اینروزها اینترنت بسیار شبیه به سراسربین معروف جرمی بنتام شده است. تقریباً همه میدانند که تکتک کلیکهایشان در اینترنت ثبت و نظارت میشود، اما باز مشتاقانه دربارۀ زندگیشان اطلاعات میدهند. مردم در شبکههای اجتماعی دربارۀ چیزهایی حرف میزنند که آدمها پیش از این عصر، از گفتن آنها به خودشان هم شرم داشتند. پس چه اتفاقی افتاده است؟ آزادی بیان ما به نهایت رسیده، یا دنبال چیز دیگری هستیم؟
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از فیرمن دیبراباندر که پیش از این با عنوانِ «شرم کن» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را در اینجا بخوانید.
نحوۀ رفتارِ آنلاینِ ما حاویِ تناقضی شناختهشده است: میدانیم که همواره زیر نظریم، و در عین حال از نظارتِ شرارتبار گوگل و دولت تمجید و تحسین میکنیم. باوجوداین، دایرۀ چیزهایی که برای انتشار در یک برنامک یا بهاشتراکگذاری در حلقۀ «دنبالکنندگانِ» رسانۀ اجتماعی بیش از اندازه شخصی، پردهدرانه یا یا مبتذلاند، هر روز در حال کوچکشدن است. بسیاری از ما وقتی با این همه اسباببازیهای دیجیتال روبرو میشویم که سطوحی جادویی از ارتباط و سهولت را در اختیارمان میگذارند، مقهور این «تفکر سبکسرانه میشویم که حریم خصوصی احمقانه است»، جملهای که گَری اشتینگارت در سال ۲۰۱۳ در نیویورکر نوشت.
فایل صوتی نوشتار «شرم کن» را گوش کنید.
با سلام و تشکر فراوان از زحمات بسیار عالی قدر شما چند تا نکته بود که به نظرمیاد در بالا بردن کیفیت و بازده فایل های صوتی اگه بشه بکار بره خیلی ممنون میشیم.البته این نکات خلاصه ای از نظرات چندین نفر از طرفداران ترجمان هست. ابتدا باید واقعا تشکر کنیم از متون بسیار خوب و ضبط بسیار عالی انجام شده. 1- ترجمه ها به نظر قدری نیاز به ویرایش داره چه از لحاظ انتخاب لغت (مثلا در همین فایل کتاب ضیافت افلاطون که به این اسم مشهور است به نام مهمانی ترجمه شده) چه از لحاظ طول جمله بندی .بلند بودن بیش از اندازه یک جمله ی تحقیقی سبب ایجاد اشکال در فهم درست پایه و پیرو های آن می شود. 2- کم تر شدن سرعت خواندن مطلب به دلیل اینکه حاوی نکات مهمی است و نیاز به تعمق و توجه بیشتری تا یک رمان یا یک متن خبری دارد. با تشکر فراوان
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوسکننده»
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرینشاتها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما میشوند