موسیقی قادر است راه عقل را سد کند، خشم را به جوشش آورد، درد بیافریند و به قتل برساند
پژوهشگران تاریخ موسیقی می‌گویند در چند سدۀ گذشته تصور عمومی دربارۀ موسیقی تغییری شگرف کرده است. تا پیش از آن موسیقی همیشه چیزی مبهم و بالقوه خطرناک تلقی می‌شد که نیروهایی شیطانی در آن نهفته است، اما امروزه ما موسیقی را هنری معصوم و جهان‌شمول می‌دانیم. اما نگاهی به همراهی مداومِ موسیقی با جنگ‌ها، کشتارها و شکنجه‌ها شاید این تصویر ذهنی را تغییر دهد.
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از الکس راس که پیش از این با عنوانِ «آنجا که موسیقی خشونت است» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را در اینجا بخوانید.
فصل مشترک موسیقی و خشونت، الهام‌بخش سیلابی از مطالعات دانشگاهی شده است. روی میزم یک تودۀ غم‌افزا از کتاب‌هایی است که شکنجه و آزار، فهرست ترانه‌های سربازان و بازجویان جنگ عراق، تاکتیک‌های موسیقایی در برنامه‌های پیش‌گیری از جُرم در آمریکا، ستمگری‌های صوتی در هولوکاست و دیگر قتل‌عام‌ها، و ترجیحات موسیقی ستیزه‌جویان القاعده و کله‌پوستی‌های نئونازی را بررسی کرده‌اند.
فایل صوتی نوشتار «آنجا که موسیقی خشونت است» را گوش کنید.
اسکرین‌شات‌ها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما می‌شوند
اِد سایمون از ما می‌خواهد تا در تعریفمان از سبکِ خوب تجدیدنظر کنیم
تاریخ رسانه‌های جمعی راه‌حل‌هایی پیش پای ما می‌گذارد
آیا واقعاً به بازی‌های ویدئویی «معتاد» می‌شویم؟
