در جهان پولدارها چه می‌گذرد؟

_{♦ برای مطالعۀ هر یک از مطالب پرونده، بر روی تیتر آن‌ها کلیک کنید.}

• چرا از بچه‌پولدارها بدمان می‌آید؟
_{نوعی معادلۀ هنجاری رفتار ما را در مواجهه با نابرابری‌های اجتماعی تعیین می‌کند}

چرا از بچه‌پول‌دارهای نازپرورده بدمان می‌آید؟ چرا حتی وقتی آرزوی پولدار شدن می‌کنیم، همیشه به خودمان وعده می‌دهیم که پولدارهایی خواهیم شد که شبیه این بچه‌پولدارها نخواهند بود؟ در مقابل، به همان اندازه که از پولدارها بدمان می‌آید، نگاه مثبتی هم به فرودستان داریم. یعنی آدم‌های فقیر را، حتی وقتی هیچ‌چیز دربارۀ آن‌ها نمی‌دانیم، آدم‌هایی ارزشمند و مهربان تلقی می‌کنیم. گویا ماجرا فقط نوع‌دوستی یا برابری‌طلبی نیست. اگنس کالارد، فیلسوف پرطرفدار این روزها، جواب جدیدی به این سوال می‌دهد.

• در مهمانی‌های شبانۀ ‌آدم‌های پولدار چه می‌گذرد؟
_{یک استاد جامعه‌شناسی چندسال را در مهمانی‌هایی سپری کرد که میلیون‌ها دلار پول در آن‌ها خرج می‌شد}

اشلی میرز، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه بوستون، به لطف ویژگی‌های ظاهری‌اش توانست به مهمانی‌های دیوانه‌واری راه‌ بیابد که جز مردان پولدار و مدل‌ها کس دیگری امکان ورود به آن‌ها را نداشت. مهمانی‌هایی که قرار بود خستگی همیشگی این مردان قدرتمند را با افراطی‌ترین خدمات برطرف کند. تحقیق او سراغ بازیگران مختلفی می‌رود که در این نمایشِ جلوه‌فروشانۀ ثروت و قدرت نقش ایفا می‌کنند. از کسانی که این مهمانی‌ها را ترتیب می‌دهند، تا کسانی که به آن‌ها دعوت می‌شوند.

• وقتی آن‌قدر پول دارید که نمی‌دانید چه کارش کنید، زندگی چه شکلی می‌شود؟
_{دو راه پیش پای بچه‌پولدارهاست: کیم کارداشیان شدن، یا برعکس}

آدم‌هایی که در خانواده‌ای اشرافی به دنیا می‌آیند، یا وارث ثروتی عظیم می‌شوند، زندگی‌ای متفاوت از بقیه پیدا می‌کنند. چیزهایی که خیلی‌ها آرزویش را دارند، برای آن‌ها مثل آبِ خوردن در دسترس است، اما از طرف دیگر، از بسیاری از لذت‌های معمول زندگی آدم‌های عادی هم محروم می‌شوند. پیدا کردن یک دوست تازه یا گفتگویی معمولی با آدم‌ها در خیابان. همین وجه از ثروت بود که ابیگیل دیزنی، نوۀ بنیان‌گذار والت‌دیزنی را از دنیای پولدارها جدا می‌کرد. او می‌خواست طور دیگری زندگی کند.

• چرا فقط پولدارها می‌توانند مینیمالیست باشند؟
_{«می‌تونستم چیزهای خفن‌تری بخرم، ولی اون‌قدر پول دارم که تصمیم بگیرم نخرمشون»}

هر چقدر فقرا خانه‌هایشان پر است از آت‌وآشغال‌های به‌دردنخور، همان‌قدر خانۀ ثروتمندان تروتمیز است. وسایل اضافه یعنی شما آن‌قدر پول ندارید که بتوانید با خیال راحت چیزها را دور بیندازید؛ یعنی دنبال کالاهای ناب نیستید. سادگیِ مینیمالیسم گران‌تر از آن چیزی تمام می‌شود که فکرش را بکنید. اما درعوض معنویتِ خاصی با خودش می‌آورد که بهتان اجازه می‌دهد، بدون آنکه فقیر باشید، زیباییِ زندگی زاهدانه را برای خود بخرید. واقعاً چرا مینیمالیسم و خلوت‌کردن خانه این‌همه طرفدار دارد؟

• کوین کوان: متخصصِ احمق‌های خرپول
_{نویسندۀ رمانِ موفق «آسیایی‌های خرپول»، در اثر جدیدش، سراغ پولدارهای نیویورکی رفته است}

اگر فرزندِ خانواده‌ای معمولی یا فقیر باشد و به مهمانی‌ای مخصوص پولدارها دعوت شوید، از همان دم در، احساس می‌کنید پا به میدان مین گذاشته‌اید. هر حرکتی که ازتان سر می‌زند، ممکن است موجب خنده و نگاه‌های تحقیرآمیز دیگران شود. چرا پولدارها اینقدر خودشان را می‌گیرند؟ چه چیزی آن‌ها را از بقیه متمایز می‌کند؟ کوین کوان، نویسندۀ سنگاپوری، که خودش هم از خانواده‌ای ثروتمند برخاسته، در پاسخ به این دغدغه‌ها، «آسیایی‌های خرپول» را نوشت. رمانی که برخلاف انتظارش، جنجالی جهانی به‌پا کرد.

• شباهت بچه‌پولدارهای اینستاگرام با نقاشی‌های اشراف‌زادگان
_{قدرت چشم‌انداز و چشم‌انداز قدرت در ولخرجی‌های متظاهرانۀ جدید}

به رخ کشیدن ثروت با تصویر موضوعی مربوط به اینستاگرام نیست، حتی در نقاشی‌های قدیمی نیز می‌توان نمونه‌هایی از آن را یافت. اما پس از آن که رسانه‌‌ها به‌رخ‌کشیدنِ ثروت را با خشم و حسد نشان دادند پیوند ولخرجی متظاهرانه و رسانه‌های اجتماعی به بار نشست و حتی نسخه‌های محلی آن مانند بچه‌پولدارهای تهران شکوفا شدند.

• پول‌دارها به بقیۀ آدم‌ها «نگاه» نمی‌کنند
_{دو تحقیق جدید نشان می‌دهد چهرۀ انسان‌ها برای کسانی که پول بیشتری دارند، جذابیت کمتری دارد}

در درددل‌های روزمره، به احتمال زیاد از دوست و آشنایی شنیده‌ایم که فلان شخص «از وقتی پولدار شده، دیگه ما را نمی‌شناسه». این نتیجه‌گیری که از اعماق حکمت عامیانه بیرون آمده است، چندان بیراه نیست. تحقیقات جدیدی که در حوزۀ روان‌شناسی انجام شده‌اند، نشان می‌دهند چهرۀ دیگران، برای کسانی که خود را پول‌دار می‌دانند، در مقایسه با فقیرترها، جذابیت کمتری دارد. در واقع، توجه پولدارها به شکل نظام‌مند به دیگر انسان‌ها و مشکلاتشان کمتر است.