نسخۀ صوتی: چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟
سوگیری‌های ناآگاهانه به این آسانی برطرف نمی‌شوند
بسیاری از سوگیری‌های ما برای خودمان هم ناشناخته است. بی‌دلیل از روی اسم آدم‌ها قضاوتشان می‌کنیم، با نگاه‌کردن به رنگ پوست و چهره‌شان تصمیم می‌گیریم به آنها اعتماد کنیم یا نه و خیلی چیزهای دیگر. حالا بیش از همیشه می‌دانیم که چنین سوگیری‌هایی می‌تواند برای سازمان‌ها و شرکت‌ها مضر باشد. برای همین دوره‌های آموزشی گوناگونی برای کاهش این سوگیرها در کارمندان طراحی شده است. اما به نظر می‌رسد کنارگذاشتن سوگیری خیلی سخت‌تر از آن‌چیزی است که فکر می‌کردیم. آیا راه‌حلی وجود دارد؟
زنی که اسطورۀ بازار آزاد را درهم شکست
کسی تردیدی ندارد که کتاب نظریۀ عمومی جان مینارد کینز از تأثیرگذارترین کتاب‌های قرن بیستم در عرصۀ سیاست‌گذاری اقتصادی بوده است. اما کمتر کسی می‌داند که کینز به‌تنهایی این کتاب را ننوشته است، بلکه مباحث آن در گفت‌وگو با سایر همکاران او، و از جمله، اقتصاددانِ زبردستی به نام جون رابینسون شکل گرفتند. نظریه‌پرداز بزرگی که کمتر از همکاران مرد خود نام‌آشناست، اما صورت‌بندی‌هایش از نواقص موجود در نظریۀ بازار آزاد، در دنیای امروز اهمیت روزافزونی پیدا کرده است.
استخراج بیت‌کوین استعاره است، اما می‌تواند به‌اندازۀ یک استخراج واقعی مخرب باشد
پولْ داستانِ دروغینِ مشترک بین ما انسان‌هاست. من یک‌تکه کاغذ به شما می‌دهم و شما هم درعوض آن، به من تخم مرغ و کره می‌دهید و هر دو با لبخند از هم جدا می‌شویم. به دنیای رمزارزها که می‌رسیم داستان قدیمی پول بیشتر از دروغین بودن شبیه داستان‌های تخیلی می‌شود. سودهای چندهزار درصدی، بی‌ثباتی‌های غیرقابل پیش‌بینی و حل معماهای رمزنگاری شده برای «استخراج» واحدهای جدید. البته ژانر رمزارزها فقط به مقداری هیجان و تخیل ختم نمی‌شود و گویا دارد به ضرر همۀ انسان‌ها و محیط‌زیست تمام می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد فقط استخراج بیت‌کوین در یک سال به‌اندازۀ کل مصرف برق سالانۀ سوئد انرژی نیاز دارد. بیت‌کوین چیست و چگونه آیندۀ کرۀ زمین را هدف گرفته است؟
اگر از دستورالعمل‌های بیسروته کتاب‌های خودیاری خسته شدید یا دیگر حوصلهٔ توصیه‌های طاقت‌فرسای آنها را ندارید، حالا زمانش رسیده که نفس راحتی بکشید. به تازگی سروکلهٔ ژانر جدید «ضد خودیاری» پیدا شده است که به‌جای کوبیدن بر طبل توخالی شادی و موفقیت، دشواری زندگی را یادآوری می‌کند و از ما دعوت می‌کند محدودیت‌های خود را بپذیریم و با بدبیاری‌ها و سختی‌ها کنار بیاییم. اما آیا در این توصیه‌های جدید چیزی شبیه دستورالعمل‌های رایج خودیاری نیست؟
گفت‌وگو با جیمز پترسون، نویسنده‌ای که کتاب‌هایش بیشتر از تالکین می‌فروشد
جیمز پترسون نویسندۀ عجیبی است. سالانه چندین رمان، ناداستان و کتاب کودک منتشر می‌کند. به گفتۀ خودش گاهی همزمان در حال نوشتن سی کتاب است. دربارۀ همه‌چیز می‌نویسد. از جان لنون گرفته تا خاندان کندی. منتقدانش می‌گویند نوشته‌هایش بی‌ارزش و سطحی است، اما خوانندگان بی‌شمارش چنین نظری ندارند. پیترسون که پیش از این با دونالد ترامپ دوست بوده، جدیداً رفاقتی صمیمانه با بیل کلینتون پیدا کرده و با او یک رمان مشترک هم نوشته است. حالا آنها به فکر نوشتن دومین رمانشان هستند.
