گاهی با شنیدن داستان مشکلاتی که دیگران در زندگیشان داشتهاند، کلمهها در دهانمان خشک میشود. از خودمان میپرسیم چه میشود گفت در برابر این اندوه؟ وقتی بیماری را میبینیم که میداند بیماریاش درمان ندارد، یا وقتی پدر و مادری را میبینیم که نوزادشان را از دست دادهاند، بدترین کار این است که آنها را نصیحت کنیم که خودشان را نبازند و محکم باشند. شاید راه بهتر آن باشد که فقط در آغوششان بگیریم و همراهیمان را با آنها نشان دهیم.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است که پیش از این با عنوانِ «در دورانهای سخت، هیچ موهبتی بزرگتر از همراهی دیگری نیست» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
بگذارید توضیح بدهم که همراهی به چه معناست. در موسیقی، همراهی به معنی پشتیبانی یک قطعۀ موسیقی از یک آواز یا اجرای موسیقایی است، مثل وقتی که نوازندۀ ارگ یا گیتار با گروه کر و یا نوازندۀ درام یا گیتار بیس با خوانندۀ اصلی همراهی میکنند. همراهیکردن با دیگری مستلزم پشتیبانیکردن از او به شکلی است که تلاش و کوشش خودش افزوده و تقویت شود. همراهی نیز مثل همبستگی مستلزم این است که یکی با دیگری متحد شود. اما در عین حال برخلاف همبستگی که معمولاً هدفش اصلاح خطاها یا برآوردن نیازهاست، غرض از همراهی این است که کوشش دیگری را به رسمیت شناخته، ارج نهاده و با آن همراه شویم؛ این همراهی برای این نیست که به دیگری کمک کنیم تا به هدفی دست پیدا کند که به تنهایی نمیتواند به آن برسد، بلکه برای این است که کوشش دیگری را غنا بخشیده و ارزش آن را آشکار کنیم. این تفاوت در تأکید مهم است.
فایل صوتی نوشتار «در دورانهای سخت، هیچ موهبتی بزرگتر از همراهی دیگری نیست» را گوش کنید.
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوسکننده»
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرینشاتها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما میشوند