هایدگر قطعه‌ای نوشته است دربارۀ «ملال». او از ما می‌خواهد تصور کنیم که در ایستگاهِ قطارِ کسالت‌بار و رقت‌انگیز و دورافتاده‌ای منتظر نشسته‌ایم. چهار ساعت مانده است تا قطار بعدی برسد و نمی‌دانیم این چهار ساعت را با چه جان‌کندنی باید سپری کنیم. قدم می‌زنیم سمت جادۀ اصلی، درخت‌ها را می‌شماریم، تابلوها را ورانداز می‌کنیم و نگاهی به ساعت می‌اندازیم: دقیقاً پنج دقیقه گذشته است.

تجربۀ زندگی در کلان‌شهرهایی مانند تهران نیز فرصت‌های فراوانی برای تجربۀ این‌چنین ملال‌هایی پیش پایمان می‌گذارد. البته معمولاً تجربۀ ما از ملال، از شدتِ شلوغی است، نه دور افتادگی. دقیقه‌هایِ بی‌پایانی که در اتوبوس یا تاکسی نشسته‌اید و ترافیک جانکاه تمام نمی‌شود. مدت‌زمانِ انتظار در صف‌های مختلف و غیره. حسی از اتلافِ وقت، بیهودگی و بی‌ثمری.

ظاهراً راه چاره‌ای نداریم جز تلاش برای سازگار شدن با این موقعیت‌ها و یافتنِ شیوه‌های تازه‌ای برای استفاده از آن‌ها. این کاری است که «ناملیک» به آن اندیشیده‌ است. آن‌ها تلاش کرده‌اند تا مطالبِ جالبی که در رسانه‌های نوشتاری مختلف منتشر می‌شود، جمع‌آوری کنند و با خواندنِ متن‌ها، آن‌ها را به صورتِ پادکست‌ و مقالات صوتی در فضای مجازی منتشر کنند. اگرچه کارشان بی‌نقص نیست، اما قطعاً سزاوارِ تحسین است. زیرا می‌توانید به آسانی پادکست‌ها را دانلود کنید یا از طریق وبسایت و اپلیکیشن‌های موبایلِ ناملیک، در ترافیک، مترو، اتوبوس، یا هر وقتِ دیگری به آن‌ها گوش دهید (اگر خانم باشید، گزینۀ ویژۀ دیگری هم پیشِ رویتان هست، آن‌هم با کلی هیجان و استرس: شنیدنِ پادکست‌ها سر کلاس‌های خسته‌کنندۀ مدرسه و دانشگاه! البته توابعش با خودتان).

تیم ناملیک، تعدادی از نوشته‌های ترجمان را هم خوانده‌ است. این چند خط، بهانه‌ایست هم برای تشکر از کار بچه‌های ناملیک و هم بازنشرِ مطالبی که از ترجمان خوانده‌اند.

اما آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از پییر بایار که پیش از این با عنوانِ «چطور دربارۀ کتاب‌هایی که نخوانده‌ایم حرف بزنیم؟»، منتشر شده است. پیر بایار، با نوشتنِ کتابی دربارۀ اهمیت نخواندن، به شهرت فراوانی رسید. او در این کتاب ادعا می‌کند نباید کتاب‌نخواندن را دستِ کم گرفت، زیرا نوعی از فرهیختگی وجود دارد که فقط با نخواندن به دست می‌آید. این نوشته که بخشی از کتاب بایار است توضیح می‌دهد چگونه دربارۀ کتاب‌هایی حرف بزنید که اسمشان را شنیده‌اید، اما هیچ‌وقت ذره‌ای از آن‌ها را نخوانده‌اید. او با مثال‌زدنِ شخصیت یک کتابدار در رمانی از موزیل، بحث خود را ادامه می‌دهد و می‌گوید: وقتی می‌توان دیدگاهی کلی دربارۀ کتاب‌ها داشت، خواندن کتابی خاص فقط اتلاف وقت است.

فایل صوتی نوشتار «چطور دربارۀ کتاب‌هایی که نخوانده‌ایم حرف بزنیم؟» را گوش کنید.