رسانه‌های اجتماعی شیوۀ ابراز خشم ما را چگونه تغییر می‌دهند؟
حمله به صفحۀ اینستاگرام لیونل مسی، ایوان زایتسف، دختر باراک اوباما و فرناندا لیما ازجمله رفتارهای پرخاش‌جویانۀ کاربران ایرانی بود که در جهان هم بازتابی گسترده داشت. این قبیل رفتارها در سال‌های اخیر در دنیا شیوع زیادی پیدا کرده‌اند و زمینه‌ای بسیار جدید در تحقیقات پدید آورده‌اند. اما هیک، سردبیر ارشد سایت ثرایو گلوبال، در گفت‌وگو با مالی کراکت، عصب‌شناس و استادیار دانشگاه ییل، علل و زمینه های بروز خشم اخلاقی در فضای مجازی را بررسی کرده است.
آیا زندگی‌ای مملو از سفر ایدئال است؟ شاید تا مرز مشخصی جواب این پرسش مثبت باشد. اما وقتی از آن مرز بگذریم، ناگهان احساس می‌کنیم تمام انگیزه‌ها و ارزش‌هایی که ما را از خانه بیرون می‌کشیده و آوارۀ کشورها و قاره‌های دیگر می‌کرده از بین رفته است. سوزان جوینسان، زنی که سفرْ جزئی از برنامۀ همیشگی زندگی‌اش بود، شبی در هتلی ملال‌آور، از این مرز گذشت. وقتی صدایی درونی در گوشش گفت: می‌خواهم بمیرم.
تاریخ از ابتدا گزارشگر انواع و اقسام اهمال‌کاری‌ها بوده و نسخه‌های گوناگونی برای درمان آن ارائه شده است. در سال‌های اخیر اما نگرش‌های تازه‌ای دربارۀ منشأ و شیوۀ برخورد درست با این معضل مطرح شده است. آزمایشات مختلف رفتاری و ژنتیکی یافته‌های تازه‌ای را در اختیار ما قرار داده‌اند، یافته‌هایی که شاید بتوانند راهنمایی برای انتخاب شیوۀ درست برای مقابله با اهمال‌کاری باشند.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
باروری مساعدتی، فناوری‌های ژنتیک و ژنومیک، و زندگی خانوادگی
در طول قرن‌ها، جوانب زیادی از زندگی خانوادگی از حیطۀ علم و توانایی ما خارج بوده است: تعداد بچه‌ها، نازایی، جنسیت بچه‌ها، تشخیص قطعی پدر در دعواهای حقوقی، نسب‌شناسی و... اما تحولات فناورانه امروز ما را به مرزی رسانده‌اند که بتوانیم بچه‌هایمان را «طراحی» کنیم. اما چنین توانایی‌هایی بر زندگیِ اجتماعی ما چه تأثیری خواهد داشت؟ آیا مفهوم پدر و مادر، آنگونه که برای ما آشنا بوده است، در حال از بین رفتن است؟
«زنجیرۀ جهانی مراقب» تعبیری است که اولریش بک، برای توصیفِ شیوۀ درهم‌تنیدگی وظایفِ خانوادگی در جهانِ امروز به کار می‌برد. زنانی در فیلیپین، اوکراین یا لهستان، بچه‌های خود را به همسایه‌ها و مادربزرگانشان می‌سپارند تا در خانه‌های کشورهای ثروتمند، خدمتکار شوند. بدین‌ترتیب زنانِ غربی فرصت می‌یابند تا بیرون از خانه کار و پیشرفت کنند. بدونِ مادرانِ فقیری که سال تا سال فرزندانشان را نمی‌بینند، برابریِ زنان و مردان در غرب ناممکن است.
نطفۀ جامعه‌شناسی در بحبوحۀ انقلاب صنعتی بسته شد. شاید به همین دلیل بود که جامعه‌شناسان اولیه به «تولید» بسیار بیشتر از «مصرف» اهمیت می‌دادند. آنها یا به مصرف بی‌اعتنا بودند یا آن را نکوهش می‌کردند. اما هر چه جلو رفته‌ایم، مصرف اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نسلِ جدید جامعه‌شناسان این موضوع را از جوانب گوناگون کاوش کرده‌اند، اما هنوز راه‌های نرفتۀ بسیاری باقی است. جرج ریتزر در این مقاله مروری جامع بر نظریه‌های مختلف دربارۀ مصرف ارائه کرده است.
