اغلبِ انسان‌ها به‌دنبال تغییر خودشان‌اند، اما تغییراتی نه چندان جدی. ما آدم‌ها گویا از راکدشدن می‌ترسیم، به همین خاطر گهگاه چیزی از زندگی را عوض می‌کنیم تا سر وجدان خود را کلاه بگذاریم و مدتی از تحول به‌وجودآمده سرکیف باشیم. اما وقتی عزم تغییرکردن جزم و جدی می‌شود، و آدم‌ها عمیقاً از وضع موجود خودشان متنفر می‌شوند، دقیقاً در همان لحظه، معلوم می‌شود تغییر واقعی چقدر جانکاه و کشنده است. چگونه می‌توان از مخمصۀ شخصیتی دوست‌نداشتنی نجات یافت؟