واقعیت با آنچه می‌دانیم تعریف می‌شود و واضح است که نمی‌توانیم چیزی را بدانیم که به یاد نمی‌آوریم
آدرنالین باعث می‌شود چیزها را به یاد آوریم. زمانی این کارکرد نشان‌دهندۀ تکامل بود و در برابر خطرهای طبیعی از انسان محافظت می‌کرد؛ اما امروزه آدرنالین اغلب باعث می‌شود انسان مدرن وقایعی را به یاد بیاورد که بیشتر دوست دارد فراموششان کند. این موضوع ما را به پروپرانولول می‌رساند. این داروی شگفت‌انگیز و هولناک می‌تواند خاطرات تلخ را پاک کند و آشکارا معنای واقعیت را زیر سؤال ببرد.
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از چاک کلاسترمن که پیش از این با عنوانِ «فراموشی رستگاری جدید است»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
به دلایل متعددی، خوردن قرصی که رابطۀ شما را با خاطره‌ای تغییر می‌دهد، ترسناک به نظر می‌رسد؛ اما همیشه داریم همین کار را می‌کنیم. فقط ابزارهایی که به کار می‌گیریم، اثربخشی کمتری دارند. مردم الکل مصرف می‌کنند تا وقایع اطرافشان را فراموش کنند. فیلم‌های تخیلی نگاه می‌کنند تا حواس خود را از فشار زندگی واقعی پرت کنند. از همه مهم‌تر، همۀ ما معنای عاطفی رخدادهای گذشته را معمولاً حتی بدون هیچ تلاشی تحریف می‌کنیم. این همان نوستالژی است.
فایل صوتی نوشتار «فراموشی رستگاری جدید است» را گوش کنید.
راست‌افراطی: جست‌وجویی تباه در جهانی ویران‌شده
فرقه‌ها از تنهایی بیرونمان می‌آورند و تنهاترمان می‌کنند
تاریخ مطالعات فقر و نابرابری در قرن گذشته با تلاش‌های این اقتصاددان بریتانیایی درهم‌آمیخته است
کالاهایی که در فروشگاه چیده می‌شود ممکن است محصول کار کودکان یا بیگاری کارگران باشد
