درحالیکه بدوبیراهگفتن به مردم جای تردیدی برای آنها باقی نمیگذارد که مورد توهین قرار گرفتهاند، نوع دیگری از پرخاشگری وجود دارد که آنها را به تردید میاندازد. این نوع رفتار اسم دارد: «پرخاشگری منفعلانه». رفتارهایی که غیرمستقیماند و، دستکم در ظاهر امر، بیادبانه شمرده نمیشوند. پرخاشگری منفعلانه دو پهلوست، برخلاف رفتار مستقیماً آزاردهندهای مانند فحشدادن. ولی مگر تمام نکتۀ چنین رفتاری پرهیز از آزاردهندگی نیست؟
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از ربکا راش که پیش از این با عنوانِ «رفتاری که از فحشدادن هم آزاردهندهتر است»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
برای جشن تولدم برنامهریزی و همه را دعوت میکنم. دربارۀ تدارکات مهمانی مباحثهای گروهی در فیسبوک به راه میاندازم. درحالیکه همهچیز طبق روال پیش میرود، خواهرم فلور کاری میکند که ناراحت میشوم. او بعداً عمیقاً پشیمان میشود و از من عذرخواهی میکند و من هم، شاید کمی سرد، به او میگویم که مشکلی نیست. بعد او میفهمد که از مباحثۀ فیسبوکی حذف شده است و مهمانی بدون او پیش میرود. وقتی این مسئله را به من یادآوری میکند و میپرسد که آیا چون هنوز از دستش ناراحتم او را حذف کردهام، در جوابش میگویم: «مگر دیوانهای؟ من تو را حذف نکردهام. حتما یک مشکل فنی در فیسبوک است.» خواهرم سردرگم است: ازیکطرف مطمئن است که عمداً او را از مباحثۀ فیسبوکی کنار گذاشتهام و ازطرفدیگر مردد است که شاید زیادی حساس و زودرنج شده است.
فایل صوتی نوشتار «رفتاری که از فحشدادن هم آزاردهندهتر است» را گوش کنید.
اِد سایمون از ما میخواهد تا در تعریفمان از سبکِ خوب تجدیدنظر کنیم
تاریخ رسانههای جمعی راهحلهایی پیش پای ما میگذارد
آیا واقعاً به بازیهای ویدئویی «معتاد» میشویم؟
چه شد که تریاک به سلاح امپراتوریها علیه یکدیگر بدل شد؟