انسان‌بودن یعنی بیماربودن: سرگذشت فکری چهار فیلسوف دوران‌ساز

کاسیرر در نامه‌ای به همسرش در ۱۹۲۷ نوشت: «من می‌توانم بی هیچ مشکلی، آنچه را که لازم می‌دانم، بیان کنم». این کاری نبود که دیگر فلاسفۀ بزرگ قرن بیستم بتوانند انجام دهند. دیگران گویا به تاریکی سفر کرده بودند و شبح نیستی را به چشم دیده بودند: بنیامین خودکشی کرد، تندخویی ویتگنشتاین کار دستش داد، و هایدگر ...

از اخبار فرار کنید، همانطور که از هروئین فرار می‌کنید

یک بار برای همیشه تکلیف خودتان را با اخبار روشن کنید. مثلاً یک سال گذشته را در نظر بگیرید و از خودتان بپرسید: واقعاً کدام خبر را در روزنامه یا وب‌سایتی خبری خوانده‌اید که تأثیر مهمی در زندگی و کارتان داشته است؟ چه چیز مهمی هست که اگر خبر نخوانید از دست خواهید داد؟ جوابش تقریباً برای همۀ ما یکسان است:...

اگر هیچ‌وقت شکست نخوریم، چه؟

تهدید بزرگی پیش روی ماست: اینکه شکست‌خوردن معنای خودش را از دست بدهد. پیشرفت‌های چشمگیر فناوری بسیاری از محالات گذشته را ممکن کرده‌اند و امروزه حتی مهندسی پزشکی دارد به نامیرایی می‌اندیشد. از طرف دیگر، مروجان فرهنگ موفقیت دائماً در گوشمان می‌خوانند که شکستی در کار نیست، هر چه هست پلی است برای پیروزی....

نسخۀ‌ صوتی: ستایش راسل از بطالت حالا بیش از همیشه به دردمان می‌خورد

در ستایش بطالت، یکی از رساله‌های مشهور برتراند راسل است که در اوج رکود بزرگ نوشته شد. در آن دوران، کسب‌و‌کارهای فراوانی از میان رفته بود و هر روز بر تعداد بیکاران افزوده می‌شد. اما مشکل فقط فقر نبود، آدمی که کار نداشت، گویی مهم‌ترین عنصر معنابخشی به زندگی‌اش را از دست می‌داد. راسل می‌گفت تا وقتی چنین ...

افسردگی شاید با قرص درمان شود، تنهایی چطور؟

این روزها، پزشکان و روان‌شناسان مدام از تاثیرات منفی تنهایی بر سلامت می‌گویند ولی هیچ تشخیص پزشکی یا دارویی‌ای برای تنهایی وجود ندارد. اگر برای مشکلات دیگری مانند افسردگی و اضطراب درمان‌های دارویی وجود دارد، چرا برای تنهایی وجود نداشته باشد؟ عجله نکنید، ماجرا کمتر از آنچه به نظر می‌رسد علمی‌تخیلی است....

نسخۀ‌ صوتی: برای خلاق‌بودن، بی‌خیالِ نوآوری شوید

تصورِ اینکه ابتکار به خرج بدهی، و زندگیِ منحصربه‌فرد خودت را داشته باشی، واقعاً وسوسه‌انگیز است. آدم‌ها به خلاقیت غبطه می‌خورند. چه عالی می‌شود که آن فرد خلاق تو باشی و آدم‌ها، به‌جای استیو جابز و مارک زاکربرگ، جملات انگیزشی تو را دست‌به‌دست کنند. اما اگر در یک مسیری فقط استثناها پیروز شوند، نکند آن ...

رودخانۀ تن‌آسا

زندگی مبهم است. معلوم نیست چرا در دامان آن افتاده‌ایم، معلوم نیست داریم چه کار می‌کنیم، معلوم نیست آخرش چه خواهد شد. هراکلیتوس یک بار گفته بود هیچ‌کس نمی‌تواند دوبار در یک رودخانه پا بگذارد، خوش به حال هراکلیتوس، ولی واقعیت این است که ما هر روز داریم در همان رودخانه پا می‌گذاریم و تن می‌دهیم به جریان ...

