غوغای ايلان ماسک در توييتر؛ در دو هفتۀ اول حضور او چه گذشت؟

گروه نویسندگان، نیویورک تایمز— سان‌‌‌‌فرانسیسکو، ایلان ماسک درخواستی دارد.

روز ۲۸ اکتبر، ماسک یک روز پس از تکمیل خرید توییتر به قیمت ۴۴ میلیون دلار چند مدیر اجرایی منابع انسانی را در «اتاق جنگ» در دفاتر شرکت در سان‌‌‌‌فرانسیسکو گرد آورد. به گفتۀ شش نفر که از بحث آن روز آگاه‌‌‌‌اند، ماسک به آن‌‌‌‌ها گفت آمادۀ تعدیل نیروی گسترده باشند. گفت نیروی کار توییتر باید فوراً تعدیل شود و افراد اخراج‌‌‌‌شده پاداشی را که قرار بود روز یکم نوامبر بگیرند دریافت نخواهند کرد.

به گفتۀ منابع آگاه، مدیران اجرایی به رئیس جدیدشان هشدار دادند که این نقشه‌‌‌‌اش می‌‌‌‌تواند تخطی از قوانین استخدام و فسخ قرارداد کارکنان باشد و کارمندان ممکن است از او شکایت کنند. اما تیم آقای ماسک گفتند او عادت دارد به دادگاه برود و جریمه بپردازد، پس هیچ نگرانی‌‌‌‌ای از بابت خطرات این کار ندارد. بدین‌‌‌‌ترتیب بخش‌‌‌‌های منابع انسانی، حسابداری و حقوقیِ توییتر به تکاپو افتادند تا ببینند چطور باید از دستور او اطاعت کنند.

به گفتۀ سه نفر از منابعمان، آقای ماسک دو روز بعد فهمید این جریمه‌‌‌‌ها و شکایات بالقوه دقیقاً چقدر هزینه در بر دارد. تأخیرهای زیادی نیز به وجود آمد، زیرا مدیران چک‌‌‌‌وچانه می‌‌‌‌زدند که کدام کارمندان باید اخراج شوند. ماسک تصمیم گرفت برای این تعدیل نیرو تا ۱ نوامبر صبر کند.

دستور تعدیل نیروی فوری، وحشتی که پیش آمد و تغییر صدوهشتاد درجه‌‌‌‌ایِ بعد از آن همه نشان‌‌‌‌دهندۀ هرج‌‌‌‌ومرجی است که از دو هفته پیش، که آقای ماسک سکان توییتر را به دست گرفت، این شرکت را فرا گرفته است. این مرد ۵۱ساله هنگام ورودش ایده‌‌‌‌هایی داشت که شبکه‌‌‌‌های اجتماعی چطور باید فعالیت کنند، اما نقشۀ جامعی برای اجرای این ایده‌‌‌‌ها نداشت. سپس خیلی سریع با پیچیدگی‌‌‌‌های تجاری، حقوقی و مالیِ موجود در مدیریت پلتفرمی که میدان عمومی جهان نامیده شده است مواجه شد.

به گفتۀ ۳۶ کارمند فعلی و سابق توییتر و افراد نزدیک به شرکت و نیز اسناد درون‌‌‌‌سازمانی و متن چت‌‌‌‌های محل کار، نتایج این وضعیت بسیار طاقت‌‌‌‌فرسا بود. بعضی از مدیران اجرایی رده‌‌‌‌بالا بی‌‌‌‌مقدمه با یک ایمیل اخراج شدند. یک مدیر مهندسی، همین که شنید باید صدها کارمند را اخراج کند، داخل سطل‌‌‌‌زباله‌‌‌‌ای بالا آورد. برخی دیگر هم برای اجرای دستورات آقای ماسک طبق برنامه‌‌‌‌هایی طاقت‌‌‌‌فرسا کار می‌‌‌‌کردند و شب‌‌‌‌ها در دفاتر کار می‌‌‌‌خوابیدند.

