این روزها بازار خیریه بسیار داغ است. ثروتمندان بعضاً چند درصد از ثروت خود را وقف کمک به نیازمندان می‌کنند. سلبریتی‌ها، از آنجلینا جولی تا دیوید بکام، بچه‌هایی که دارند از گرسنگی و جنگ جان می‌دهند را به آغوش می‌کشند. سازمان‌های بین‌المللی نیز دائماً مردم را تشویق می‌کنند به داد فقرا برسند. درست هم می‌گویند، اگر قرار باشد مبلغ اندکی از پول‌هایمان جان یک انسان را نجات دهد، روشن است که نباید آن را دریغ کنیم. اما این تمام ماجرا نیست. منتقدان می‌گویند فعالیت‌های بشردوستانه بیش از آنکه به ریشه‌کن‌شدن فقر کمک کنند، بر ناعدالتی‌های ساختاری و کم‌کاری دولت‌ها سرپوش می‌گذارند، و مبارزه با نابرابری را صرفاً به مسئولیتی فردی تقلیل می‌دهند.