متر فاصله‌اش ...
۶ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۰۳
نسخۀ صوتی: چطور افسرده باشیم: یک جزوۀ آموزشی شخصی
دیوید فاستر والاس یک‌بار در توصیف حال آدم افسرده‌ای که به خودکشی فکر می‌کند، نوشت: «شبیه کسی که از یک ساختمانِ در حال سوختن پایین می‌پرد، گاهی حتی یک لحظۀ دیگر هم نمی‌شود درد را تاب آورد». افسردگی درد دارد. دردی جانکاه و خردکننده. با اینکه در سال‌های اخیر دانش عمومی دربارۀ این بیماری رو به گسترش بیشتر ...
۵ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۱۵
نقطۀ اشتراکی که با دشمن خونی‌تان دارید
در دنیای پرحرف امروز، زیاد پیش می‌آید که حرفی به گوشمان بخورد و با خودمان بگوییم: «خدایا، چطور ممکن است کسی چنین عقیده‌ای داشته باشد؟» با آدم‌هایی رو‌به‌رو می‌شویم که باورهایشان باعث خشم، تأسف یا خنده‌مان می‌شود و فکر می‌کنیم با آن‌ها ذره‌ای اشتراک نداریم. بااین‌حال، جاناتان هایت، روان‌شناس مشهور آمریکایی،...
۴ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۱۶
«تاوباو» چطور روستاهای چین را از فقر و فلاکت نجات داد؟
روی دیوار یک تولیدی کوچک در یکی از دورافتاده‌ترین مناطق چین با حروف قرمز بزرگ شعاری نوشته شده است که معنی‌اش می‌شود: «با تاوباو، با روزهای تلخ خداحافظی کنید. تجارت الکترونیک، مسیری است به‌سوی خوشبختی». «تاوباو» یک فروشگاه آنلاین اینترنتی مثل آمازون است که سال‌ها پیش توسط شرکت علی‌بابا، بزرگ‌ترین ...
۳ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۳۹
چگونه حواس‌پرتی به یادگیری عمیق‌تر کمک می‌کند؟
کلاس درس گاهی اوقات کاملاً یک‌طرفه و شبیه سخنرانی‌ای کسل‌کننده می‌شود. نه می‌شود راحت خوابید، نه حرف‌های استاد سلول‌های خاکستری‌مان را قلقلک می‌دهد. نتیجۀ چنین کلاسی می‌شود ذهنی کلافه و بدنی که از فرط نشستن خشک شده. اما شاید همچنان یک راه فرار باقی باشد: اینکه بگذاری ذهنت برای خودش پرسه بزند. کتابی ...
۲ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۵۲
گاهی رعایت قانون نه عقلانی است، نه اخلاقی
«قانون قانون است». به موقعیت‌هایی فکر کنید که این جمله را شنیده‌اید. احتمالاً بیشترشان به‌عنوان موقعیت‌هایی بد، نامنصفانه و غیرعقلانی در خاطراتتان ثبت شده‌اند. مثلاً به سختی از محل کارتان مرخصی گرفته‌اید و برای کاری اداری از این سر شهر، رفته‌اید به آن سر شهر، اما یادتان رفته است کارت ملی‌تان را ببرید....
۱ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۰۴
نگاهی به داستان نوشته‌شدن رمان‌های فهرستِ نهایی جایزۀ بوکر ۲۰۲۰
هیئت داوران جایزۀ بوکر، داگلاس استوارت را برای رمان شاگی بین، به‌عنوان برندۀ جایزۀ بوکر سال ۲۰۲۰ اعلام کردند. استوارت طراح لباسی اسکاتلندی است که در آمریکا زندگی می‌کند و شاگی بین اولین رمانی است که نوشته است. رمانی که به گفتۀ خودش عمیقاً از خاطرۀ مادر الکلی و تنهایش متأثر بوده است. در این یادداشت،...
۲۹ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۰۷:۵۳
نسخۀ صوتی: چرا وقتی درد داریم دلمان می‌خواهد فحش بدهیم؟
دارید تند تند توی خانه راه می‌روید که ناگهان انگشت کوچک پایتان می‌خورد به پایۀ مبل؛ می‌خواهید از ماشین پیاده شوید که ناغافل دستتان لای در می‌ماند. زندگی روزمره از این نوع دردها فراوان دارد، پس حتماً می‌دانید که در آن لحظۀ انفجار درد، اولین کاری که آدم می‌کند، فحش‌دادن به زمین و زمان است. ولی آیا واقعاً ...
۲۸ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۱۲
راز مکعب روبیک: مصاحبه‌ای با مخترع این اسباب‌بازی محبوب
وقتی ارنو روبیک، معمار مجارستانی، مکعبِ اسباب‌بازی خود را ساخت، امیدی به موفقیت تجاری آن نداشت، اما می‌دانست که آدم‌ها سروکله‌زدن با مسئله‌ها را دوست دارند، مخصوصاً اگر در اثر تلاش بالاخره موفق شوند آن‌ها را حل کنند. این کار به آن‌ها احساس موفقیت و شادی می‌داد و شاید به همین دلیل است که حالا در هر خانه‌ای ...
۲۷ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۵۶
آیا در نقطۀ عطف تاریخ ایستاده‌ایم؟
فرض کنید فردا مهم‌ترین روز زندگی‌تان است. مثلاً روزی که قرار است امتحانی سرنوشت‌ساز بدهید یا ازدواج کنید. احتمالاً تمام فکر و ذکرتان این است که آیا برای فردا آماده‌اید؟ آیا همه چیز مرتب است؟ اما اگر به شما بگویند تا مهم‌ترین روز زندگی‌تان ده سال فاصله دارید، بعید است به این زودی نگران آن روز شوید. حالا ...
۲۶ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۰۰
نسخۀ صوتی: وقتی همه غریبه می‌شوند و هیچ‌کس حرف دلت را نمی‌فهمد
چند سال پیش، دانشمندان گفتند تنهایی «جذام قرن بیست‌ویکم» است و از «همه‌گیری جهانی احساس تنهایی» خبر دادند. اما هیچ کشوری برای این «جذام همه‌گیر» شهرها را تعطیل نکرد و در بیمارستان‌ها هم آشوبی به پا نشد. آدم‌های تنها همیشه از این ناراحت بوده‌اند که هیچ‌کس مشکلشان را جدی نمی‌گیرد. برای آن‌ها همه در حکم ...