توییتر، که به دلیل بدهی و مشکلات اقتصادی تحت فشار مالی است، اکنون نسبت به یک ماه پیش خود زمین تا آسمان فرق دارد. هفتۀ گذشته، آقای ماسک نیمی از ۷۵۰۰ کارمند شرکت را اخراج کرد. استعفای مدیران اجرایی نیز ادامه داشته است. در دورۀ انتخابات کنگره در روز سه‌‌‌‌شنبه، اطلاعات نادرست زیادی در این پلتفرم گسترش یافت. یکی از پروژه‌‌‌‌های کلیدی برای افزایش سود حاصل از اشتراک‌‌‌‌ها به مشکل خورد. بعضی از مسئولان تبلیغات بهت‌‌‌‌زده شده‌‌‌‌اند.

آقای ماسک، که به درخواست اظهارنظر پاسخ نمی‌‌‌‌داد، در جلسه‌‌‌‌ای در روز پنج‌‌‌‌شنبه به کارمندان گفت اوضاع توییتر حاد است.

بر اساس صدای ضبط‌‌‌‌شده‌‌‌‌ای که به سمع نیویورک تایمز رسیده، ماسک گفت «جریان نقدی به‌‌‌‌شدت منفی بوده و احتمال ورشکستگی وجود دارد».

آقای ماسک افزود که باید با جان‌‌‌‌ودل کار و تلاش کنند تا شرکت را سرپا نگه دارند. «برای کسانی که می‌‌‌‌توانند از جان مایه بگذارند و به قصد پیروزی بازی کنند، توییتر جای خوبی است. کسانی که این ویژگی را ندارند -کاملاً درکشان می‌‌‌‌کنم- ولی توییتر جای آن‌‌‌‌ها نیست».

«این را توی کله‌‌‌‌تان فرو کنید!»¹
آقای ماسک روز ۲۶ اکتبر در حالی به دفاتر توییتر در سان‌‌‌‌فرانسیسکو رفت که سینک دست‎شویی سفیدی را از درهای شیشه‌‌‌‌ای ساختمان همراه خود به داخل آورده بود. همان موقع، همراه با ویدئوی ورود باشکوهش، توییتی زد که «این را توی کله‌‌‌‌تان فرو کنید!».

لِسلی برلاند، سرپرست بازاریابیِ توییتر، کارمندان را تشویق کرد به استقبال آقای ماسک بروند و سپس او را تا دفتر کارش همراهی کرد. پس از آن، او را دیدند که در قهوه‌‌‌‌خانۀ شرکت با کارمندان گپ می‌‌‌‌زند.

اما این حال‌‌‌‌وهوا خیلی سریع تغییر کرد. به گفتۀ دو تن از منابع آگاه، روز بعد، پاراگ آگراوال، مدیر اجرایی ارشد توییتر، و نِد سِگال، سرپرست مالی، داخل دفتر بودند. این دو وقتی شنیدند خرید توییتر توسط آقای ماسک بعدازظهر دارد قطعی می‌‌‌‌شود، ساختمان را ترک کردند، چون نمی‌‌‌‌دانستند مالک جدید چه می‌‌‌‌کند.

به گفتۀ دو تن از افراد آگاه از آن اتفاقات، آقای آگراوال و آقای سگال خیلی زود ایمیل‌‌‌‌هایی مبنی بر اخراجشان را دریافت کردند. ویجایا گَده، مدیر ارشد حقوقی و خط‌‌‌‌مشی توییتر، و شان اِجِت، مشاور کل، نیز اخراج شدند. آقای اِجِت، که در آن زمان در دفاتر توییتر بود، به بیرون مشایعت شد.

آن شب، توییتر مهمانی هالووینی با نام «ترفند یا توییت» برای کارمندان و خانواده‌‌‌‌هایشان برگزار کرد. بعضی از کارکنان لباس‌‌‌‌های خاص پوشیدند و کوشیدند حال‌‌‌‌وهوای شادی داشته باشند. برخی دیگر گریه می‌‌‌‌کردند و همدیگر را در آغوش می‌‌‌‌گرفتند.

آقای ماسک مشاوران خود را آورده بود که بسیاری‌‌‌‌شان در شرکت‌‌‌‌های دیگرش کار کرده بودند، ازجمله شرکت پرداخت دیجیتالیِ پِی‌‌‌‌پَل و شرکت سازندۀ خودروهای برقیِ تسلا. این مشاوران در «اتاق جنگ» در طبقۀ دوم ساختمانی متصل به مقر مرکزی توییتر مستقر شدند. این ناحیه، که توییتر از آن برای پذیرایی از مسئولان تبلیغات و سرمایه‌‌‌‌گذاران دست‌‌‌‌به‌‌‌‌خرج استفاده می‌‌‌‌کرد، پر از اشیای خاطره‌‌‌‌انگیز شرکت بود.

