ما هم مثل جامعه‌ستیزان می‌توانیم فتیلۀ همدلی‌مان را بالا و پایین بکشیم
طرح جلد کتاب «پرتقال کوکی».
در تصور ما آدم‌های جامعه‌ستیز کسانی هستند که حیوانات بی‌دفاع را شکنجه می‌دهند، کودک‌آزاری می‌کنند و از احساس همدلی با دیگران ناتوان‌اند. معلوم است که هیچ آدم سالمی خودش را شبیه چنین دیوانه‌هایی که ذره‌ای وجدان اخلاقی ندارند، نمی‌داند. اما تعداد روزافزونی از محققان می‌گویند نه‌تنها تصور ما دربارۀ افراد جامعه‌ستیز غلط است، بلکه آن‌ها بیش از آنچه فکر می‌کنیم به ما شبیه‌اند. بررسی رفتار جامعه‌ستیزها می‌تواند حقایق مهمی را دربارۀ خودمان و رفتارهای اخلاقی‌مان روشن کند. آیا آماده‌ایم درسی را که آن‌ها می‌دهند بیاموزیم؟
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از هیدی مایبوم که پیش از این با عنوانِ «جامعه‌ستیزها بیش از آنچه فکر می‌کنیم شبیه ما هستند» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
جامعه‌ستیز. این واژه یادآور تصویر یک قاتل خون‌سرد است، یا شاید یک خودخواه با هوش شرورانه اما بی‌عاطفه. خُب، یک نمونه‌اش تِد باندی که در دهۀ ۱۹۷۰ زنان را می‌ربود، می‌کشت و با جسدهای پوسیده‌شان می‌خوابید. یا هانیبال لکتر در فیلم سکوت بره‌ها (۱۹۹۱) که دائم از زندان‌های مختلف می‌گریخت و در سرانجام کار آدم‌های منفورش را می‌خورد. در تصور عمومی، جامعه‌ستیزان تجسّم حلول شرّ در تن آدمی‌اند. ولی در نظر تعداد روزافزونی از محققان، چنین افرادی نه دیو، که بیمارند، یعنی قربانیان ذهن مختل و مجنون‌شان. خُب، پس جامعه‌ستیزان چه کسانی‌اند و مشکلشان چیست؟
فایل صوتی نوشتار «جامعه‌ستیزها بیش از آنچه فکر می‌کنیم شبیه ما هستند» را گوش کنید.
تدریس کامو در میانۀ ترس از «کار بیهوده و مأیوس‌کننده»
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرین‌شات‌ها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما می‌شوند