کودکی را تصور کنید که در کشوری عقب‌مانده در آمریکای لاتین زندگی می‌کند و مسئولیتِ بزرگ‌کردن او را به مادربزرگش سپرده‌اند. مادر این کودک در ایتالیا از پیرمردی تنها مراقبت می‌کند، زیرا فرزندانِ پیرمرد در استرالیا زندگی می‌کنند. این وضعیت پیچیدگیِ مسئلۀ «مراقبت» در جهانِ نابرابر و جهانی‌شدۀ ما را نشان می‌دهد. این خانواده‌های دور از هم را چطور باید فهمید؟ برای مطالعۀ آنها چه مفاهیمی لازم است؟ و آیندۀ آنها به کدام سو می‌رود؟
سیاست‌گذاری عمومی و خانواده‌ها
پس از جنگ جهانیِ دوم، دولت‌های رفاه تلاش کردند تا با سیاست‌گذاری‌های اجتماعی به زندگی خانوادگی مردمشان کمک کنند. این سیاست‌گذاری‌ها معمولاً شامل حمایت‌های مالی به نان‌آورِ خانواده می‌شد؛ اما همزمان مشکل دیگری وجود داشت: کمبود نیروی کار. بنابراین همین دولت‌ها به‌شکلِ روزافزونی زنان را به ورود به بازار کار تشویق کردند. با افزایش اشتغال زنان، خانواده‌ها با معضل تازه‌ای رو‌به‌رو شدند: چه کسی باید از بچه‌ها مراقبت کند و به کارهای خانه برسد؟
مصرف دارد از سر و روی ما بالا می‌رود. هر دقیقه‌ای از شبانه‌روز، هر جا که باشید و هر علاقه‌ای که داشته باشید، گزینه‌هایی برای مصرف جلوی پای شماست. جامعۀ امروز تفاوت بسیاری دارد با جامعه‌ای که متفکران منتقدِ دهه‌های ۶۰ و ۷۰، آن را «جامعۀ مصرفی» نامیده بودند. ژیل لیپووتسکی، فیلسوف و جامعه‌شناس فرانسوی می‌گوید ما اکنون در عصر فرامصرفی به سر می‌بریم. عصری که سازمان‌دهی طبقاتی مصرف به‌هم‌ریخته و مصرف همگانی شده است.
مرز میان «پدر خوب» و «پدر بد» چطور تعیین می‌شود؟ به‌طور سنتی مهم‌ترین وظیفۀ پدر تأمین معاش خانواده بوده است و پدری که از عهدۀ این کار برمی‌آمد، در مجموع پدری خوب محسوب می‌شد، اما امروزه مجموعه‌ای از ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی، انتظار شریک‌شدن در امور خانه و تربیت فرزندان، داشتن شغلی آبرومندانه و اقامت نزد خانواده نیز جزء لازمه‌های «پدر خوب» بودن شده است. این انتظارات ایفای نقش پدر را سخت‌تر از همیشه کرده است.
تحلیل حواس و رابطۀ امر فیزیکی با امر روانی
نتایج درخشان علم فیزیک در دورۀ مدرن، تنها محدود به حوزۀ فیزیک نیست، بلکه علوم دیگری را نیزدر بر می‌گیرد. اما فیزیک، با وجود پیشرفت قابل توجه، تنها بخشی از بدنۀ مشترک و بزرگ‌تر دانش است و با ابزارهای فکریِ محدودش -که برای اهداف و مقاصد محدود و خاصی ایجاد شده است- قادر به پرداختن به تمامی موضوعاتِ محوریِ مورد بحث نیست؛ وقتی به این امور می‌اندیشیم درمی‌یابیم که این گرایش در نظر ما نباید به‌کلی مناسب باشد.
ادیان ابراهیمی پیوندی ناگسستنی با مفاهیم خانواده، نسل و تولیدمثل دارند که در هستۀ الهیات آنها قرار می‌گیرند. این ادیان عمیقاً پدرسالار هستند و لذا دگرگونی معاصر خانواده، زندگی و جایگاه زنان اثرات عمیقی بر رویه‌های رسمی دینی داشته‌اند. همچنین، تغییرات اجتماعی و تکنولوژیک شرایط مساعد را برای گونه‌های جدیدی از روابط خانوادگی، جنسی و تولیدمثلی خلق کرده‌اند که چالشی رادیکال هم برای ادیان سنتی و هم برای شکل‌های متعارف خانواده محسوب می‌شوند.
