شیرینی شگفتانگیزترین مزهای است که ما انسانها تجربه میکنیم. زندگی ما با شیرینیِ شیر مادر آغاز میشود و با شیرینیهایی که در مراسم ترحیممان مصرف میشود به پایان میرسد. به همین خاطر است که فراهمشدن امکان تولید انبوه شکر در دوران مدرنْ زندگیِ روزمرۀ ما را نیز تغییر داده است. امروزه عامۀ مردم چنان به شکر وابستهاند که هرچه در تولید و توزیع شکر اثر بگذارد به مسئلهای سیاسی تبدیل میشود. اما این تولید انبوه با رنج عظیم میلیونها انسان ممکن شد.
آنچه در این نوبت گوش میکنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از سیدنی مینتز که پیش از این با عنوانِ «دربارۀ شِکر، با عشق و نفرت» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را در اینجا بخوانید.
من، پس از سی سال مطالعۀ شکر و کشورهایی که در دنیای نو نیشکر و چغندر قند پرورش میدهند و شکر تولید میکنند، کارِ نوشتن کتابی دربارۀ شکر را آغاز کردم. میخواستم سهمی را آشکار کنم که شکر در تاریخ جهانی ایفا کرده است، مشخصاً در طولِ مرحلۀ اول نظامِ اقتصادیای که آن را سرمایهداری مینامند. من چیزهایی دربارۀ تاریخ شکر میدانستم، اما دریافتم که برای چنین کاری باید کلافِ باریکِ درهمپیچیدهای از شیرینی و خشونت را باز کنم که در بافتِ تودرتویی از گذشته تنیده شده است، کلافی که دامنهاش تا گذشتههای دور کشیده میشود، خیلی قبلتر از آنکه چیزی مانند سرمایهداری را حتی بتوان در رؤیاها تصور کرد. من انبوهی از دادههای غیرمنتظره یافتم که خیلی از آنها خیرهکننده بودند. آن چیزی که کشتیِ مرا در این دریای توصیفاتِ فریبدهنده به پیش میراند این ظنِ بسیط بود که نیشکر صرفاً نوعی «دسر گیاهی» نیست، آنگونه که پژوهشگرانِ چای، قهوه، شکلات و شکر عادتاً در توصیفش میگویند. من فکر میکنم تاریخِ تولید و مصرف شکر، بسیار فراتر از دسر، میتواند نوری بر زوایای پیشپاافتاده اما آشکارنشدۀ نظام سرمایهداری بیندازد.
فایل صوتی نوشتار «دربارۀ شِکر، با عشق و نفرت» را گوش کنید.
آیا کرونا رابطۀ ما با حیوانات را تغییر خواهد داد؟
اسکرینشاتها هم مایۀ شگفتی و هم مایۀ وحشت ما میشوند
اِد سایمون از ما میخواهد تا در تعریفمان از سبکِ خوب تجدیدنظر کنیم