همان‌طور که خودرو کالای معرّف قرن بیستم بود، گوشی هوشمند نیز کالای معرّف عصر ما است
چهل سال پیش در چنین روزهایی استیو جابز و استیو وزنیاک شرکت اَپل را تاسیس کردند. احتمالا آن روز آنها تصورش را هم نمی‌کردند که گوشی هوشمند روزی کالای معرّف عصر ما خواهد شد. اینکه مردم در تمام روز و همه‌جا گوشی در دست دارند، چه معنا و مفهومی دارد؟ اینکه گوشی‌های هوشمند، محل کار را ازلحاظ فضا و زمان گسترده‌تر کرده‌اند چه دلالت‌هایی از منظر اقتصادسیاسی دارد؟ و نهایتاً در این ماجرا ما جزو کدام دسته هستیم؛ استعمارکنندگان یا استثمارشدگان؟
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از نیکول ام. اَشاف که پیش از این با عنوانِ «گوشی هوشمند کالای معرّف عصر ما است»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
گوشی‌های هوشمند، محل کار را ازلحاظ فضا و زمان گسترده‌تر می‌کنند. می‌توان پیام‌های ایمیل را هنگام صرف صبحانه پاسخ داد، برخی کارها را هنگام برگشت به خانه در مترو بررسی کرد و جلسه‌های روز بعد را شب، قبل از خواب مشخص کرد. اینترنت به محل کار تبدیل می‌شود و دفتر کار فقط نقطه‌ای کوچک روی نقشه‌ای پهناور از فضاهای کاری ممکن خواهد بود. این روزها مردم در کنار گوشی می‌خوابند، آن را به حمام و دستشویی می‌برند و در طول روز دائماً به گوشی خود سر می‌زنند. حتی طی تحقیقی، بیست‌درصد جوانان اقرار کردند که در حین رابطۀ جنسی هم به‌سراغ گوشی‌شان می‌روند.
فایل صوتی نوشتار «گوشی هوشمند کالای معرّف عصر ما است» را گوش کنید.
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوس‌کننده»
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرین‌شات‌ها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما می‌شوند
