اتاق‌های خبر دیجیتالی به الگوی کاری جدیدی نیاز دارند

رابرت پیکارد، ای.جی.او — افزایش مصرف خبری در پایگاه‌های دیجیتالی، سازمان‌های خبری را مجبور به بازاندیشی درباره چرخه تولید خبر و الگوهای استخدامی‌شان کرده است.

اغلب روزنامه‌نگاران مانند دیگر کارمندان، الگوی عادی زندگی را ترجیح می‌دهند؛ صبح سر کار رفتن و بعد از ظهر برگشتن. بخاطر اینکه این الگو، برای زندگی اجتماعی و خانوادگی مناسب است و اجازه می‌دهد تا از امکانات فرهنگی‌‌ای که اجتماعات فراهم می‌کنند، لذت ببرند. این ترجیحات، به روزنامه‌های بعدازظهر کمک کرد که تا سال ۲۰۰۰، روزنامه‌های معیار باقی بمانند. در این سال، برای اولین بار روزنامه‌های صبح نسبت به روزنامه‌های بعدازظهر پیش افتادند.

حتی تا قبل از آن زمان هم چرخه تولید خبر و الگوی کارمندی، اکثریت روزنامه‌نگاران را در طول ساعات روز به دفاتر می‌کشاند. در آن زمان اغلب اتاق‌های خبر، چراغ‌هایشان را خاموش می‌کردند و تنها معدودی از روزنامه‌های مترویی ، برخی اوقات، خبرنگاران بخش حوادث و عکاسان را در طول شب در دفاتر نگه می‌داشتند.

الگوی کارمندی از زمان آغاز عصر دیجیتالی، کمی تغییر کرده است. امروزه اغلب اتاق‌های خبری، گزارش‌های خبری را قبل از نیمه شب کامل و بر روی پایگاه‌های خبری بارگذاری می‌کنند. یا اینکه مطالب را با استفاده از زمان‌بندی انتشار الکترونیکی، همزمان با توزیع نسخه چاپی بیرون می‌دهند. تلاش برای بروزرسانی گزارش‌ها در طول شب، فقط برای خبرهای مهم و فوری انجام می‌شود.

این اتفاق، مشکلی بزرگ در تهیه خبرهای دیجیتالی به وجود می‌آورد؛ چرا که برای اغلب تأمین‌کنندگان خبر، بیشترین زمان مصرف نرم‌افزارهای آنلاین و موبایل، ساعت ۶ تا ۸ صبح است. این یعنی خبرها با تأخیر ۸ تا ۱۲ ساعتی خوانده می‌شوند.

این چالش، سازمان‌های خبری را بدان رهنمون ساخته است که درباره چگونگی نیروهای اتاق خبر و تهیه خبرهای پایگاه‌های دیجیتالی بازاندیشی کنند. آن‌ها در حال بهبود ابزارهای مخاطب‌شناسیِ فعلی خود هستند تا بفهمند مخاطبان، چه زمان‌هایی، محتوای بیشتری را در پایگاه‌های گوناگون می‌‌خوانند تا بر این اساس، زمانِ انتشار بیشترین محتواهایشان را در آن پایگاه‌ها بازبینی کنند. هدف، هماهنگ کردن اوج مصرف با انتشار خبرهاست که مطالب را هر جا بخوانند، تازه باشد.

اتخاذ این استراتژی برای سازمان‌های بزرگ رسانه‌ای، نسبت به دیگران راحت‌تر است. برای مثال، روزنامه گاردین در شهرهای نیویورک، لندن و سیدنی، دفاتر خبری دارد. بنابراین گردش دیجیتالی‌اش می‌تواند با توجه به تمامی ساعات، برای پوشش خبرهای بین‌المللی و فوری انجام گیرد. چرخش زمان کاری با توجه به نقاط جهان، باعث می‌شود که در هیچکدام از دفاتر خبری، نیازی به ساعت کاری در طول شب نباشد؛ الگویی که به زودی توسط برخی از آژانش‌های خبری بین‌المللی و بنگاه‌های خبری استفاده خواهد شد.

عرضه خبرهای دیجیتالی صبحگاهی با محتوای تازه برای مصرف‌کنندگان، در روزنامه‌های کلان‌شهری، افزایش ساعت کاری در طول شب را می‌طلبد. یا اینکه برای به روزرسانی اتوماتیک خبرهای بین‌المللی و ملی بر روی پایگاه‌های دیجیتالی، همکاری با دیگر روزنامه‌ها و آژانس‌های خبری مورد نیاز است. تعداد کمی از سازمان‌های خبری متوسط و کوچک، ساعت کاری شبانه را ترجیح می‌دهند. ممکن است آن‌ها برای تولیدات دیجیتالی‌شان به سرویس‌های به روزرسانی اتوماتیکی که بوسیله آژانس‌های خبری موثق ارائه می‌شوند نیز تمایل داشته باشند.

تغییر ساعت‌های کاری در جاهایی که به الگوی کاری شبانه نیاز است، موجب نگرانی اتحادیه‌های روزنامه‌نگاری خواهد شد. تمرکز آن‌ها بر انتخاب الگوی کاری شبانه خواهد بود و نیز حقوق و مزایای اضافی کار برای ساعت‌هایی که کمتر مورد علاقه‌اند.
با وجود این، نگرانی دبیران خبری پایگاه‌های دیجیتالی برای حفظ محتوای تازه، با توجه به تقاضای مصرف‌کنندگان برای فوریت خبر در حال افزایش است؛ بخصوص زمانی که مبلغی را برای دسترسی دیجیتالی می‌پردازند. همچنین رشد اهمیت درآمد آبونمان دیجیتالی، مدیران را بر آن داشته است که مجدداً درباره راه‌ها و زمان‌های تولید خبر فکر کنند؛ چیزی که باعث اصلاح الگوهای کاری در میان سازمان‌های خبری خواهد شد.