گاهی خوشبینی ایدئولوژی دولت و عینِ وطنپرستی میشود و نگرش منفی بزهِ فکری تلقی میگردد. حتی در دورانهایی که کوچکترین امیدی نیست، توهمی جمعی از قدرت در میان ملت وجود دارد که ناخودآگاه ملی را به خود مشغول میکند. خوشبینی طوری است که به آسانی نمیشود آن را از یک بیماری روانی تمیز داد. خوشیِ اینچنینی، شکلی از یک انکار روانشناختی است. تری ایگلتون، در اثر جدیدش خوشبینی را مبتذلترین احساس آدمی مینامد.
نظریهپرداز، منتقد ادبی و مهمترین چپگرای زندۀ بریتانیا
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از تری ایگلتون که پیش از این با عنوانِ «ابتذال خوشبینی»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
این نوشتار بخشی از کتاب جدید تری ایگلتون، روشنفکر عمومی، نظریهپرداز و منتقد ادبی است که در سپتامبر ۲۰۱۵ توسط انتشارات دانشگاه ویرجینیا منتشر شده است. ایگلتون در امیدواری بدون خوشبینی مینویسد: «واقعیتْ آن آدم بدبینی است که مردم گوشهایشان را بر حرفهای خائنانهٔ او میبندند… از آنجا که حقیقت، در بیشتر مواقع، به اندازهٔ کافی ناخوشایند است، باید با ارادهای محکم و آهنین بر آن غلبه کرد… خوشبینی دشمن امید است، یعنی همان چیزی که بدان احتیاج داریم، آن هم درست به این دلیل که با امید میتوانیم اعتراف کنیم که شرایط چقدر وخیم است».
فایل صوتی نوشتار «ابتذال خوشبینی» را گوش کنید.
راستافراطی: جستوجویی تباه در جهانی ویرانشده
فرقهها از تنهایی بیرونمان میآورند و تنهاترمان میکنند
تاریخ مطالعات فقر و نابرابری در قرن گذشته با تلاشهای این اقتصاددان بریتانیایی درهمآمیخته است
کالاهایی که در فروشگاه چیده میشود ممکن است محصول کار کودکان یا بیگاری کارگران باشد