آیا تمدنی زوال‌یافته می‌تواند دوباره بازسازی شود؟
در سال‌های اخیر، بعد از چاپ کتاب مجادله‌برانگیز «برخورد تمدن‌ها» نوشتۀ هانتینگتون و ارائۀ تز گفت‌وگوی تمدن‌ها در مقابل آن، دوباره بحث از تمدن در محافل آکادمیک رایج شده است. طی قرن گذشته، بسیاری از متفکران مسلمان، احساس کرده‌اند تمدن اسلامی رو به زوال رفته است و تلاش کرده‌اند تا راهکارهایی برای احیای دوبارۀ آن ارائه دهند. آیا احیای تمدن، خواستی نوستالژیک برای بازگشت به گذشته است؟ یا آرمانی مترقی برای حفظ هویت و ارزش‌های جمعی؟
خانوادۀ کودک: چشم‌اندازی کودک‌محور
جامعه‌شناسی خانواده تا امروز همواره کودکان را ذیلِ مسائل پدر و مادرهایشان حساب کرده است. اما دیدگاه‌های نوین معتقدند کودکان بیش از آنچه ما تصور می‌کنیم از اوضاع و احوالِ خانواده‌هایی که در آن زندگی می‌کنند باخبرند. آنها مشکلات مالی یا ضیقِ وقت پدر و مادر برای مراقبت از آنها را می‌فهمند و به آنها واکنش نشان می‌دهند. راستی، تصور کودکان دربارۀ خانواده‌ای که در آن زندگی می‌کنند چیست؟ چگونه می‌توان این تصور را مطالعه کرد؟
هفت نظامِ اصلی خانواده در دنیا
آیا در پی طوفان بی‌امان جهانی‌سازی، خانواده و مسائل و مشکلات آن نیز در سراسرِ جهان شبیهِ هم شده است؟ پژوهش‌های کلان جهانی در جامعه‌شناسی خانواده این مسئله را تأیید نمی‌کنند. خانواده‌ها با سرعتِ زیاد در حال دگرگونی‌اند، اما هنوز تفاوت‌های شایان‌توجهی در نقاط مختلف دنیا وجود دارد. گوران تربورن، متخصص تاریخ خانواده، در این مقاله هفت نظامِ اصلی خانواده را در جهان از هم تمایز داده است و اصلی‌ترین خصیصه‌های آنها را برشمرده است.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | صفحه بعد » |
سوگیری‌های ناآگاهانه به این آسانی برطرف نمی‌شوند
بسیاری از سوگیری‌های ما برای خودمان هم ناشناخته است. بی‌دلیل از روی اسم آدم‌ها قضاوتشان می‌کنیم، با نگاه‌کردن به رنگ پوست و چهره‌شان تصمیم می‌گیریم به آنها اعتماد کنیم یا نه و خیلی چیزهای دیگر. حالا بیش از همیشه می‌دانیم که چنین سوگیری‌هایی می‌تواند برای سازمان‌ها و شرکت‌ها مضر باشد. برای همین دوره‌های آموزشی گوناگونی برای کاهش این سوگیرها در کارمندان طراحی شده است. اما به نظر می‌رسد کنارگذاشتن سوگیری خیلی سخت‌تر از آن‌چیزی است که فکر می‌کردیم. آیا راه‌حلی وجود دارد؟
زنی که اسطورۀ بازار آزاد را درهم شکست
کسی تردیدی ندارد که کتاب نظریۀ عمومی جان مینارد کینز از تأثیرگذارترین کتاب‌های قرن بیستم در عرصۀ سیاست‌گذاری اقتصادی بوده است. اما کمتر کسی می‌داند که کینز به‌تنهایی این کتاب را ننوشته است، بلکه مباحث آن در گفت‌وگو با سایر همکاران او، و از جمله، اقتصاددانِ زبردستی به نام جون رابینسون شکل گرفتند. نظریه‌پرداز بزرگی که کمتر از همکاران مرد خود نام‌آشناست، اما صورت‌بندی‌هایش از نواقص موجود در نظریۀ بازار آزاد، در دنیای امروز اهمیت روزافزونی پیدا کرده است.