بعضی از این سرمایه‌‌‌‌گذاران ریسک‌‌‌‌پذیر عبارت بودند از دیوید ساکس، جیسون کالاکانیس و سریرام کریشنان؛ وکیل شخصی آقای ماسک، الکس اسپیرو؛ مدیر مالی‌‌‌‌اش، جَرِد بیرچال؛ و آنتونیو گراسیاس، از مدیران سابق تسلا. برخی از مهندسان و اعضای تسلا نیز بودند؛ همین‌‌‌‌طور اهالی نیورالینک، استارتاپِ رابطِ مغز و رایانۀ ماسک؛ و شرکت بورینگ که شرکت تونل‌‌‌‌سازی اوست.

گاهی آقای ماسک را در دفتر توییتر با پسر دوساله‌‌‌‌اش، ایکس اَش اِی-۱۲ ²، می‌‌‌‌دیدند که با کارمندان خوش‌‌‌‌وبش می‌‌‌‌کرد.

آقای ماسک در جلساتی که با مدیران اجرایی توییتر داشت کاملاً رک و پوست‌‌‌‌کنده حرف می‌‌‌‌زد. در جلسۀ ۲۸ اکتبر با مدیران منابع انسانی گفت می‌‌‌‌خواهد فوراً نیروی کار را کاهش دهد، آن هم قبل از ۱ نوامبر که کارمندان قرار بود پاداش ماندن در شرکت را در قالب سهام کارگران دریافت کنند. شرکت‌‌‌‌های فناوری معمولاً، با اعطای سهام به کارمندان خود، آن‌‌‌‌ها را تشویق به ماندن می‌‌‌‌کنند، پاداشی که هرچه بیشتر در شرکت بمانند به‌‌‌‌مرور زمان دریافتش می‌‌‌‌کنند.

یکی از تیم‌‌‌‌های توییتر شروع به ساختِ مدلی مالی کرد تا هزینه‌‌‌‌های تعدیل نیرو را نشان دهد. یکی دیگر از تیم‌‌‌‌ها مدلی ساخت تا نشان دهد اگر آقای ماسک با تعدیل نیروی سریعش پیش برود هزینه‌‌‌‌های حقوقی‌‌‌‌اش بیشتر از این حرف‌‌‌‌ها می‌‌‌‌شود. این را سه نفر از منابع آگاه گفته‌‌‌‌اند.

روز ۳۰ اکتبر، به آقای ماسک خبر رسید که هزینۀ این اقدام سریع میلیون‌‌‌‌ها دلار بیشتر از تعدیل نیرو بعد از پرداخت پاداش‌‌‌‌های برنامه‌‌‌‌ریزی‌‌‌‌شده است. طبق گفتۀ چهار تن از افرادی که با آن‌‌‌‌ها مصاحبه کردیم، به همین دلیل حاضر شد تعدیل نیرو را عقب بیندازد.

اما برای این کار یک شرط داشت. آقای ماسک اصرار داشت قبل از پرداخت پاداش‌‌‌‌ها، از لیست حقوق‌‌‌‌ها حسابرسی صورت گیرد تا مشخص شود کارمندان توییتر «آدم واقعی»اند. او ابراز نگرانی کرد که «کارمندان صوری» که نباید پولی دریافت کنند در سیستم توییتر جا خوش کرده‌‌‌‌اند.

آقای ماسک رابرت کایدن، حسابدار ارشد توییتر، را به انجام این حسابرسی گماشت. آقای کایدن از مدیران خواست تأیید کنند که فلان کارمندان را می‌‌‌‌شناسند و از آدم‌‌‌‌بودنشان مطمئن‌‌‌‌اند. این را سه نفر از منابع ما گفته‌‌‌‌اند و اسناد درون‌‌‌‌سازمانی‌‌‌‌ای که به رؤیت تایمز رسیده نشان داده است.

تاریخ پرداخت پاداش، یعنی یکم نوامبر، فرا رسید و بدون تعدیل نیروی چندانی گذشت. آقای کایدن روز بعد اخراج شد و از ساختمان بیرون رفت. این را پنج نفری که از آن ماجراها خبر داشتند گفته‌‌‌‌اند.

