چگونه زنان با دنیای مردسالاری و سرمایه‌داری همدست می‌شوند؟
تصویرساز: آری لایلون.
همۀ ما زن ایدئال را می‌شناسیم، صدها نسخه از آن را در اینستاگرام دیده‌ایم: زیبا، باریک، درخشان و در حال لذت‌بردن از تعطیلاتی ابدی. او نه مثل ما روزی ۱۲ ساعت کار می‌کند، نه نگران چاقی و چروک‌های دور چشمش است. انگار زمان برای او متوقف شده است، نه پیر می‌شود، نه فقیر و فرسوده و خسته. او مثل ما نیست و ما این را خوب می‌دانیم، اما سوال این است که چرا هنوز تحسینش می‌کنیم؟ چرا نمی‌توانیم فراموشش کنیم؟
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از جیا تولنتینو که پیش از این با عنوانِ «ساپورت، ورزش و سالاد؛ روزمرگی‌های مقدس زن ایدئال» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
زنِ ایدئال همیشه نوعی چهرۀ عام است. شرط می‌بندم می‌توانید آن نسخه‌ای از او را که امروزه مجلس‌گردان است تصویر کنید. سنش معلوم نیست، اما مصمم است تا جوان به‌نظر برسد. موهایش براق و نرم است، با چهرۀ تمیز و بی‌آزار کسی که باور دارد برای تماشاشدن آفریده شده است. اغلب هنگامی او را می‌بینید که دارد از چیزهای تجملی لذت می‌برد؛ روی سواحل دوردست، زیر ستاره‌های کویر، پشت میزی که به‌دقت آراسته شده، محصور در میان دارایی‌های زیبا و دوستان خوش‌عکس. به‌نمایش‌گذاشتن خود در فراغتْ یا اصلِ کارِ اوست یا بخش ضروری آن؛ در این مورد رفتار او زیاد نامعمول نیست؛ امروزه برای خیلی‌ها، به‌خصوص زنان، بسته‌بندی و مخابرۀ تصویرشان مهارتی است که بلافاصله به درآمد می‌رسد. او برندی شخصی دارد و احتمالاً یک دوست‌پسر یا همسر: مردی که تحقق جسمانیِ مخاطبان نادیده و همیشگی اوست، تأییدکنندۀ جایگاه او در مقام موضوعی جالب، چیزی ارزشمند، و نمایشی چشمگیر و خودساخته با بینندگانی ثابت‌قدم.
فایل صوتی نوشتار «ساپورت، ورزش و سالاد؛ روزمرگی‌های مقدس زن ایدئال» را گوش کنید.
محیط اطراف بیش از آنچه تصور می‌کنیم بر واکنش‌های ذهنی ما اثر می‌گذارد
اگر نمی‌توانید در جنگی پیروز شوید، می‌توانید معنی پیروزی را تغییر دهید
حدوداً بیست سال از تشخیص بیماری‌ام می‌گذرد، و من چیزهای بسیار زیادی آموخته‌ام
شاید بتوانیم با چیزهای جدید سازگار شویم، اما چیزهای قدیمی را چطور فراموش کنیم؟
