• بالاخره روزی دماغ طبیعی هم «زیبا» خواهد شد
فراگیری جراحیِ بینی، علاوه‌بر زیبایی، کارکرد پیچیدۀ دیگری هم دارد: حذف تاریخ نژادی و قومی‌مان
«از شر دماغی که بهت داده بود راحت شدی.» این کامنت را یکی از میلیون‌ها دنبال‌کنندۀ کیم کارداشیان در اینستاگرام برای او نوشته بود، زیر عکسی که کیمِ نوجوان را در کنار پدر نشان می‌داد. بااینکه هنوز معلوم نیست بالاخره کارداشیان دماغش را عمل کرده است یا نه، چهرۀ او دیگر نشانی از هیچ قومیتی ندارد. چهرۀ او چون لوحی است که استعمار و سیاست‌های تبعیض نژادیْ نشان خود را با موفقیت روی آن داغ زده‌اند.
• چرا کرۀ جنوبی پایتخت جراحی پلاستیک دنیاست؟
همه‌چیز از یک جراح پلاستیک آمریکایی شروع شد که توانست پلک کره‌ای‌ها را شبیه غربی‌ها کند
در هر نوع مدگرایی‌ای دو گرایش متضاد وجود دارد: فردگرایی و جمع‌گرایی. از سویی مطابق مد عمل می‌کنیم تا خودمان را از دیگران متمایز کنیم و از سوی دیگر، با پیروی از مد خودمان را شبیهِ دیگران می‌کنیم. رواج عجیب و غریب جراحی پلاستیک در کرۀ جنوبی بیشتر متأثر از گرایش جمع‌گرایانۀ مد است. باید جراحی پلاستیک کنید، چون همه می‌کنند. با این منطق، صنعتِ زیبایی در کرۀ جنوبی به مرزهای جنون‌آوری رسیده است.
• به رایگان دماغتان را عمل کنید و در راه علم جان بدهید
در برزیل، جراحی زیبایی از ضروریات زندگی شده است
برخلاف اکثر کشورهای جهان، جراحی زیبایی در برزیل رایگان است و یارانۀ دولتی چشمگیری به آن تعلق می‌گیرد. این مسئله را باید در پرتوی اهمیتِ عجیب‌وغریب زیبایی در زندگی اجتماعی برزیلی فهمید. اگر زشت باشید، نه می‌توانید همسر درست و حسابی‌ای پیدا کنید، نه در مدارج اجتماعی و فرهنگی بالا بروید. اما مثل هرجای دیگر، در این کشورِ زیبارویان نیز، وقتی نوبت به فرودستان می‌رسد، رنج و آسیب غوغا می‌کند.
• اعتیادی کراک‌گونه به بوتاکس
چگونه فرهنگی که در دام تصویر تن افتاده است روندی خطرناک را تشدید می‌کند؟
تعداد زنان ۱۹ تا ۳۴ساله‌اي که جراحی زیبایی داشته‌اند از سال ۲۰۱۱ تاکنون ۴۱درصد افزایش داشته است. همچنین روی‌آوردن مردان به بوتاکس رو به فزونی است. امروزه مردان ۱۰درصد از جمعیت کاربران این خدمات را تشکیل می‌دهند. مطالعه‌ای قابل‌توجه و تازه دربارۀ استفاده از بوتاکس در آمریکا نشان داده است که برخی زنان از اعتیاد کراک‌گونه به بوتاکس در رنج‌اند چراکه، هربار، می‌خواهند بهتر از درمان‌های پیشین باشند.
• هشدار: من از واژۀ «چاق» استفاده می‌کنم
آدم‌های زشت و چاق، در بدن‌هایی به دنیا آمده‌اند که از همان روز تولد، حکم محکومیت آن‌ها را صادر کرده است
کسانی که همیشه خوش‌قیافه بوده‌اند، «اصلاً متوجه برخورد دیگران با خودشان نیستند و اینکه این برخورد چقدر به ظاهر ربط دارد. حتی شرط می‌بندم که آدم‌های جذابْ نظر بهتری نسبت‌به بشریت دارند: چون همه همیشه با آن‌ها مهربان‌اند، فکر می‌کنند همه مهربان‌اند. ولی همه که مهربان نیستند. همه حتی بیش از آنکه باورمان شود، در قیدوبند ظاهرند… آدم‌های زشت، آدم‌های چاق، حتی آن‌هایی که فقط معمولی‌اند: این‌ها باید خیلی تلاش کنند تا بقیه راضی شوند. باید برای اثبات خودشان کاری بکنند. ولی وقتی ظاهر قشنگی داشته باشید، لازم نیست کاری بکنید. کافی است گوشه‌ای بنشینید تا همه از بودنتان مشعوف شوند.»
• زشت‌ها نابود می‌شوند
سقراط که زشت بود، توانست عقل را چنان زیبا کند که زیبارویان برای جلب توجهش زوزه بکشند
یونانیان باستان علناً زیبایی را ارزش می‌دانستند؛ به ورزشکاران خوش‌اندام به عنوان نیمه‌خدایان احترام می‌گذاشتند، پسربچه‌های زیبارو را مشهور می‌کردند و حتی گاهی از خون سربازان دشمن، به‌خاطر زیبایی‌شان، می‌گذشتند. فرهنگ خود ما نیز کمتر از فرهنگ یونان زیبایی را پرستش نمی‌کند. در جامعه‌ای که زیبایی موجب برتری و مزیت است طبیعتاً زشتی موجب سرکوب است. اما، چرا اینقدر بی‌رحمانه زیبایی را ترجیح می‌دهیم؟
• تاریخِ زشتی می‌گوید چیزی به نام زشتی وجود ندارد
هنگامی که چیزی را زشت می‌نامیم، داریم چیزی دربارۀ خودمان می‌گوییم
سنت‌های غربی غالباً زشتی را در تضاد با زیبایی قرار می‌دهند؛ اما این مفهوم در بافت‌های فرهنگی گوناگون حامل معانی مثبتی است. مفهوم ژاپنی وابی-سابی برای نقص و خلل‌پذیری ارزش قائل می‌شود. این‌ها خصایصی هستند که در فرهنگ‌های دیگر ممکن است «زشت» پنداشته شوند. زشتی و زیبایی می‌توانند مانند ستاره‌های دوتایی عمل کنند که هریک در میدان جاذبۀ دیگری می‌افتد و دایره‌وار به دور هم می‌چرخند؛ درحالی‌که همراه با ستارگان پرشمار دیگر یک منظومه را تشکیل می‌دهند.
