شیوۀ راهرفتن آدمها، مثل چهره یا لباسهایشان برای ما معنادار است. ما از روی راهرفتن دیگران دربارۀ شخصیت و احساساتشان قضاوت میکنیم. اینکه مصمم و جدی هستند، یا بیخیال و سربههوا، اینکه شاد و خوشحالند یا غمگین و عصبانی. البته تحقیقات متعدد روانشناختی نشان میدهند قضاوتِ اکثرِ آدمها دربارۀ شخصیتِ دیگران از روی شیوۀ راه رفتنشان غلط است، اما یک گروه از انسانها به شکلِ عجیبی در این قضاوتها ماهرند: قاتلانی که بیماریهای روانی دارند.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از کریستین جَرت که پیش از این با عنوانِ «ببین چطوری راه میره» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را در اینجا بخوانید.
اگر مردی را ببینید که با تبختری شبیهِ جان وین وارد بار میشود، ممکن است فکر کنید که پسری سرسخت و معتمد به نفس است. یا شاید فکرهایی بکنید که کمی بیادبانه باشد. در هر صورت، احتمالاً نمیتوانید مانع نتیجهگیری درباره شخصیت او بر اساس گام برداشتنش بشوید. روانشناسان بیش از سه چهارم قرن است که مشغول مطالعۀ این فرضیات هستند و یافتههایشان نشان میدهد که بیشترِ ما گرایش داریم که براساس سبک راه رفتنِ آدمها، تفاسیر بسیار مشابهی از شخصیتشان داشته باشیم. بعد از مشاهدۀ ورود کسی به بار که ادای کابویها را درمیآورد، احتمالاً من و شما دربارۀ نوع شخصیتی که دارد اتفاق نظر داریم.
فایل صوتی نوشتار «ببین چطوری راه میره» را گوش کنید.
اِد سایمون از ما میخواهد تا در تعریفمان از سبکِ خوب تجدیدنظر کنیم
تاریخ رسانههای جمعی راهحلهایی پیش پای ما میگذارد
آیا واقعاً به بازیهای ویدئویی «معتاد» میشویم؟
چه شد که تریاک به سلاح امپراتوریها علیه یکدیگر بدل شد؟