استخراج بیت‌کوین استعاره است، اما می‌تواند به‌اندازۀ یک استخراج واقعی مخرب باشد
پولْ داستانِ دروغینِ مشترک بین ما انسان‌هاست. من یک‌تکه کاغذ به شما می‌دهم و شما هم درعوض آن، به من تخم مرغ و کره می‌دهید و هر دو با لبخند از هم جدا می‌شویم. به دنیای رمزارزها که می‌رسیم داستان قدیمی پول بیشتر از دروغین بودن شبیه داستان‌های تخیلی می‌شود. سودهای چندهزار درصدی، بی‌ثباتی‌های غیرقابل پیش‌بینی و حل معماهای رمزنگاری شده برای «استخراج» واحدهای جدید. البته ژانر رمزارزها فقط به مقداری هیجان و تخیل ختم نمی‌شود و گویا دارد به ضرر همۀ انسان‌ها و محیط‌زیست تمام می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد فقط استخراج بیت‌کوین در یک سال به‌اندازۀ کل مصرف برق سالانۀ سوئد انرژی نیاز دارد. بیت‌کوین چیست و چگونه آیندۀ کرۀ زمین را هدف گرفته است؟
اگر از دستورالعمل‌های بیسروته کتاب‌های خودیاری خسته شدید یا دیگر حوصلهٔ توصیه‌های طاقت‌فرسای آنها را ندارید، حالا زمانش رسیده که نفس راحتی بکشید. به تازگی سروکلهٔ ژانر جدید «ضد خودیاری» پیدا شده است که به‌جای کوبیدن بر طبل توخالی شادی و موفقیت، دشواری زندگی را یادآوری می‌کند و از ما دعوت می‌کند محدودیت‌های خود را بپذیریم و با بدبیاری‌ها و سختی‌ها کنار بیاییم. اما آیا در این توصیه‌های جدید چیزی شبیه دستورالعمل‌های رایج خودیاری نیست؟
رسانه‌های اجتماعی شیوۀ ابراز خشم ما را چگونه تغییر می‌دهند؟
حمله به صفحۀ اینستاگرام لیونل مسی، ایوان زایتسف، دختر باراک اوباما و فرناندا لیما ازجمله رفتارهای پرخاش‌جویانۀ کاربران ایرانی بود که در جهان هم بازتابی گسترده داشت. این قبیل رفتارها در سال‌های اخیر در دنیا شیوع زیادی پیدا کرده‌اند و زمینه‌ای بسیار جدید در تحقیقات پدید آورده‌اند. اما هیک، سردبیر ارشد سایت ثرایو گلوبال، در گفت‌وگو با مالی کراکت، عصب‌شناس و استادیار دانشگاه ییل، علل و زمینه های بروز خشم اخلاقی در فضای مجازی را بررسی کرده است.
آیا زندگی‌ای مملو از سفر ایدئال است؟ شاید تا مرز مشخصی جواب این پرسش مثبت باشد. اما وقتی از آن مرز بگذریم، ناگهان احساس می‌کنیم تمام انگیزه‌ها و ارزش‌هایی که ما را از خانه بیرون می‌کشیده و آوارۀ کشورها و قاره‌های دیگر می‌کرده از بین رفته است. سوزان جوینسان، زنی که سفرْ جزئی از برنامۀ همیشگی زندگی‌اش بود، شبی در هتلی ملال‌آور، از این مرز گذشت. وقتی صدایی درونی در گوشش گفت: می‌خواهم بمیرم.
تاریخ از ابتدا گزارشگر انواع و اقسام اهمال‌کاری‌ها بوده و نسخه‌های گوناگونی برای درمان آن ارائه شده است. در سال‌های اخیر اما نگرش‌های تازه‌ای دربارۀ منشأ و شیوۀ برخورد درست با این معضل مطرح شده است. آزمایشات مختلف رفتاری و ژنتیکی یافته‌های تازه‌ای را در اختیار ما قرار داده‌اند، یافته‌هایی که شاید بتوانند راهنمایی برای انتخاب شیوۀ درست برای مقابله با اهمال‌کاری باشند.
گاهی به این فکر می‌کنیم که مقصر مشکلاتمان یا وضع ناگوارمان کیست؛ گاهی به این نتیجه می‌رسیم که خودمان هیچ نقشی در این پیشامدهای ناخوشایند نداشتیم؛ و این طرز فکر در بعضی موارد ازقضا کاملاً درست است. اما این نوع نگاه گاهی می‌تواند به نیرویی مخرب و ویرانگر تبدیل شود که جهان را مسبب همۀ بدبختی‌هایمان می‌بیند، نگرشی به جهان و زندگی که روان‌شناسان به آن «ذهنیت قربانی» می‌گویند. و معلوم است که قربانی همیشه از نظر اخلاقی برحق است، نه مسئولیتی متوجه اوست و نه پاسخ‌گوی چیزی است.
به دیگران می‌تازیم که بگوییم ما خوبیم
دربارۀ دلایل تمایل ما به تنبیه افرادی که حرف نادرستی می‌زنند یا کار ناشایستی می‌کنند دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. برخی آن را نشانه‌ای از بی‌مبالاتی در فضای مجازی می‌دانند، و برخی دیگر آن را گامی دیگر در پیشبرد آزادی بیان به‌وسیلۀ شبکه‌های اجتماعی. اما احتمال دیگری هم هست؛ شاید تمایل ما به تاختن به دیگران سیگنالی است که نشان دهیم افراد قابل اعتمادی هستیم، و شاید اگر راه بهتری برای نشان‌دادن آن بیابیم، دیگر تمایلی به تنبیه دیگران هم نداشته باشیم.
