در منچستر تنهایی یکی از مهمترین مسائل سلامت شهری است. بزرگترین مشکلِ ونکُوریها انزواست. در استرالیا، شهرنشینان نسبت به دو دهه پیش دوستان کمتری دارند. ولی شاید هیچکس بهاندازۀ کارگری مهاجر در شنژنِ چین منزوی نباشد. با اینحال کمبود رفاقت فقط گریبانگیر این تازهمهاجران نیست. بسیاری از اهالی توکیو چنان مشتاق داشتنِ رفیق هستند که آنها را اجاره میکنند. آیا واقعاً میتوان فهمید چه چیزی باعث تنهاییِ هر شهر میشود؟
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از کریلی مگوئایر گیلیس که پیش از این با عنوانِ «تنهاترین شهر دنیا کجاست؟»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
هنری میلر، نویسندۀ سرشناس آمریکایی، دربارۀ زندگی در نیویورک نوشت: «در نیویورک همیشه احساس تنهایی کردهام؛ تنهاییِ حیوانی درون قفس» مشکل میلر نداشتنِ دوست یا عدم جذابیت نبود؛ او پنج بار ازدواج کرده بود اما خودش را در زادگاهش یک بیگانه میدید. نیویورک جایی است که بیشمار انسان برای جستوجوی شهرت، کار، عشق و حتی خودشان به آن میروند. آیا میتوان از سخنان میلر به این نتیجه رسید که این شهر تنهاترین شهر دنیاست یا اینکه ممکن است خودِ این انسان، و نه این مکان، سرچشمۀ نارضایتی میلر باشد؟ اگر اینطور باشد، تنهاترین شهر کجاست؟
فایل صوتی نوشتار «تنهاترین شهر دنیا کجاست؟» را گوش کنید.
راستافراطی: جستوجویی تباه در جهانی ویرانشده
فرقهها از تنهایی بیرونمان میآورند و تنهاترمان میکنند
تاریخ مطالعات فقر و نابرابری در قرن گذشته با تلاشهای این اقتصاددان بریتانیایی درهمآمیخته است
کالاهایی که در فروشگاه چیده میشود ممکن است محصول کار کودکان یا بیگاری کارگران باشد