پژوهشهایی که محققانِ علومِ شناختی انجام میدهند روزبهروز محدودیتهای عقل را بیشتر برای ما روشن میکند. افکار ما از انواع و اقسام پیشداوریها رنج میبرد و شکستهای مکرر ما در آزمونهای عقلی گاهی واقعاً ناامیدکننده میشود. اما اگر این پیشداوریها واقعاً برای گونۀ ما فایده داشته باشند چه؟ اگر هدفِ عقل نه صرفِ تشخیص صدق از کذب بلکه اساساً چیزی دیگر باشد چه؟
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از الیزابت کولبرت که پیش از این با عنوانِ «چرا فکتها نظر ما را عوض نمیکنند؟» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
این اعتقاد که مردم نمیتوانند بهدرستی فکر کنند از سوی گروهی از دانشگاهیان در دهۀ هفتاد میلادی مطرح میشد و شوکهکننده بود. اما دیگر چنین نیست. هزاران آزمایش متعاقبْ این یافته را تأیید (و بسط) داده است. همانطور که هر کسی که این تحقیقات را پیگیری کرده است، یا حتی گاهوبیگاه یک نسخه از نشریۀ سایکالوجی تودی را مطالعه کرده است، میداند، هر دانشجوی تحصیلات تکمیلی با یک کلیپبورد میتواند نشان دهد که افراد معقولنما اغلب کاملاً غیرعقلانی هستند. اکنون اهمیت این بینش بیش از هر زمان دیگری آشکار شده است. باوجوداین، هنوز یک معمای بنیادی باقی است: چگونه ما به این وضعیت رسیدهایم؟
فایل صوتی نوشتار «چرا فکتها نظر ما را عوض نمیکنند؟» را گوش کنید.
لش نوعی حس جسورانه و خلاقه داشت که به او میگفت دیگر کار از کار گذشته است
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوسکننده»
برای ما مهم است که محتوای ترجمان، همچون ده سال گذشته، رایگان بماند و در اختیار عموم باشد. اما این هدف بدونِ حمایت شما ممکن نیست. هر کمک کوچک نقشی بزرگ در این مسیر دارد. به جمع حامیان ترجمان بپیوندید.