سفر به نیویورک
در حالی که مدیران توییتر فهرست‌‌‌‌هایی برای تعدیل نیرو تهیه می‌‌‌‌کردند، آقای ماسک با پرواز به نیویورک رفت تا با مسئولانی دیدار کند که بخش زیادی از سود توییتر را فراهم می‌‌‌‌آورند.

در بعضی از جلسات با آن‌‌‌‌ها، آقای ماسک سیستمی پیشنهاد داد تا کاربران توییتر خودشان انتخاب کنند چه نوع محتوایی برایشان نمایش داده شود (چیزی مثل درجه‌‌‌‌بندی فیلم‌‌‌‌ها از G تا ۱۷-NC). بدین‌‌‌‌ترتیب برندها می‌‌‌‌توانستند تبلیغاتشان را در این پلتفرم هدفمندتر کنند. ماسک همچنین کمر به بهکرد محصولات و شخصی‌‌‌‌سازی بیشتر برای کاربران و تبلیغات بست. این را دو نفری گفتند که از بحث‌‌‌‌ها آگاه بودند.

اما این تلاش‌‌‌‌ها را دو مدیرِ توییتریِ ساکن نیویورک در نطفه خفه کردند: خانم برلاند و ژان فیلیپ ماهو، معاون مسئول تبلیغات. این دو در جامعۀ تبلیغات آوازه‌‌‌‌ای دارند.

این مدیران توییتر «رابطه‌‌‌‌ای فوق‌‌‌‌العاده با کهنه‌‌‌‌کارترین افراد فورچون ۵۰۰ داشتند؛ بسیار شفاف و پذیرا بودند. این ویژگی‌‌‌‌ها اعتماد فوق‌‌‌‌العاده‌‌‌‌ای به وجود می‌‌‌‌آورند، اما حالا زیر سؤال رفته‌‌‌‌اند». این را لو پاسکالیس، یکی از مدیران دیرین تبلیغات، می‌‌‌‌گوید.

برندهایی ازجمله فولکس‌‌‌‌واگن، جنرال موتورز و یونایتد ایرلاینز گفته‌‌‌‌اند موقتاً دست از تبلیغ در توییتر برمی‌‌‌‌دارند تا مالکیت این پلتفرم توسط آقای ماسک را ارزیابی کنند.

آقای ماسک بعضی از مدیران توییتر را هم ارتقا داد. استر کرافورد، از مدیران محصول، را مأمور کرد تا سرویس اشتراکی به نام توییتر بلو را راه‌‌‌‌اندازی کند. آقای ماسک چشم‌‌‌‌انداز جدیدی برای این سرویس در نظر داشت که ماهانه ۸ دلار هزینه داشت و شامل امکانات ویژه و چک‌‌‌‌مارک رسمی احراز هویتی بود که قبلاً به‌‌‌‌صورت رایگان به سلبریتی‌‌‌‌ها، خبرنگاران و سیاست‌‌‌‌مداران داده می‌‌‌‌شد تا معتبربودن حساب را نشان دهد.

آقای ماسک ضرب‌‌‌‌الاجلی مشخص کرد: تیم باید تا ۷ نوامبر تغییرات توییتر بلو را تمام می‌‌‌‌کرد، وگرنه اعضایش اخراج می‌‌‌‌شدند.

هفتۀ گذشته، خانم کرافورد عکسی از خودش به اشتراک گذاشت که با کیسه‌‌‌‌خواب و چشم‌‌‌‌بند خواب در دفتر توییتر در سان‌‌‌‌فرانسیسکو خوابیده بود. زیرش هم هشتگ زد: SleepWhereYouWork# (همان‌‌‌‌جا که کار می‌‌‌‌کنی بخواب).

پیامش بعضی از همکاران را دلخور کرد. در چت‌‌‌‌های خصوصی‌‌‌‌شان می‌‌‌‌گفتند اصلاً چرا باید این‌‌‌‌همه ساعت برای مردی کار کنند که ممکن است اخراجشان کند. این را پنج نفر نقل کرده‌‌‌‌اند و پیام‌‌‌‌هایی که به رؤیت تایمز رسیده نیز بر آن صحه گذاشته است. خانم کرافورد، در توییتر، در پاسخِ (به قول خودش) «هوچی‌‌‌‌ها» گفت از دیگر کارآفرینان و «انواع و اقسام سازندگان» پیام‌‌‌‌هایی حمایتی دریافت کرده است.

