اشاره به مشاغل و گذشته ی فرد و ارتباطش با لحن و محتوای آخرین کلمات مثل نظامی ها و هنرمندان و... و البته استفاده جا به جایی که به استعاری و کنایی بودن اون کلمات دارند کاملن روشن و مستقیم نشون میده که این حوزه بررسی بایستی تو دنیای روانکاوی بررسی بشه. درواقع بعد از مرگ چیزی برای دیدن نیست و همه چیز خاموش و تاریکه و نگاه و جهت واژگان واپسین رو به گذشته و مکانیسم های ناخوداگاهه. نکته ی دیگه ای که بنظرم میرسه تابوی روانکاوی و تحلیل های فرویدی ـــ لکانی تو دنیای سرمایه داری هست که با وجود این همه مفاهیم و شواهد روانکاوی به هیچوجه روشون کار نشده یا اینکه منتشر نشده. علت اون هم به حتم توی القای نامحسوس و غیر مستقیم امکان وجود چیزی ــ جهانی بعد از مرگ باشه...صحبت در باب این مقال بسیاره چه در مورد خود موضوع و چه جهت نگاهی که به موضوع هست.سخت ولی واقعی تر. ممنون.

ممنون از فایل‌های صوتی. بسیار کار خوبی است.