اگر فرزندانتان را فقط برای کارهای بزرگ تحسین کنید ممکن است استانداردهای شما را خیلی بالا تصور کنند و مضطرب شوند. اگر مدام برای کارهای خیلی ساده تحسینشان کنید یا فکر میکنند شما سادهلوحاید یا اینکه آنها را احمق فرض کردید. دست آخر هم اگر برای همۀ کارهای کوچک و بزرگ تحسینشان کنید احتمالاً لوس و حق به جانب بار میآیند. شما هم با این گزارهها موافقید؟ پس شاید بهتر باشد نگاهی به تجربۀ دست اول و مطالعات کارلین فلورا بیندازید؛ احتمالاً چشماندازتان نسبت به تحسین فرزندانتان دگرگون شود.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از کارلین فلورا که پیش از این با عنوانِ «نترس و فرزندت را تحسین کن» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
ما واقعاً در مورد تحسین چه میدانیم؟ برخی یافتهها و بیشمار توصیه را میتوان از طریق وبسایتِ انسانشناس زیستی، گوئن دوئر به نام پرنتینگساینس (علم بچهداری) بهدست آورد، وبسایتی که برای افرادی نظیر من است: وقتی ما فرزندانمان را بهخاطر تواناییشان تحسین میکنیم نه بهخاطر تلاششان، آنها اینگونه نتیجهگیری میکنند که استعداد و نبوغ ویژگیهایی ذاتی هستند، نه مهارتهایی که میتوان آنها را پرورش داد و آموخت. تحسین غیرصادقانه میتواند این پیام را القا کند که والدین فرزندشان را درک نمیکنند. درضمن، تحسینی که فقط قضاوت میکند («کارت خوب بود!») خیلی تأثیرش کمتر از تحسینهای دقیقی است که میگویند بچه چه کاری را درست انجام داده.
فایل صوتی نوشتار «نترس و فرزندت را تحسین کن» را گوش کنید.
خشونت برای بیشتر آدمها غیرقابلفهم است. نظریهای جدید میگوید خشونت نه ذاتی است، نه عقلانی
آیا واقعاً به بازیهای ویدئویی «معتاد» میشویم؟
شاید در نهایت مهمترین چیزی که ما انسانها را از حیوانات متمایز میکند توانایی احساس انزجار باشد
اقتصاد زبان قدرت است و همۀ ما را تحت تأثیر قرار میدهد، پس بهتر است دربارۀ آن بدانیم