پرونده کتاب: کاری را بکن که دوست داری
شعارِ «کاری بکن که دوستش داری» با مخفی‌کردن سازوکارهای استثماریِ آن کاری که ترویج می‌دهد، بی‌نقص‌ترین ابزار ایدئولوژیک سرمایه‌داری است
«کاری بکن که دوستش داری» در ظاهر، نصیحتی روحیه‌بخش است که ما را ترغیب می‌کند تصمیم بگیریم از انجام چه کاری بیشترین لذت را می‌بریم و سپس آن فعالیت را به طرحی درآمدزا تبدیل کنیم. این شعار باعث می‌شود تا تمرکز ما بر خودمان و بر شادی فردی‌مان بماند. اما چرا باید لذتمان برای سود باشد؟ مخاطب این حکم کیست؟ چه کسی مخاطب آن نیست؟ میا توکومیتسو، مؤلف کتاب «کاری را بکن که دوست داری» به این همه شادی و حسّ خوب به دیدۀ تردید می‌نگرد.
2 دقیقه
استثمار به‌شیوۀ استیو جابز
شعارِ «کاری بکن که دوستش داری»، بی‌نقص‌ترین ابزار ایدئولوژیک سرمایه‌داری است
استیو جابز، مهم‌ترین مُبلّغ شعار «کاری بکن که دوستش داری» است. این نصیحت روحیه‌بخش ما را ترغیب می‌کند که علایقمان را به کاری درآمدزا تبدیل کنیم. اما به عقیدۀ میاتوکومیتسو نویسندۀ کتاب کاری بکن که دوستش داری، این شعار ضدکارگری‌ترین ایدئولوژی در عصر کنونی است.
چرا علاقه‌داشتن به کار اینقدر مهم شده است؟
«پرداختن به کار مورد علاقه»، ساختهٔ دست شرکت‌های بزرگ بوده و به کارفرمایان قدرت بیشتری برای بهره‌کشی از کارگران می‌دهد
اخیراً برخی شرکت‌ها برای فروش محصولاتشان به انتشار تصاویر محصولات اکتفا نمی‌کنند؛ بلکه عکس‌هایی از پشت‌صحنۀ محیط کار را نیز به اشتراک می‌گذارند و آنجا را جایی مفرّح معرفی می‌کنند. گفت‌وگوی آتلانتیک با میا توکومیتسو.
زندگی در میان پارتیشن‌ها
معماران می‌گفتند باید محیط کار را طوری طراحی کرد که خلاقیت و کارایی کارمندان را به اوج برساند
اتاق‌هایی که دانشمندان در آن کار می‌کرده‌اند، همیشه جذابیت داشته است. کتابخانه، عکس‌های روی دیوار و … فضایی مرموز به این اتاق‌ها می‌بخشند. اما امروزه، پارتیشن‌ها همه‌جا را به اتاق‌های کوچک تبدیل کرده‌اند. این محیط کاری جدید، چطور ایجاد شد و عمومیت پیدا کرد؟