محصولات ارگانیک اصلاً وجود ندارد

امروزه، اکثر آدم‌ها دنبال دارو و غذاهای طبیعی می‌گردند. رژیم‌های غذایی از همیشه ارگانیک‌ترند و استفاده از مواد خوراکی و داروهای شیمیایی با خود نوعی احساس گناه می‌آورند. اما بررسی‌های جدید نشان می‌دهند تفاوت مواد مصنوعی و طبیعی چندان واضح نیست و شاید بتوان گفت تاحدی هیچ فرقی ندارند. این نگرانی‌ها لزوماً ...

نسخۀ صوتی: اژدهای اصلی در دوران بازنشستگی وارد می‌شود

زندگی موفق یعنی زندگی قهرمان‌ها. می‌خواهی در شغلت برنده باشی؟ اهدافت را مشخص کن، بکوش، رنج بکش، فداکاری کن، برنده شو، و پیروزمندانه بازگرد. پایان‌بندیِ جذابی است. اما پس از پایان چه؟ هیچ‌کس آنجایی که قهرمان‌ها کنار می‌کشند را روایت نمی‌کند. کنارکشیدن یعنی بازنشسته‌شدن. آرتور بروکس می‌گوید احساس سردرگمیِ ...

گفتم «دوستت دارم»، صدایم را شنیدی؟

آنگاه که عزیزترین‌هایمان را از دست می‌دهیم، گویی ناگهان جهان در اطرافمان فرو می‌ریزد. وقتی جزمین وارد، همسرش را که عاشقانه دوستش می‌داشت، طی چند روز در اثر ویروسِ تازه از راه رسیدۀ کووید-۱۹ از دست داد، در دریایی از اندوه و سردرگمی غرق شد. توی خانه‌اش قرنطینه‌ شده بود و احساس می‌کرد در گلویش اسید می‌ریزند....

راه‌حل اهمال‌کاری این است که خودتان را فریب بدهید

اگر از شما بپرسند هفتۀ آینده درس می‌خوانید یا سریال‌های آبکی تماشا می‌کنید، پاسخ می‌دهید معلوم است: درس! اگر بپرسند میوه و سبزیجات تازه می‌خورید یا فست‌فود و شیرینی، باز جوابتان روشن است. آینده محلِ وعده‌های تلمبارشدۀ ما برای زندگی بهتر، سالم‌تر و مفیدتر است. پس چرا این وعده‌ها محقق نمی‌شوند؟ آیا راهی ...

خشم اخلاقی در عصر دیجیتال

نمی‌شود در برابر بعضی رفتارها سکوت کرد. انسانیت ما نمی‌پذیرد که از اتفاقی ناگوار و غیراخلاقی باخبر شویم، اما خشمگین نشویم. به این خشمِ برآمده از مشاهدۀ بدرفتاری‌ها خشم اخلاقی می‌گویند، خصیصه‌ای که همیشۀ تاریخ در جوامع انسانی وجود داشته است، اما ظهور شبکه‌های اجتماعی ماهیت و ابعاد این خشم را از بنیاد ...

گذشته مهم‌تر است یا آینده؟

فکر گذشته‌های ازدست‌رفته اندوه‌بار است، اینکه همیشه در حسرت همنشینی با کسانی باشی که برنمی‌گردند یا خوشی‌هایی که بنا نیست دوباره تجربه‌اش کنی. این اندوه گذشته چیزی نیست جز نوستالژی: یک احساس دلتنگی که گاه تا سرحد بیماری پیش می‌رود و بعضاً به افسردگی می‌انجامد. اما اگر این گذشته صرفاً یک خاطرۀ تحریف‌شده ...

تیک‌تاک: پلتفرمی که دنیای نوجوان‌ها را منفجر کرده است

دنیای نوجوان‌ها همیشه تا حدی برای بزرگترها عجیب‌و‌غریب بوده است. کلمه‌های نامفهوم، خنده‌ها و گریه‌های افراطی، احساساتِ متناقض و فکر و خیال‌های فانتزی. اما این سال‌ها، ماجرا سرعت دیوانه‌کننده‌ای به خود گرفته است. طوری که انگار نوجوان‌های امروزی اساساً ساکنِ دنیای دیگری هستند که بقیه چیزی از آن نمی‌دانند....

