• ماجرای خودشیفتگی، از فروید تا نظریات اخیر
بررسی کتاب آمریکایی‌کردن خودشیفتگی نوشتۀ الیزابت لونبِک
در دوران باستان، مرد جوان و زیبایی بود به‌نام نارسیس که زنان عاشقش می‌شدند و او دائم از آن‌ها می‌گریخت. روزی کنار برکه‌ای نشست و ناگهان نگاهش به انعکاس چهرۀ خود در آب افتاد و یک دل نه، صد دل عاشق خود شد. آن‌قدر در غم عشق خود سوخت تا بالأخره سرش را به‌روی چمن‌ها گذاشت و مُرد. این داستانْ جدی اما طنزآلود است، خصوصاً وقتی آن را دربارۀ آدم‌هایی تصور کنیم که شبانه‌روز ازفرط خودشیفتگی سلفی می‌گیرند و در اینستاگرام پُستش می‌کنند. شاید تبار همه‌شان به نارسیس برسد.
• روان‌رنجوری عصر ما: خودشیفتگی
بررسی کتاب پناهگاهی در دنیای بی‌عاطفه: خانوادۀ محاصره‌شده نوشتۀ کریستوفر لش
عنوان کتاب جنجالی کریستوفر لش، پناهگاهی در دنیای بی‌عاطفه، بسیاری از منتقدان او را به اشتباه انداخت. فمینیست‌ها گفتند که این کتاب داستانی نوستالژیک بیش نیست و خانوادۀ سنتی هرگز چنین خوش و خرم نبوده است. اما جورج سایلابا، جستارنویس سرشناس، ضمن بررسی این کتاب می‌گوید لش به‌جای آنکه خانوادۀ هسته‌ای را ایدئال بداند، آن را نوعی سازگاری ناگزیر با پیشرفت‌های صنعتی می‌دانست.
• اینستاگرام آن بخشِ خودشیفتۀ شخصیتتان را دوست دارد
آیا لایک‌های اینستاگرام و فیس‌بوک ما را به خودشیفتگانی مغرور بدل کرده یا از قبل هم همین‌طور بوده‌ایم؟
رسانه‌های اجتماعی در اصل به‌عنوانِ ابزارهایی برای ایجاد ارتباط با دیگران و بیرون از آمدن از تنهایی طراحی شده‌اند، اما در واقع، تجربۀ حضور در آن‌ها معمولاًحسی از تنهایی و انزوا به ما می‌دهد. شاید دلیل این تناقض، محدودیتِ این رسانه‌ها در بازنمایی کاملِ زندگی انسانی باشد. شبکه‌های اجتماعی ظرفیتی برای بیان غم‌ها، تردیدها و کاستی‌های ما ندارد و در مقابل، آن‌دسته از گرایش‌هایی را تقویت می‌کند که از اساس با همدلی در تضاد است.
• آیا عشق ما به سلفی ربطی به ایدئولوژی‌های اقتصادی‌مان دارد؟
تاریخ ۲۵۰۰ سالۀ خودشیفتگی شگفتی‌های زیادی در خود دارد: بررسی کتاب سلفی نوشتۀ ویل استور
خیابان، دشت، جنگل، کوه، بیابان و دریا این روزها یک وجه مشترک دارند: آدم‌هایی که در کنار هر کدام دستشان را دراز کرده و جلوی دوربین گوشی‌شان ژست گرفته‌اند. سلفی یکی از پدیده‌هایی است که به‌سرعت همۀ فرهنگ‌ها و سنین را با خود همراه کرد. بسیاری بر این باورند که گوشی‌های دوربین‌دار عامل خودشیفته شدن جامعۀ امروزی شده‌اند. اما کتابی جدید ریشه‌های این فرهنگِ خودستایی را عقب‌تر می‌برد: به فرهنگ و اقتصاد دهه‌های گذشته.
• عشق عکس سِلفی
یادداشتی دربارۀ کتاب آینه، آینه نوشتۀ سایمون بلک‌برن
سایمون بلک‌برن دربارۀ کسانی که سلفی می‌گیرند در آینه، آینه می‌نویسد که «نارسیس ما را یاد فوج زنبورانِ خودپرستی می‌اندازد که به هر کندوی شیرینی هجوم می‌برند. خودپرست خیال می‌کند همۀ دوستانش مسحور این‌اند که صبحانه چه خورده‌اند یا چطور جلوِ ‘مونالیزا’ یا ‘تاج‌‍‌‌محل’ ایستاده‌اند». او می‌گوید «سلفی» راه جدیدی برای این است که مستقیم در چشمان کسی نگاه کنید و بگویید «سلام، این منم».
