همۀ ما در طول زندگی با ناملایماتی روبهرو میشویم، و بعضی از ما، ضربههای روحی بسیار دردناکی را تجربه میکنند. اما مواجهۀ آدمها با این رنجها یکسان نیست. برخی میتوانند آن تجربهها را پشت سر بگذارند، بهبود یابند و حتی از آن آسیبدیدگی نیرو بگیرند تا به دیگران کمک کنند؛ و برخی هم در دام چیزی میافتند که روانشناسان به آن «ذهنیت قربانی» میگویند. برای این دسته، قربانیبودن به هستۀ مرکزی هویتشان تبدیل میشود، چیزی که نه میتوانند ببخشند، نه فراموش کنند.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از نیکول ییتمن که پیش از این با عنوانِ «المپیک قربانیان» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
محققان تجربۀ آسیبّهای روحی و بازیچه قرارگرفتن را با ذهنیت قربانیبودن یکی نمیدانند. آنها خاطرنشان میکنند که ذهنیت قربانیبودن میتواند بدون تجربۀ آسیب شدید یا قربانی واقع شدن ایجاد شود. از دیگر سو، تجربۀ ضربۀ شدید روحی یا قربانی واقع شدن نیز لزوماً به این معنی نیست که فرد برای خود ذهنیت قربانیبودن را میسازد. باوجوداین، ذهنیت قربانیبودن و تجربۀ قربانی واقع شدن، دارای فرایندها و پیامدهای مشترکی هستند.
فایل صوتی نوشتار «المپیک قربانیان» را گوش کنید.
کار سخت بهتر از وانمودکردن به این است که داریم کار میکنیم
نتیجۀ تمجیدِ بیحدوحصرِ ویرجینیا وولف انبوهی از رمانهای بد بوده است
عاشقان علم از نگاه مردمان عصر رنسانس چنین بودند: زودرنج، دمدمیمزاج، مجنون و افسرده
شاید رواقیگری را فلسفۀ رویگردانی از دنیا بدانید، اما رواقیون باستان علیه ستم موضع میگرفتند