تازیانۀ اخراج فرود می‌‌‌‌آید
مقیاس تعدیل نیروها مثل هدفی متحرک بود. به گفتۀ سه نفر از منابع ما، ابتدا به مدیران توییتر گفته شده بود ۲۵ درصد از نیروی کار را اخراج کنند. اما مهندسان تسلا که آیین‌‌‌‌نامۀ توییتر را بازبینی کردند پیشنهاد اخراج‌‌‌‌های بیشتر را در تیم‌‌‌‌های مهندسی دادند. به مدیران اجراییِ ناظر بر دیگر قسمت‌‌‌‌های توییتر گفته شد فهرست تعدیل نیروی خود را بسط دهند.

مدیران اجرایی توییتر همچنین پیشنهاد کردند فهرست‌‌‌‌ها از حیث مسائل تنوع و شمول ارزیابی شود تا مبادا تعدیل نیروها بیشتر متوجه افراد غیرسفیدپوست باشد و مشکلات حقوقی پیش آید. به گفتۀ دو نفر از منابع ما، تیم آقای ماسک این پیشنهاد را رد کردند.

روز دوم نوامبر، کارمندان به یک کانال باز در سیستم پیام‌‌‌‌رسان داخلی اسلک برخوردند که در آن تیم‌‌‌‌های حقوقی و منابع انسانی در حال بحث دربارۀ تعدیل نیرو بودند. در پیامی که به رؤیت تایمز رسیده، یکی از کارمندان می‌‌‌‌گفت ۳۷۳۸ کارمند در معرض اخراج هستند، یعنی نیمی از نیروی کار. این پیام به‌‌‌‌طور گسترده‌‌‌‌ای درون سازمان دست به دست شد.

بر اساس دعوت‌‌‌‌نامۀ کَلِندر که به رؤیت تایمز رسیده، آن شب آقای ماسک با چند تن از مشاورانش دیدار کرد تا تکلیف تعدیل نیرو را یکسره کند. کارمندانی از منابع انسانی توییتر و دیگر شرکت‌‌‌‌های ماسک نیز به آن‌‌‌‌ها پیوستند.

کارمندان که تعدیل نیرو را پیش‌‌‌‌بینی می‌‌‌‌کردند با همکارانشان وداع کردند، شماره‌‌‌‌های هم را گرفتند و در لینکدین به هم متصل شدند. اسناد و منابع درون‌‌‌‌سازمانی را نیز یک‌‌‌‌جا کردند تا به کارمندانی که می‌‌‌‌مانند کمک کنند.

مشاوران آقای ماسک (یا، به قول کارمندان توییتر، «اراذل و اوباش») سراغ یکی از مدیران مهندسی رفتند و فهرستی از صدها نفر به او دادند که باید اخراجشان می‌‌‌‌کرد. او درجا در سطل زبالۀ کنار پایش استفراغ کرد.

اواخر وقت اداریِ روز سوم نوامبر، ایمیلی در صندوق پیام‌‌‌‌های دریافتی کارمندان ظاهر شد که امضای «توییتر» داشت و می‌‌‌‌گفت «در تلاش برای اینکه توییتر را در مسیر سالمی قرار دهیم، مجبوریم فرایندی دشوار مبنی بر کاهش نیروی کار را از سر بگذرانیم».

غوغایی به پا شد. باآنکه یادداشت می‌‌‌‌گفت کارمندان صبح روز بعد ایمیلی دریافت می‌‌‌‌کنند و مطلع می‌‌‌‌شوند که به کار خود ادامه می‌‌‌‌دهند یا نه، اما همان شب دسترسی خیلی‌‌‌‌ها به ایمیل و اسلک قطع شد که نشانۀ اخراجشان بود. آن‌‌‌‌هایی که در اسلک ماندند به‌‌‌‌صورت جمعی اموجی‌‌‌‌های دست‌‌‌‌تکان‌‌‌‌دادن فرستادند تا به همکارانشان بدرود بگویند.

