بعضیها هر کتاب را فقط یکبار میخوانند و بعد از گذشت مدتها تقریباً بیهیچ کموکاستی همۀ آن را به یاد میآورند. اما بیشتر ما اینطور نیستیم و این موضوع خیلی ناراحتمان میکند و مدام خودمان را بابت روش مطالعهمان ملامت میکنیم یا حافظۀ ضعیفمان را مقصر میدانیم. زمانی که کتابی را خریدیم، اسم کتابفروشی، اینکه چاپ چندم بوده و خیلی جزئیات دیگر را خیلی راحت بهخاطر میآوریم اما آنچه برایمان مهمتر است، یعنی محتوای کتاب را نه. آیا در عصر اینترنت اینهمه وسواس و عذاب روحی برای به خاطر سپردن اطلاعات ضروری است؟
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از جولی بک که پیش از این با عنوانِ «چرا بیشتر کتابهایی را که میخوانیم فراموش میکنیم؟» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
خاطرات پاملا پُل دربارۀ مطالعه بیش از آنکه رنگوبوی واژگان را داشته باشد، حال وهوای تجربۀ خواندن را دارد. پُل دبیر بخش بررسی کتاب نیویورک تایمز است و انصافاً زیاد کتاب میخواند؛ او میگوید «تقریباً همیشه به یاد دارم که کجا بودم و کتاب چه شکلی بود. جزئیات ظاهری آن در ذهنم است. ویراستش را یادم میآید؛ جلد کتاب را هم؛ اغلب محل خرید را هم فراموش نمیکنم یا اینکه چه کسی آن را به من داد. چیزهای دیگر است که یادم نمیآید و این افتضاح است».
فایل صوتی نوشتار «چرا بیشتر کتابهایی را که میخوانیم فراموش میکنیم؟» را گوش کنید.
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوسکننده»
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرینشاتها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما میشوند