دستچینی متنوع از بهترین مطالب منتشرشده در سال ۱۳۹۴
در برگزیدۀ کتابخوان علاوه بر چند مجموعۀ تصویری هنری، گفتگو با امبرتو اکو؛ ماجرای کشف ۱۳۰۰ تابلوی مشهور نقاشی پس از هشتاد سال؛ روایتی از نزاع برگسون و اینشتین در باب ماهیت زمان؛ یادداشت پیکتی دربارۀ رابطۀ میان نابرابری درآمدی و ظهور داعش و مطالبی دیگر میخوانید.
4 دقیقه
.jpg)
روسینا بوسیو زنان را به عنوان پروتاگونیستهای تاریخ ارتباطات تصویری و نماد زیبایی نگاه میکند. اما زیباییای که با کلیشههای شکلگرفته توسط فرهنگ عامه و قواعد تجاری و تبلیغاتی تفاوت دارد و آنها را به چالش میگیرد.

در ۱۹۲۲ از اینشتین دعوت شد تا دربارۀ زمان سخن بگوید. برگسون که مشهورترین فیلسوفِ جهان بود هم در جلسه شرکت داشت. بینِ او و اینشتین دربارۀ مفهوم زمان نزاعی درگرفت و بعدِ آن، برگسون کمیتۀ نوبل را متقاعد کرد به نظریۀ نسبیت اینشتین نوبل ندهند.

همهروزه، تعداد بیشتری «کافۀ سکوت» با محدودیت خودخواستۀ گفتوگوی در توکیو افتتاح میشود. «کافههای سکوت» و «جشنهای عروسی مجردی» نمونهای از خدماتی است که برای تأمین نیازهای نسلی خجالتی ایجاد شدهاند.

مواجهۀ اولیه با دیوارها این سؤال را به ذهن متبادر میکند که اساساً چرا ایجاد شدهاند؟ تفاوتهای میان انسانها در زندگی روزانه اغلب سطحیاند اما دیوارها به این تفاوتها رسمیت میبخشند. امروزه، دیوارهای مرزی در سرتاسر جهان وجود دارند.

ازدحام جمعیت ممکن است بسیار مرگبار باشد. همین مسئله، وظیفهای خطیر به دوش دانشمندانِ علوم رفتاری و اجتماعی گذاشته است: مطالعۀ نحوۀ ظهور و شیوههای کنترلِ ازدحام جمعیت. اما آیا میتوان در چنین بلبشوهایی، به قواعدی دست پیدا کرد؟

ایدز دیگر مثل گذشته گسترش نمییابد و کشنده نیست. اما اچ.آی.وی همچنان مرموز باقی مانده است و ما نیازمندیم که دربارۀ آن بیشتر بدانیم.به راستی چطور مردسالاری ایدز را گسترش میدهد؟، چطور میشود تا ۲۰۳۰ گسترش ایدز را متوقف کرد؟

نقاشیهای سینتا ویدال، هنرمند اسپانیایی، از دنیایی بیوزن و سیال حرف میزنند که در آن از اطرافیانمان جدا شدهایم و توان فهم یکدیگر را بخاطر همین فاصلهها و فضاهای جدا از هم تقریبا دست دادهایم.

اومبرتو اکو، در تنها حضورِ عمومیِ خود در بریتانیا، چاپ رمان شمارۀ صفر را اعلام کرد. بیشتر آثار او، بازنمایی عرصهای است که در آن شکِ سالم، جای خود را به پارانویا میدهد. این تکانهای است که اگر میخواهیم به حقیقت برسیم، باید خود را در برابر آن مصون کنیم.

ابوالحسن نجفی، ادیب و مترجم برجسته در ۸۶ سالگی درگذشت. نجفی علاوه بر آنکه بر نسلی از مهمترین نویسندگان و مترجمان ایرانِ معاصر تأثیرگذار بوده است، بسیاری از مخاطبانِ ادبیات در زبان فارسی را نیز مسحور قلمِ خود کرده است. از جمله خودِ من را.

لوری نیکس، عکاس و ماکت ساز آمریکایی، در عکسهایش شهر نیویورک را پس از یک فاجعه تصویر میکند. فاجعهای که منجر به ناپدیدشدن و نابودی مطلق بشریت شده است.

در دوران نازی یک موزهدار، از طرف گوبلز مأمور شد تا نقاشیهایی که به نظر نازیها هنر فاسد بود، در دیگر کشورها بفروشد. او انبوهی از این آثار را در خانۀ خود نگه داشت. پسرش نیز از این گنجینه با رازداری نگهداری کرد. اما ۳ سال پیش، این گنجینه تصادفاً پیدا شد.

دیتون در کتاب اخیرش، استدلال میکند که تجزیه و تحلیل دادههای اقتصادی نشان میدهد که گرچه اکثر مردم دنیا با افزایش درآمدهای ملی، از نظر سلامت و ثروت بهرهمند شدهاند، همچنان گروههای فراونی هستند که از این قافله جاماندهاند.

توماس پیکتی، یکسال پس از انتشار سرمایه در قرن ۲۱، با استدلالی دیگر دربارۀ نابرابری درآمدی به صحنه آمده است. استدلالی که شاید جنجالیتر از کتابش از آب درآید؛ نابرابری عامل اصلی تروریسم خاورمیانه از جمله حملات اخیر داعش در پاریس است.

«تهران دیگر جای زندگی نیست». کافیست نگاهی به بالای سرمان بیاندازیم. به آسمانِ تیرهای که کمر به قتلِعام ما بسته است. انگار دیگر هیچکس تهران را خانۀ خود نمیداند. اما آلودگی هوا تاریخی به درازای تاریخِ خانهسازی دارد.

۴ میلیارد نفر در جهان «اصلاً وجود ندارند» زیرا نشانی پستیای ندارند. این گروه «بینشانی» نه میتوانند حساب بانکی باز کنند و نه به راحتی خدمات اجتماعی دریافت کنند. استارتآپی در لندن، بهدنبال حل کردن یکی از مهمترین چالشهای توسعۀ جهانی است.
راستافراطی: جستوجویی تباه در جهانی ویرانشده
فرقهها از تنهایی بیرونمان میآورند و تنهاترمان میکنند
تاریخ مطالعات فقر و نابرابری در قرن گذشته با تلاشهای این اقتصاددان بریتانیایی درهمآمیخته است
کالاهایی که در فروشگاه چیده میشود ممکن است محصول کار کودکان یا بیگاری کارگران باشد