دیدن تحقیر دیگران در برنامههای تلوزیونی برای خیلیها عادی و شاید جذاب باشد. چه بسا برنامههایی که اصلاً با همین نیّت ساخته میشوند. بَتیا آنگرسارگن، نویسندۀ کتاب «لذتهای اجبارگر»، میگوید مسئلۀ اصلی در واقعی یا ساختگیبودن چنین موقعیتهایی نیست. سؤال اصلی این است که چرا رنج دیگران اینقدر باعث لذت ما میشود و همچنان به تماشای این برنامهها ادامه میدهیم؟
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از بَتیا آنگرسارگن که پیش از این با عنوانِ «چرا از رنج دیگران لذت میبریم؟»، منتشر شده است. نوشتار این نسخه صوتی را در اینجا بخوانید.
من همیشه از تعبیر «لذت گناهآلود» اجتناب کردهام؛ چون اصل قصه را نمیگوید. مسئله در اصل، نه گناه، بلکه شرمندگی است. ما در مصرف این پیرنگهای داستانی مرتکب خطایی نشدهایم. مگر نه اینکه خودشان خواستهاند برای سرگرمی ما، در این مسخرهبازیِ تماشایی شرکت کنند؟ درست است که لذتبردن از این نسخههای برنامهسازی، خطای اخلاقی نیست؛ اما آن راز بزرگتر را، آن «لذت» حاصل از این تجربه، لذتی که درعین شادمانی مایۀ سرافکندگی است، چطور باید تبیین کرد؟ بارهاوبارها، از خود پرسیدهام که رنج دیگران چطور اینقدر باعث لذت من میشود؟
فایل صوتی نوشتار «چرا از رنج دیگران لذت میبریم؟» را گوش کنید.
راستافراطی: جستوجویی تباه در جهانی ویرانشده
فرقهها از تنهایی بیرونمان میآورند و تنهاترمان میکنند
تاریخ مطالعات فقر و نابرابری در قرن گذشته با تلاشهای این اقتصاددان بریتانیایی درهمآمیخته است
کالاهایی که در فروشگاه چیده میشود ممکن است محصول کار کودکان یا بیگاری کارگران باشد