برای یک نویسندۀ ادبی، چه افتخاری بالاتر از بردن جایزۀ نوبل؟ برخی نویسندگان سالها بهپای کاغذ و قلمشان عرق میریزند، اما حتی اسمشان جزو نامزدهای این جایزه هم نوشته نمیشود. اما ژان پل سارتر در زمان خودش از این قماش نویسندهها نبود؛ او نه برای گرفتن آن اشتیاقی داشت و نه وقتی برندهاش شد آن را پذیرفت. این کار او باعث شد جایزهای ادبی به نام او تأسیس شود تا نویسندگان، بههوای بردن «جایزۀ سارتر»، «جایزۀ نوبل» را قبول نکنند.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از اورسولا لو گویین که پیش از این با عنوانِ «سارتر چه بر سر جایزۀ نوبل آورد؟» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
نخستین بار که با «جایزۀ سارتر» آشنا شدم وقتی بود که سرگرم خواندن صفحۀ «قابل توجه!»، یعنی صفحۀ پایانی و خواندنیِ تایمز لیترری ساپلیمنت، با امضای «جی.سی» بودم. آوازۀ جایزه، که از نام نویسندهای گرفته شده که در سال ۱۹۶۴ از دریافت جایزۀ ادبی نوبل امتناع ورزید، دارد بهسرعت بر سر زبانها میافتد یا به هر تقدیر شایسته است که اینچنین شود؛ چنانکه جی.سی در شمارۀ ۲۳ نوامبر ۲۰۱۲ نشریۀ تایمز نوشت «منزلت جایزۀ ادبیِ سارتر آنقدر رفیع است که نویسندگان در سراسر اروپا و امریکا به امید آنکه نامزد دریافت این پاداش بشوند از گرفتن جوایز دیگر خودداری میکنند». او با مباهاتی فروتنانه افزود «تابهحال کسی از گرفتن خود جایزۀ سارتر امتناع نورزیده است».
فایل صوتی نوشتار «سارتر چه بر سر جایزۀ نوبل آورد؟» را گوش کنید.
لش نوعی حس جسورانه و خلاقه داشت که به او میگفت دیگر کار از کار گذشته است
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوسکننده»
برای ما مهم است که محتوای ترجمان، همچون ده سال گذشته، رایگان بماند و در اختیار عموم باشد. اما این هدف بدونِ حمایت شما ممکن نیست. هر کمک کوچک نقشی بزرگ در این مسیر دارد. به جمع حامیان ترجمان بپیوندید.