تعدیل نیروی گسترده‌‌‌‌ای بود. در ردبرد، سازمان پلتفرم و زیرساخت توییتر، آقای ماسک چندین نفر از مدیران را کنار گذاشت. این واحد حدود ۸۰ درصد از نیروی کار مهندسی‌‌‌‌اش را از دست داد و نگرانی‌‌‌‌هایی درون سازمان پیش آمد که مبادا شرکت نتواند سایتش را سرپا نگه دارد.

در بلوبرد، بخش مصرف‌‌‌‌کنندگان توییتر، دَه‌‌‌‌ها مدیر محصول اخراج شدند و فقط دَه، پانزده نفر از آن‌‌‌‌ها باقی ماند. بر اساس یک برآورد، نسبت جدید مهندسان به مدیران ۷۰ به ۱ بود.

اتفاقات بعدی
با ادامۀ تعدیل نیروها، بوی فرصت به مشام نیرویاب‌‌‌‌های حوزۀ فناوری رسید. مدیران برترِ شرکت‌‌‌‌های رقیب، همچون مِتا و گوگل، به بعضی از کارمندان اخراج‌‌‌‌شده از توییتر پیام دادند. این را دو نفر از افرادی می‌‌‌‌گویند که چنین یادداشت‌‌‌‌هایی دریافت کردند.

بیشترِ زیردستان ماسک در طول این فرایند سکوت اختیار کردند. اما آقای کالاکانیس، سرمایه‌‌‌‌گذار ریسک‌‌‌‌پذیر، در توییتر فعال بود و به نگرانی‌‌‌‌ها و پیشنهادهای محصول پاسخ می‌‌‌‌داد.

هفتۀ گذشته، آقای ماسک نایبی به «اتاق جنگ» فرستاد تا از آقای کالاکانیس که در آنجا بود بخواهد در توییتر آرام بگیرند و طوری رفتار نکند که انگار رهبر خط‌‌‌‌مشی یا توسعۀ محصول است. این را افراد آگاه از آن گفت‌‌‌‌وگو به اطلاع ما رسانده‌‌‌‌اند.

کالاکانیس بعداً توییت زد که «سوءتفاهم نشود، ایلان مدیر محصول و مدیرعامل است. من به‌‌‌‌عنوان کاربر پیشرفته (که چیزی جز آن نیستم!) واقعاً هیجان‌‌‌‌زده‌‌‌‌ام».

به گفتۀ چهار نفر از منابعمان، شنبۀ گذشته، مشاوران پی بردند که شاید بیش‌‌‌‌از‌‌‌‌حد تعدیل نیرو کرده‌‌‌‌اند. به گفتۀ سه تن از افراد آگاه از گفت‌‌‌‌وگوها، از بعضی مهندسان و طراحان و مدیرانِ محصول خواسته شد سر کارشان برگردند. خبرنامۀ فناوریِ پلتفرمر نیز این خبر را منتشر کرد.

در گُلدبرد، بخش سود مالی توییتر، شرکت مجبور شد گردانندگانِ محصولات کلیدی و پول‌‌‌‌سازی را که «کسی دیگر نحوۀ عملکردشان را نمی‌‌‌‌داند» سر کارشان بازگرداند. این را افراد مطلع از شرکت می‌‌‌‌گویند. یکی از مدیران قبول کرد دست به استخدام مجددِ کارمندان اخراج‌‌‌‌شده بزند، اما ابراز نگرانی کرد که آن‌‌‌‌ها «ضعیف، تنبل و بی‌‌‌‌انگیزه‌‌‌‌اند و شاید حتی با توییترِ ایلانی مخالف باشند». این را دو نفر از افراد آگاه از موضوع گفتند.

روز دوشنبه، بعضی از کارمندان توییتر پس از رفتن به محل کار متوجه شدند بعضی از سیستم‌‌‌‌هایی که تا کنون به آن اتکا می‌‌‌‌کردند از کار افتاده‌‌‌‌اند. در سان‌‌‌‌فرانسیسکو، یکی از مهندسان دریافت که بعضی از قراردادها با فروشندگان نرم‌‌‌‌افزارهای مدیریتِ داده‌‌‌‌های کاربران به حالت تعلیق درآمده یا منقضی شده و مدیرانی که می‌‌‌‌توانند این مشکل را حل کنند تعدیل نیرو شده‌‌‌‌اند یا استعفا داده‌‌‌‌اند.

