وقتی امروز یک پدیدۀ فرهنگی را نادیده می‌گیرید، ممکن است در سال‌های آینده کاملاً پرت به نظر بیایید
نمایی از فیلم سینمایی «هری پاتر و محفل ققنوس».
وقتی نوجوانید، به نظرتان چیزهای جذابی وجود دارد که بزرگترهای بی‌ذوق چیزی از آن نمی‌فهمند. رمان‌ها، فیلم‌ها و موسیقی‌هایی می‌شنوید که مخصوص خودتان است. اما وقتی از نگاه بزرگسالی جاافتاده نگاه می‌کنید، می‌بینید نوجوان‌ها به چیزهایی بیخود و مسخره دل باخته‌اند که هر کاری می‌کنید نمی‌توانید با آن کنار بیایید. چاک کلاسترمن، جستارنویسی که متخصص فرهنگ عامه‌پسند است، از تجربۀ دشوار خود در سروکله‌زدن با هری پاتر نوشته است. چیزی که می‌داند مهم است، ولی دلش راضی نمی‌شود سراغش برود.
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است که پیش از این با عنوانِ «این جادوگر لعنتی، هری پاتر، مرا به کشتن خواهد داد» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
هیچ‌کدام از کتاب‌های هری پاتر را نخوانده‌ام، همین‌طور هیچ‌کدام از فیلم‌هایش را ندیده‌ام. می‌دانم که رمان‌های هری پاتر را یک زن انگلیسی ثروتمند و میان‌سال با موهای جذاب به‌نام جی. کی. رولینگ نوشته است، اما نمی‌دانم «جی» و «کی» حروف اول چه کلمه‌هایی‌اند. اسم بازیگر نقش هری پاتر را در فیلم‌هایش نمی‌دانم، ولی فکر می‌کنم عینک می‌زند.
تعجب می‌کنم از اینکه پدیدۀ رایج فرهنگی‌ای که در میان نوجوانان امروزی وحدت ایجاد می‌کند مجموعه‌ای از کتاب‌های ادبی پانصدصفحه‌ای دربارۀ یک جادوگر است. ما همگی چنین موضوع عجیبی را دست‌کم گرفته‌ایم. در حال حاضر، هیچ گیتاریست راک یا ستارۀ جوان فیلمی نیست که در شهرت به پای جی. کی. رولینگ برسد.
فایل صوتی نوشتار «این جادوگر لعنتی، هری پاتر، مرا به کشتن خواهد داد» را گوش کنید.
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوس‌کننده»
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرین‌شات‌ها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما می‌شوند
