مردم به دستاوردهای روان‌شناسی عامیانه اعتقادی دیرینه دارند
نمایی از فیلم «دیوانه از قفس پرید» به کارگردانی میلوش فورمن و با بازی جک نیکلسون. محصول ۱۹۷۵.
اغلبِ مردم معتقدند که «مرتکبانِ جرائم خشنْ بیمار روانی هستند» یا «اگر از طریق سبک یادگیریِ موردعلاقۀ افراد به آن‌ها آموزش داده شود، یادگیری موثرتری خواهند داشت». امروزه همۀ ما برای خودمان روان‌شناسیم. مشاهدۀ تجریبات دیگران در شبکه‌های اجتماعی و خیابان‌ها هم به این «روان‌شناسی عامیانه» دامن می‌زند. البته که این یافته‌های من‌درآوردی گاهی با دستاوردهای روان‌شناسی علمی سازگار است، اما در اغلب موارد این‌گونه نیست. این اطلاعاتِ نادرست زمانی خطرناک می‌شوند که تبدیل به سیاست‌های عمومی شوند.
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از کریستین جرت که پیش از این با عنوانِ «یافته‌های من‌درآوردی در روان‌شناسی عامیانه»، منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را در اینجا بخوانید.
ما همه به‌نوعی روان‌شناسانی غیرحرفه‌ای هستیم. ما خود تجربه‌ای دست‌اول از بشربودن داریم و سال‌ها عمر خود را صرف ملاحظۀ رفتار خود و دیگران در موقعیت‌های مختلف کرده‌ایم. این درون‌یابی به «روان‌شناسی عامیانه» دامن می‌زند و این نوع روان‌شناسی گاه با یافته‌های روان‌شناسی علمی هم‌پوشانی دارد، اما اغلب این‌گونه نیست. برخی درون‌یابی‌های روان‌شناختیِ غلط به‌شدت در میان مردم رواج دارند و اعتقادی دیرپا به آن‌ها دیده می‌شود. در این مطلب به ده نمونه از این افسانه‌ها یا بدفهمی‌ها می‌پردازیم.
فایل صوتی نوشتار «یافته‌های من‌درآوردی در روان‌شناسی عامیانه» را گوش کنید.
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوس‌کننده»
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرین‌شات‌ها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما می‌شوند
