امیال ما چطور ساخته میشود؟ چطور به این نتیجه میرسیم که گوشی فقط سامسونگ، تیم فقط بارسلونا، و نویسنده فقط چخوف؟ بله، احتمالاً برای هر کدام از این انتخابها دلایلی داریم، ولی نکتۀ دردناک این است که تقریباً تمام دلایلی که برای چنین ترجیحاتی ردیف میکنیم چیزی جز توجیهات مندرآوردی نیست. اگر با شکاکیت بیشتری نگاه کنیم، اندکاندک واقعیتی تلخ خودش را نشان میدهد: خیلی از چیزهایی که میپسندیم را صرفاً به این خاطر پسندیدهایم که اطرافیانمان آنها را دوست داشتهاند.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از بنس نانای که پیش از این با عنوانِ «بیشتر کارهایی که در زندگی میکنیم مطابق میل اطرافیانمان است» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
اکثر چیزهایی که میدانیم را از یک نفر دیگر یاد گرفتهایم. من باور دارم مورونی پایتخت جزایر قمر در اقیانوس هند است، چون یکی از دوستانم همین پنج دقیقه پیش این را به من گفته است، و هیچ دلیلی هم ندارم که فکر کنم میخواسته مرا فریب بدهد. اما او هم آنجا نبوده است؛ دوست من هم این مطلب را فقط به این دلیل میداند که آن را جایی خوانده است. بیشتر چیزهایی که دربارۀ جهان میدانیم را از این طریق کسب میکنیم: از طریق گواهی دیگران. گواهی چیز خوبی است. اگر فقط میتوانستیم بر حواس خودمان اتکا کنیم، دانش ما بسیار محدود میشد. وقتی اخبار تماشا میکنید، پیشبینی وضع هوا را میشنوید یا کنار آبخوری به شایعات مربوط به یک همکار گوش میدهید، دارید روی گواهی دیگران اتکا میکنید. این تقسیم کارِ سالم افق شناختی ما را گسترش میدهد. پس اکثر باورهای ما روی باورهای افراد دیگر بنا شده است. امیال چطور؟ امیال ما بر چه بنا شده است؟ خُب، دستکم تا حدی روی امیال افراد دیگر.
فایل صوتی نوشتار «بیشتر کارهایی که در زندگی میکنیم مطابق میل اطرافیانمان است» را گوش کنید.
لش نوعی حس جسورانه و خلاقه داشت که به او میگفت دیگر کار از کار گذشته است
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوسکننده»