نظام آموزش و پرورش طوری طراحی شده است که به دستۀ کوچکی از علایق و تواناییها بها بدهد: مهارت در ریاضی و علوم، انجام کوهی از تکالیف و رقابت بر سر بالاترین نمرهها. اما این چیزها برای خیلی از دانشآموزان خواستنی نیست. در واقع، اگر دانشآموزی بخواهد آشپز، جواهرساز یا تعمیرکاری حرفهای بشود، مدرسه نهتنها چیزی به او نمیآموزد، که مانع راه موفقیت او هم میشود. پس تصمیم درست چیست؟ یک نظام آموزشی متفاوت؟ یا اصلاً رها کردن مدرسه؟
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از کیتی رایلی که پیش از این با عنوانِ «شاید بهترین راه آموزش ترک تحصیل باشد» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
سِر کِن رابینسون، از آن دسته افرادی بوده است که همیشه در درس و مدرسه عالی هستند؛ رابینسون پس از پایان دورۀ دکتری، بیش از دهسال بهعنوان استاد دانشگاه در حوزۀ آموزشوپرورش تدریس کرده، هدایت کمیسیون ملی خلاقیت، آموزش و اقتصاد را در انگلستان برعهده داشته، و بهپاس خدماتش در دنیای هنر از ملکۀ انگلستان لقب شوالیه دریافت کرده است. بااینهمه، اکنون یکی از فعالترین مدافعان روشهای غیرسنتی در آموزش است، روشهای پرورش خلاقیت و حمایت از دانشآموزانی که برگههای گزارش عملکرد و آزمونهای استاندارد جوابگوی نیازهایشان نیست. او به دختر خودش اجازه داد در ۱۶ سالگی دبیرستان را رها کرده و برنامۀ تحصیلی مخصوص خودش را در پیش بگیرد. و به والدین دیگر هم توصیه میکند که آموزش غیرسنتی یا حتی ترک مدرسه را مدنظر قرار دهند، چهبسا که شاید بهترین راه برای فرزندشان همین باشد. البته باید توجه داشت که از نظر رابینسون، که خودش از مدافعان آموزش عمومی است، چنین راهحلی مناسب همه نیست.
فایل صوتی نوشتار «شاید بهترین راه آموزش ترک تحصیل باشد» را گوش کنید.
اِد سایمون از ما میخواهد تا در تعریفمان از سبکِ خوب تجدیدنظر کنیم
تاریخ رسانههای جمعی راهحلهایی پیش پای ما میگذارد
آیا واقعاً به بازیهای ویدئویی «معتاد» میشویم؟
چه شد که تریاک به سلاح امپراتوریها علیه یکدیگر بدل شد؟