قرن‌ها است که پوشش دیوار به انسان‌ها کمک کرده تا در داخل خانه‌هایشان واقعیت‌هایی جدید خلق کنند
تاریخچۀ کاغذدیواری حکایت دروغ‌گوییِ بیمارگون است. داستان اشکال مختلفی است که دروغ می‌تواند به خود بگیرد. کاغذدیواری به دروغ‌های مصلحتیِ جزئی محکوم شده است؛ دروغ‌هایی مثل تغییر بصریِ تناسب‌های اتاق یا نمایش تخیلات ما روی چهاردیواری خانه. همچنین به فریب آشکار، تظاهر اجتماعی و حتی پاک‌سازی تاریخ متهم شده است. حتی می‌توان گفت کاغذدیواری شیئِ مدرن تمام‌عیاری است: متظاهری بی‌پرده که نشان می‌دهد واقعیت در واقع چقدر ساختگی است.
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از جود استوارت که پیش از این با عنوانِ «تاریخچۀ کاغذدیواری؛ دروغ‌گوی بی‌پروا»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
اِی.اس.جی.باتلر در کتابش ثبت خرابه‌ها، که گزارشی است از خسارات جنگ جهانی دوم، تعریف و تمجید کنایه‌آمیزی از کاغذدیواری «لینکراستا» می‌کند: چیزی در کشاکش جزئیات بد و تزیین بی‌کیفیت توجه مرا به خود جلب می‌کند و آن پیروزی لینکراستا است. منظورم پیروزی زیباشناختی نیست؛ بلکه برعکس، پیروزی در معنای نظامی است. فکر نمی‌کنم هیچ ماده‌ای توانسته باشد چنین تاب و تحملی در مقابل انفجار داشته باشد. این پوستۀ ناهموار و چسبنده روی دیوارها و سقف‌ها، به‌تقلید از گچ‌کاری‌های فاخر، بسیاری از ضربات بمب‌ها را خنثی کرده‌اند… این فکر مرا آزار می‌دهد که چیزی که سال‌ها به تمسخر گرفته بودیم، در جنگ هم‌پیمانی ارزشمند بوده است. افسوس که چندان جذاب نیست؛ به‌ویژه وقتی که به‌رنگ شکلاتی رنگ شده باشد.
فایل صوتی نوشتار «تاریخچۀ کاغذدیواری؛ دروغ‌گوی بی‌پروا» را گوش کنید.
راست‌افراطی: جست‌وجویی تباه در جهانی ویران‌شده
فرقه‌ها از تنهایی بیرونمان می‌آورند و تنهاترمان می‌کنند
تاریخ مطالعات فقر و نابرابری در قرن گذشته با تلاش‌های این اقتصاددان بریتانیایی درهم‌آمیخته است
کالاهایی که در فروشگاه چیده می‌شود ممکن است محصول کار کودکان یا بیگاری کارگران باشد