روز چهارشنبه، کارکنان دفتر نیویورکِ توییتر نمی‌‌‌‌توانستند از وای‌‌‌‌فای استفاده کنند. به گفتۀ دو تن از منابعمان، دلیلش این بود که یکی از اتاق‌‌‌‌های سرور بیش‌‌‌‌ازحد گرم شده و وای‌‌‌‌فای را از کار انداخته بود.

به گفتۀ دو نفر از منابع ما، آقای ماسک قصد دارد از کارمندان بابت ناهار در کافه‌‌‌‌تریای شرکت (که همیشه رایگان بوده) پول بگیرد.

درگیری داخلی
درون توییتر، بعضی از کارمندان با مشاوران آقای ماسک درگیر شده‌‌‌‌اند.

این هفته، مدیران امنیتی با تیم آقای ماسک بر سر این موضوع اختلاف نظر داشتند که توییتر چگونه باید به تعهدات خود در قبال کمیسیون فدرال تجارت عمل کند. توییتر در سال ۲۰۱۱ درمورد تخطی از حریم شخصی با این کمیسیون به توافقی رسیده بود که، طبق آن، شرکت باید پیوسته از شیوه‌‌‌‌های کارش در زمینۀ حریم خصوصی گزارش‌‌‌‌هایی ارائه کند و همواره آمادۀ حسابرسی باشد.

روز چهارشنبه، یک روز قبل از مهلت ارائۀ گزارش توییتر به کمیسیون فدرال تجارت، سرپرست امنیت اطلاعات توییتر، لیا کیسنر؛ سرپرست حریم شخصی، دِیمین کیه‌‌‌‌ران؛ و ماریان فوگارتی، سرپرست متابعت سازمانی، همه استعفا دادند.

در پیام‌‌‌‌های درون‌‌‌‌سازمانیِ واپسین ساعات همان روز، یکی از کارمندان دربارۀ استعفاها نوشت و گفت مرور درون‌‌‌‌سازمانیِ محصولات توییتر از حیث حریم شخصی آن‌‌‌‌طوری که طی توافق با کمیسیون فدرال تجارت مشخص شده پیش نمی‌‌‌‌رود.

از بعضی مهندسان می‌‌‌‌خواستند خودشان «گواهی» دهند که پروژه‌‌‌‌هایشان پایبند توافق است؛ یعنی دیگر به نظارت وکلا و مدیران اتکا نمی‌‌‌‌کردند. این تغییری بود که، به گفتۀ آن کارمند، می‌‌‌‌توانست باعث «حوادثی بزرگ» شود.

آن فرد در پیامِ خود، که به رؤیت تایمز رسیده، نوشته «ایلان نشان داده که تنها دغدغه‌‌‌‌اش نسبت به کاربران توییتر این است که چطور از آن‌‌‌‌ها پول دربیاورد».

این کارمند می‌‌‌‌افزاید که آقای اسپیرو، وکیل آقای ماسک، گفته مَرد میلیاردر حاضر است خطر کند. کارمند می‌‌‌‌گوید آقای اسپیرو به کارکنان گفته است «ایلان آدمی است که موشک به فضا می‌‌‌‌فرستد؛ از کمیسیون فدرال تجارت نمی‌‌‌‌ترسد».

کمیسیون فدرال تجارت گفته تحولات توییتر را با «نگرانی عمیق» پیگیری می‌‌‌‌کند و «هیچ مدیرعامل و شرکتی فراتر از قانون نیست». آقای ماسک بعداً ایمیلی برای کارمندان فرستاد و گفت توییتر به توافق کمیسیون پایبند خواهد بود.

روز پنجشنبه، مدیران دیگری هم از توییتر استعفا دادند، ازجمله کاتلین پاچینی، که از رهبران منابع انسانی بود، و یول روث، سرپرست اعتماد و امنیت.

آقای ماسک، در جلسۀ آن روز با کارمندان، سعی کرد نسبت به آیندۀ توییتر خوش‌‌‌‌بینانه سخن بگوید. او خاطرنشان کرد که توییتر باید «آوردگاه اندیشه‌‌‌‌ها» باشد و بحث در آنجا باید بتواند «در بسیاری از موارد جای خشونت را بگیرد». ماسک همچنین گفت «توییتر می‌‌‌‌تواند خدمتی فوق‌‌‌‌العاده ارزشمند به مردم دنیا بکند و میدان عمومی جهان باشد».