خوشبخت‌شدن بدون عشق سخت است، بدون دوست، ناممکن
عشق بهتر است یا دوستی؟ شاید هیچ‌وقت نتوانیم جواب قاطعی به این سوال بدهیم، بااین‌حال، تحقیقات فراوانی دربارۀ احساس خوشبختی و رضایتمندی از زندگی نشان می‌دهند که روابطِ دوستانۀ پایدار و امن نقش بی‌بدیلی در سلامت ما انسان‌ها دارند. در واقع، بی‌راه نیست اگر بگوییم که ماجراجویی‌های عاشقانۀ دوران جوانی، بیشتر به درد فیلم‌ها و رمان‌های رمانتیک می‌خورد، تا زندگی واقع‌بینانه. معنایش این نیست که نباید عاشق شد، اما عشق بدون ایجاد نوعی دوستیِ عمیق و آرامش‌بخش، معمولاً به جایی نمی‌رسد.
از منهتن به مراکش، از مراکش به مادرید، و از آنجا هم به مونیخ. گرچه جاشوا کوهن شهر و دیار خود را به بهانه‌های واهی ترک کرده، سعی می‌کند با خودش صادق باشد: «انگیزۀ اصلی‌ام برای رفتن ... فقط درآنجابودن بود». اما آنجا هم انگار نمی‌تواند جلویِ ملال‌انگیزیِ روزها را بگیرد و قرار است دوباره برگردد سرِ جای اول. او در سفرهایش قانون نقض‌ناپذیری یاد گرفته است: مراکش -و هر جای دیگری در دنیا- یک ویژگی دارد: وقتی آنجایی، می‌خواهی هر جایی باشی جز آنجا.
مارتا نوسبام: ترس چشمان سیاست را می‌بندد
خیلی‌ها فکر می‌کنند آخرالزمان فرا رسیده و تا پایانِ دنیا چیزی نمانده است: فساد فراگیر شده و کشورها رو به فروپاشی‌اند. صرفاً تصورکردن چنین وضعیتی کافی است تا فکر آدم‌ها مختل شود و چارۀ بیرون‌آمدن از مشکل را نبینند. ترس بر آنها غلبه می‌کند و آنها را در دام تصمیم‌های سیاسی‌ای می‌اندازد که هیچ پایه و اساسی ندارند. مارتا نوسبام، استاد دانشگاه شیکاگو، در کتاب «سلطنت ترس» رابطۀ عجیب ترس و قدرت را بررسی کرده است.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
گفت‌وگو با جیمز پترسون، نویسنده‌ای که کتاب‌هایش بیشتر از تالکین می‌فروشد
جیمز پترسون نویسندۀ عجیبی است. سالانه چندین رمان، ناداستان و کتاب کودک منتشر می‌کند. به گفتۀ خودش گاهی همزمان در حال نوشتن سی کتاب است. دربارۀ همه‌چیز می‌نویسد. از جان لنون گرفته تا خاندان کندی. منتقدانش می‌گویند نوشته‌هایش بی‌ارزش و سطحی است، اما خوانندگان بی‌شمارش چنین نظری ندارند. پیترسون که پیش از این با دونالد ترامپ دوست بوده، جدیداً رفاقتی صمیمانه با بیل کلینتون پیدا کرده و با او یک رمان مشترک هم نوشته است. حالا آنها به فکر نوشتن دومین رمانشان هستند.
چرا مغز برخی افراد از ترسیدن لذت می‌برد؟
تماشای فیلم‌های وحشتناک هالیوودی و سوارشدن ترن‌های هوایی رعب‌آور از تفریحات رایج این روزهاست. هنگام چنین تجربه‌هایی، یک آن، آدم احساس می‌کند همه‌چیزش دارد از دست می‌رود، نفس در سینه‌اش حبس می‌شود، سپس جیغ می‌کشد و ناگهان قاه‌قاه می‌زند زیر خنده. البته این شعف حاصل از ترس برای همه به اندازۀ مشخصی کار نمی‌کند. مارگی کر، استاد دانشگاه و برنامه‌ریز یک خانۀ وحشت، به این پرسش پاسخ می‌دهد که چرا بعضی افراد از ترسیدن خوششان می‌آید و بعضی دیگر نه؟
گفت‌وگو با پانکاج میشرا دربارۀ کتاب جدیدش
پانکاج میشرا، نویسنده و جستارنویس مشهور هندی، منتقد خستگی‌ناپذیر چیزی است که خودش آن را «لیبرالیسمِ جنگ سرد» می‌نامد، نوعی خاص از لیبرالیسم که بر پیش‌فرض‌هایی متعصبانه متکی بود و گمان می‌کرد همۀ کشورهای دنیا، دیر یا زود، چاره‌ای ندارند جز اینکه به شکل واحدی درآیند. میشرا در کتاب جدید خود، متعصبین بی‌خاصیت، ریشۀ این پیش‌فرض را در بسیاری از مظاهر فرهنگی جدید که رنگ و لعابی مترقی به خود گرفته‌اند، نشان می‌دهد. دنیل استینمتز-جنکینز با او دربارۀ کتاب جدیدش گفت‌وگو کرده است.
