سینتا ویدال: جهان بی‌جاذبۀ چندوجهی

سینتا ویدال، از ۱۶ سالگی در یکی بهترین آتلیه‌های اروپا، یعنی آتلیهٔ پرده‌پردازی کاستلز پلاناز (Taller d’Escenografia Castells Planas) به نقاشی پرده‌های بزرگ برای تئاتر و اپرا مشغول بوده است. همزمان نیز در مدرسهٔ هنر ماسانا در بارسلون تحصیل کرده است.

کارهای آکریلیک او بر روی چوب از دنیایی بی‌وزن و سیال حرف می‌زنند که در آن از اطرافیانمان جدا شده‌ایم و توان فهم یکدیگر را بخاطر همین فاصله‌ها و فضاهای جدا از هم از تقریبا دست داده‌ایم. همزمان امکان شکستن فضاهای شخصی‌مان و سرکشیدن به زندگی‌های متفاوت در اطرافمان هنوز وجود دارد و تنها باید سرمان را بلند کنیم و چند قدم برداریم.

ویدال در مصاحبه‌ای می‌گوید: «با مجموعهٔ «سازه‌های بی‌جاذبه» می‌خواهم نشان دهم که ما در یک جهان زندگی می‌کنیم، اما به روش‌های خیلی متفاوت… این فضاهای معمارانه و اشیاء روزمره بخشی از تمثیل دشواری جا دادن چیزهایی است که فضاهای روزانه‌مان را شکل می‌دهند: روابط‌مان، کارمان، آرزوها و رویاهایمان.»

او سبک رئالیستی را بجای انتزاعی انتخاب کرده است تا «به بینندگان کمک کند چیزهایی را که می‌بینند بشناسند، اما به شکلی بسیار متفاوت، بی‌ساختار، و شکسته.» هدف او آشنایی‌زدایی از تجربه‌های عادی زندگی است و در این راه از کارهای ام.سی. اِشر، هنرمند هلندی، و ترکیب غیرممکن پرسپکتیوهای متکثر او تاثیر پذیرفته است.

کارهای ویدال که اخیر در گالری‌ای در بارسلونا به نمایش گذاشته شده بودند، در طول مدت نمایش، هر هفته سرو ته می‌شدند تا از زاویهٔ دیگر نیز دیده شوند.