نسخه صوتی: در میانسالی دنیا را جایی معنوی‌تر می‌یابیم

غالباً میان‌سالی را دوره‌ای حسرت‌بار و غم‌افزا تصویر کرده‌اند. دورانی که در آن شور و هیجان دوران جوانی دیگر تمام شده، آرزوهایمان از دست رفته و حس می‌کنیم زندگی‌ با شیبی ملایم رو به افول می‌رود. اما بسیاری از افراد در این سال‌ها شوقِ معنویِ تازه‌ای در وجود خود احساس می‌کنند. میلی درونی که معنای زندگی ...

تنهایی ما را به کجا می‌کشاند؟

تنهایی در عین اینکه احساس ساده‌ای به نظر می‌رسد، پیچیده است. حرف‌زدن دربارۀ آن دشوار است و خیلی وقت‌ها یا شبیه خاطره‌نویسی‌های رمانتیک می‌شود، یا شبیهِ توصیه‌های پزشکی. هانا آرنت، فیلسوف سیاسی مشهوری که بسیار به تنهایی می‌اندیشید، معتقد بود تنهایی چیزی فردی نیست، بلکه موجی فراگیر است که با به‌قدرت‌رسیدن ...

شکست‌خوردن شرمساری ندارد، اما جشن‌گرفتن هم ندارد

مدت‌هاست که همه طرفدار شکست شده‌اند، البته نه آن شکستی که یک‌جور خاتمه و پایان به حساب می‌آمد. این نسخۀ جدیدِ شکست گویا نقطۀ عطفی است که هر انسان موفق باید تجربه‌اش کند. حال‌آنکه ناکامی و موفق‌نشدن پیش‌ازاین فقط یک فایده داشت و آن دست‌کشیدن از تلاش بیهوده بود. مگان نولان می‌گوید فرهنگ ما عامدانه شکست‌های ...

دِسِرهای اختصاصی و ماسک‌های ارغوانی: عروسی‌گرفتن در دوران قرنطینه

گاهی به نظر می‌رسد این همه‌گیری پایانی ندارد، اما به خیلی چیزها پایان داده است، من‌جمله به خوشی‌های دسته‌جمعی بزرگ. استادیوم‌های ده‌ها هزار نفره، مراسم‌های چندهزار نفره، و جشن‌های عروسی چندصد نفره کم کم دارند از خاطرمان پاک می‌شوند. با‌وجوداین، زندگی ادامه دارد. آدم‌ها ازدواج می‌کنند و با شرایط عجیب‌و‌غریب ...

«بکش و بپوش»، پروندۀ هفدهمین فصلنامۀ ترجمان علوم انسانی

هر چه به قرن ۲۱ نزدیک‌تر شدیم، آدم‌ها رفته‌رفته نسبت‌به آنچه در سبد خریدشان می‌گذاشتند حساسیت بیشتری پیدا کردند: کالاها از چه موادی ساخته می‌شوند؟ با محیط‌زیست سازگارند یا نه؟ چه کارگرانی آن‌ها را تولید می‌کنند؟ کودک‌اند یا سالمند؟ محیط کارشان امن است یا ناامن؟ حقوق کافی می‌گیرند یا کارشان بیگاری است؟...

چگونه مصرف کالاها می‌تواند از آدم‌ها دیو یا فرشته بسازد؟

یک‌لحظه فرض کنید کاپشنی که پوشیده‌اید از جنس خزی است که برای تولید انبوهش میلیون‌ها حیوان قربانی می‌شوند؛ یا برای مثال پیراهن تنتان به دست کارگرانی دوخته شده که در بیگارخانه‌ها کار می‌کنند و روزانه کمتر از یک دلار حقوق می‌گیرند؛ و شکلاتی که می‌خورید از کاکائویی باشد که کودکان کار آن را برداشت کرده‌اند....