راز مکعب روبیک: مصاحبه‌ای با مخترع این اسباب‌بازی محبوب
وقتی ارنو روبیک، معمار مجارستانی، مکعبِ اسباب‌بازی خود را ساخت، امیدی به موفقیت تجاری آن نداشت، اما می‌دانست که آدم‌ها سروکله‌زدن با مسئله‌ها را دوست دارند، مخصوصاً اگر در اثر تلاش بالاخره موفق شوند آنها را حل کنند. این کار به آنها احساس موفقیت و شادی می‌داد و شاید به همین دلیل است که حالا در هر خانه‌ای مکعب‌های او را پیدا می‌کنید. روبیک در کتاب خاطراتش، داستان ساختن این مکعب را شرح می‌دهد و از زندگی بی‌هیاهو اما پرماجرایش سخن می‌گوید.
پنج کتاب برای پاسخ‌دادن به بزرگترین سوال اقتصادی تاریخ
چرا اروپا مدرن شد، اما دیگر کشورها نتوانستند این مسیر را ادامه دهند؟ میلانوویچ می‌گوید این «مادر تمام سوالات اقتصاد رشد» است. سوالی به درازای چند قرن و به گسترۀ کل جهان. میلانوویچ که خود یکی از برجسته‌ترین اقتصاددانانِ نابرابری است، می‌گوید برای اینکه بفهمیم چه اتفاقی افتاده است، در مرتبۀ اول باید درکی مقایسه‌ای و آماری از وضعیتِ کشورهای جهان به دست بیاوریم. اما این تصویرِ آماری و اقتصادی ناکافی است اگر به پدیدارهای سیاسی-اجتماعی عظیمی مانند استعمار، امپریالیسم و برده‌داری توجه نکنیم.
وقتی به بن‌بست می‌رسیم، رفتن سراغ بحران‌های قبلی آرام‌بخش است
مارتین ایمیس، رمان‌نویس تأثیرگذار بریتانیایی، استادِ نوشتن طنزهای سیاه است و مهارت او برای توصیف دنیاهای آشوب‌زده و بحرانی، به شکلی ویژه، در اوضاع امروز جهان به کار می‌آید. کتاب جدید ایمیس، داستان درون، خودزندگی‌نامه‌ای است که در قالب رمان نوشته شده است. خودِ او، پدرش، بهترین دوستش یعنی کریستوفر هیچنز و بسیاری از دیگر آدم‌های واقعی زندگی‌اش، شخصیت‌های این رمان را تشکیل می‌دهند. ایمیس در مصاحبه با گاردین، از حال‌و‌هوایی می‌گوید که این رمان در آن نوشته شده است.
همۀ تقصیرها را نباید به گردن تکنولوژی انداخت، حداقل فعلاً
هشداردادن دربارۀ خطرات گوشی‌های هوشمند بر سلامت ما رایج است. از پیام‌هایی که هر روز به دستمان می‌رسد و اخطار می‌دهد که اگر هنگام خواب گوشی کنارمان باشد، به انواع سرطان‌ها و اختلال‌های روانی مبتلا خواهیم شد، تا مشاورانی که دائماً از رشد افسردگی و تنهایی در اثر استفاده از شبکه‌های اجتماعی می‌گویند. در این میان، یک روان‌شناس جوان، دقیقاً به‌خاطر مخالفتش با این نگاه غالب، جنجال‌آفرین شده است. امی اوربن معتقد است بدون وجود شواهد، نمی‌توان تکنولوژی را مقصر دانست.
