تظاهر همیشه در دوردست رُخ میدهد و همیشه گناه دیگران است. ما که خوبیم و هیچگاه مرتکب تظاهر نمیشویم. هرازگاهی شاید به ایرادهای نامرسوم شخصیتیتان اعتراف کنید، ولی تظاهر؟ هرگز. این یکی مال لیگ برتر بدخُلقیهاست، همتیمی تکبر، تحقیر، مقامپرستی و خودمهمپنداری. بدیهی است که تظاهر جلوۀ خوبی ندارد. ولی مترهای اندازهگیری تظاهرْ پُر از تعصباند. تظاهر معمولاً به کسی آسیب نمیزند؛ اما متهمکردن دیگران به تظاهر چرا.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از دَن فاکس که پیش از این با عنوانِ «در دفاع از تظاهر»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
تظاهر همیشه گناه دیگران است. ما که خوبیم و هیچگاه مرتکب تظاهر نمیشویم. هرازگاهی شاید به ایرادهای نامرسوم شخصیتیتان اعتراف کنید، که خودزنی هم به جای خود دلپذیر است. لابد از آن دسته نقصهایی است که کسی از داشتنش دلخور نمیشود، چیزی که به جای خودش حتی دلرباست. ولی تظاهر؟ هرگز. این یکی مال لیگ برتر بدخُلقیهاست، همتیمی تکبر، تحقیر، مقامپرستی و خودمهمپنداری.
فایل صوتی نوشتار «در دفاع از تظاهر» را گوش کنید.
تاریخ رسانههای جمعی راهحلهایی پیش پای ما میگذارد
آیا واقعاً به بازیهای ویدئویی «معتاد» میشویم؟
چه شد که تریاک به سلاح امپراتوریها علیه یکدیگر بدل شد؟
ما قبل از آنکه بتوانیم غذا بخوریم، خوردن پلاستیک را شروع میکنیم