ژاپنی‌ها نمی‌خوابند. چرت هم نمی‌زنند. به گفتۀ یک استاد مطالعات ژاپن، «حاضرخوابی» می‌کنند
معروف است که ژاپنی‌ها اصلاً نمی‌خوابند. خودشان هم خیلی به این مسئله اعتقاد دارند. ولی اگر چندوقتی را در ژاپن بگذرانید، مداوماً با آدم‌هایی روبه‌رو می‌شوید که در ایستگاه مترو، روی نیمکت‌های خیابان، یا توی جلسه و سر کلاس، خیلی شیک و مجلسی خوابیده‌اند. چطور فرهنگی که کم‌خوابی را ستایش می‌کند، اینقدر با خواب‌های وسط روز راحت کنار می‌آید؟ مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد «خواب» موضوع فرهنگی پیچیده‌ای است که در هر فرهنگ معانی و ایدئولوژی‌های خاص خودش را دارد.
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از بریجیت استگر که پیش از این با عنوانِ «هنرِ ژاپنیِ سخت‌کوشی در خواب» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را اینجا بخوانید.
بسیاری این اعتراض را به زبان آوردند که «ما ژاپنی‌ها عقل نداریم که این قدر کار می‌کنیم!» اما می‌شد در این اعتراض‌ها نوعی حس افتخار به سخت‌کوشی و در نتیجه برتری اخلاقی بر باقی انسان‌ها را نیز مشاهده کرد. با این همه، من در رفت‌وآمدهای روزمرۀ خود، آدم‌های زیادی را می‌دیدم که در مترو چرت می‌زدند. برخی حتی ایستاده خوابشان می‌برد و این صحنه‌ها برای هیچکس هم عجیب نبود.
فایل صوتی نوشتار «هنرِ ژاپنیِ سخت‌کوشی در خواب» را گوش کنید.
نوجوان که هستید، همه‌چیز را ابدی تصور می‌کنید: عشق ابدی، نفرت ابدی، نوجوانی ابدی
فهمی عمل‌‌‌‌گرایانه‌‌‌‌تر از ازدواج اولین گام ضروری به‌‌‌‌سمت جوامع انسانیِ بادوام است
کتاب‌هایی که می‌خواهند تاريخ بشر را از مه‌بانگ تا قيامت روايت کنند جذاب‌اند، اما فايده‌ای هم دارند؟
در سال ۲۰۰۳، نابودی یکی از مجسمه‌های صدام ناگهان تیتر اول روزنامه‌های سراسر دنیا شد
