«تسلیم»، آخرین رمان میشل ولبک، همچون دیگر رمانهایش جار و جنجال فراوانی به دنبال داشت. تسلیم، روایتِ به قدرترسیدن حزبی اسلامگرا در فرانسۀ سال ۲۰۲۲ است که در عینِ آنکه باعث میشود وضعیت اقتصاد بهبود یابد و بیکاری کاهش پیدا کند، کار زنان را ممنوع میکند و استادان دانشگاه را مجبور میکند یا مسلمان شوند، یا بازنشسته. رمان از زبان یک دانشجوی ادبیات، راویِ زوال فرانسه است. برشی از این رمان را میشنوید.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از میشل ولبک که پیش از این با عنوانِ «هفت سال با روحِ یک دوست»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
تنها ادبیات است که از پشتِ خروارها خاکِ گور، شما را به روح یک انسان وصل میکند؛ اتصالی بیواسطهتر، کاملتر و عمیقتر از وقتی که با دوستتان رودررو حرف میزنید. حتی در عمیقترین و دیرپاترین دوستیهایمان، هرگز در حرفزدن به اندازۀ وقتی که صفحهای سفید و خوانندگانی ناشناس جلوی رویمان است، آزاد نیستیم. زیباییِ سبکِ یک نویسنده و موسیقیِ جملات البته اهمیتِ خودشان را در ادبیات دارند؛ از عمقِ تأملاتِ نویسنده و اصالتِ افکارش نیز نمیتوان صرف نظر کرد؛ اما گذشته از همۀ اینها، نویسنده یک انسان است، انسانی حاضر در کتابهایش. اینکه نویسندهای بسیار خوب بنویسد یا بد، چندان اهمیتی ندارد، تا وقتی که دارد مینویسد و در واقع در کتابهایش حاضر میشود.
فایل صوتی نوشتار «هفت سال با روحِ یک دوست» را گوش کنید.
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوسکننده»
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرینشاتها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما میشوند