معمولاً پدر و مادرها وقتی میبینند بچهشان غرق خواندن یک رمان شده، یا با دوستانش مشغول بازی است، خوشحال میشوند، اما بهمحض اینکه بینند فرزندشان مشغول بازی رایانهای شده، احساس خطر میکنند. خیلیها فرض میگیرند که بازیهای رایانهای جز ضعیفشدن چشم، اتلاف وقت و اعصابخردی و بداخلاقی چیزی به بار نمیآورد. اما اگر این پیشفرضهای منفی را کنار بگذاریم، خواهیم دید که این بازیها برای بچههای امروزی فایدههای بسیاری دارد. از تعامل و دوستیابی بگیرید، تا آموختن کار گروهی و هنر حل مسئله.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از کارا لین که پیش از این با عنوانِ «بازیهای رایانهای اتلاف وقت نیست، کافی است از بچهها بپرسید» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
یک شب، پسرهایم را صدا کردم که بیایند تا شام بخوریم، ولی هیچ پاسخی نیامد.
اعتراف: با عصبانیت رفتم توی اتاقشان و دکمۀ خاموش کنسول بازی را زدم.
انگار دنیا به آخر رسید. صفحه که سیاه شد پسرها از خشم و غیظ میخواستند من را بخورند. آنها را سر شام آوردم. واکنشم به رفتارشان معمولاً این است: «دارید عمرتان را با این بازیها تلف میکنید».
اما آن شب تصمیم گرفتم به جای غرزدن کمی از کارشان سر در بیاورم. پرسیدم: «چرا این بازی اینقدر برای شما مهم است؟»
خوشحالم که چنین سوالی کردم. پسرانم تعجب کردند و پرسیدند: «مامان، واقعاً دلت میخواهد بدانی؟»
گفتم: «بله!»
فایل صوتی نوشتار «بازیهای رایانهای اتلاف وقت نیست، کافی است از بچهها بپرسید» را گوش کنید.
خشونت برای بیشتر آدمها غیرقابلفهم است. نظریهای جدید میگوید خشونت نه ذاتی است، نه عقلانی
آیا واقعاً به بازیهای ویدئویی «معتاد» میشویم؟
شاید در نهایت مهمترین چیزی که ما انسانها را از حیوانات متمایز میکند توانایی احساس انزجار باشد
اقتصاد زبان قدرت است و همۀ ما را تحت تأثیر قرار میدهد، پس بهتر است دربارۀ آن بدانیم