ابلهانه‌ترین نصیحتی که به آدم‌های مبتلا به افسردگی می‌شود، درست‌ترین نصیحت است
عکاس: سسیل بیتن.
دیوید فاستر والاس یک‌بار در توصیف حال آدم افسرده‌ای که به خودکشی فکر می‌کند، نوشت: «شبیه کسی که از یک ساختمانِ در حال سوختن پایین می‌پرد، گاهی حتی یک لحظۀ دیگر هم نمی‌شود درد را تاب آورد». افسردگی درد دارد. دردی جانکاه و خردکننده. با اینکه در سال‌های اخیر دانش عمومی دربارۀ این بیماری رو به گسترش بیشتر شده، اما هنوز خیلی مانده است تا بدانیم چطور باید با آن مبارزه کنیم، تا آن روز، بهترین توصیه این است: تاب بیاورید. زنده بمانید.
منتقد سرشناس کتاب
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از جورج سایلابا که پیش از این با عنوانِ «چطور افسرده باشیم: یک جزوۀ آموزشی شخصی» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
بی‌نهایت روایت متنوع دربارۀ پدیدارشناسی افسردگی وجود دارد. برخی از این نکات شاید برای بسیاری از خوانندگان مفید باشند؛ برخی هم برای چند خواننده؛ و تعدادی هم شاید به درد هیچ‌کس نخورند. اگر هرکدامشان بتوانند ذره‌ای از رنج کسی کم کنند، به زحمت مطرح کردنشان می‌ارزد. جز تجربۀ طولانی‌مدت خودم از افسردگی و آنچه از مطالعۀ تجربیات دیگران گرد هم آورده‌ام، هیچ مرجع دیگری در پس این پیشنهادها نیست. فکر نمی‌کنم هیچ‌کدامشان خطر خاصی داشته باشد، اما اگر تردید دارید، دربارۀ آن‌ها با شریک زندگی، دوستان، مددکاران یا همدردان خود حرف بزنید.
فایل صوتی نوشتار «چطور افسرده باشیم: یک جزوۀ آموزشی شخصی» را گوش کنید.
محیط اطراف بیش از آنچه تصور می‌کنیم بر واکنش‌های ذهنی ما اثر می‌گذارد
اگر نمی‌توانید در جنگی پیروز شوید، می‌توانید معنی پیروزی را تغییر دهید
حدوداً بیست سال از تشخیص بیماری‌ام می‌گذرد، و من چیزهای بسیار زیادی آموخته‌ام
شاید بتوانیم با چیزهای جدید سازگار شویم، اما چیزهای قدیمی را چطور فراموش کنیم؟