هنر تحمل آدم‌های خسته‌کننده، از زبان شری ترکل
روز به روز حوصلۀ ما برای حرف‌زدن با همکاران یا اعضای خانواده‌مان کمتر می‌شود. شری ترکل، روان‌شناس و فیلسوف تکنولوژی، می‌گوید ما آدم‌ها در ارتباط‌گرفتن با دیگران بسیار آسیب‌پذیریم و می‌کوشیم روی این آسیب‌ها را با تکنولوژی‌های ارتباطی بپوشانیم. نمی‌توانی حرفت را مستقیم بزنی؟ خب چه راهی بهتر از پیامک. طاقت حرف‌زدن طولانی نداری؟ با یک متن کوتاه کار را تمام کن. نتیجۀ همۀ این میان‌برهای پرعجله تنهاترشدن آدم‌ها و تبدیل آنها به کسانی است که نمی‌توانند یکدیگر را تحمل کنند. چطور می‌شود از تکنولوژی استفاده کنیم و این‌قدر منزوی نشویم؟
چرا احساس می‌کنیم همه دارند خودنمایی می‌کنند؟
هیچ کسی تحمل خودنمایی دیگران را ندارد. وقتی کسی از کارهای خوبش تعریف می‌کند یا بقیه را با لحن خاصی نصیحت می‌کند، همه نسبتاً به او بدبین می‌شوند. به‌تازگی، بازار خودنمایی جان تازه‌ای گرفته. گفت‌وگوهای ما در شبکه‌های اجتماعی لبریز شده است از دفاع‌ها و اتهام‌هایی که به‌کمکشان می‌خواهیم به دیگران بفهمانیم «ما چقدر خوبیم». اما جاشوا گرابز می‌گوید خودنمایی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست: بعضی‌ها با حسن‌نیت خودنمایی می‌کند؛ برخی خودشان هم نمی‌دانند گرفتار خودنمایی‌اند و بدتر از آن: بزرگترین خودنماها کسانی‌اند که دیگران را به خودنمایی متهم می‌کنند.
وقتی کلمه‌ها معنایشان را از دست بدهند، سیاست ناممکن می‌شود
چرا کسی نمی‌تواند مقابل ترامپ بایستد؟ چرا چهار سال است که زیر شدیدترین حملات روزنامه‌نگاران و رسانه‌هاست، اما احساس خطر نمی‌کند و رفتارش را تغییر نمی‌دهد؟ ماشا گسن، روزنامه‌نگار و نویسندۀ برجستۀ روسی-آمریکایی، معتقد است دلیل آن شاید ناکارآمدی زبانِ سیاسیِ ما برای مواجهه با موقعیتی است که سیاستمداری مثل ترامپ ساخته است. ما عادت کرده‌ایم به اینکه حرف سیاستمداران را جدی بگیریم، اما اگر سیاستمداری، هر روز حرف‌هایی بزند که هیچ معنایی نداشته باشد، چه کار می‌توانیم بکنیم؟
چرا افراد ساکت و درون‌گرا مدیرهای بهتری هستند؟
ساکت‌ها در نگاه اول آدم‌هایی بی‌عرضه‌اند و به نظر می‌آید هیچ‌وقت نتوانند مدیر خوبی باشند، چون رتق‌وفتق کارها به همکاری‌کردن نیاز دارد و کسی که نتواند با دیگران گرم بگیرد و معاشرت کند، از دایره بیرون می‌افتد، چه برسد به اینکه بتواند جمع را مدیریت کند. اما سوزان کین در این گفت‌وگو می‌گوید باید بین درون‌گرایی و خجالت‌زدگی فرق گذاشت. خجالتی‌ها از قضاوت‌شدن در جمع می‌ترسند، اما درون‌گراها به‌خاطر اخلاق آرامشان می‌توانند به دیگران گوش بدهند، سایۀ سنگینشان را بر کار گروهی نیندازند و نهایتاً مدیران بهتری باشند.
غزه از سال ۲۰۰۷ در محاصره است. محاصره‌ای که به تعبیر ایلان پاپه، «بزرگترین زندان جهان» را ساخته است. در اثر این محاصره اقتصاد غزه فروپاشیده و کمبود کالاهای اساسی بیداد می‌کند. قوانین خودسرانۀ اشغالگران امکان هر گونه فعالیتی را از مردم گرفته است و هیچکس نمی‌داند آیا فردا زنده خواهد بود یا نه. جمال بکر، ماهی‌گیر فقیر فلسطینی، تعریف می‌کند که چطور محاصرۀ دریایی غزه، زندگی ماهی‌گیران این منطقه را سیاه کرد.
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
ماریان پاور در آستانۀ چهل سالگی یک روزنامه‌نگار معمولی بود و از شرایط زندگی‌اش رضایت نداشت. ماریان مجرد بود و ناراضی، بدهکار بود و اطرافش پر از دوستانی که ظاهراً همه موفق‌تر از او بودند. اما در همۀ سال‌های جوانی ماریان برای مشکلاتش فقط یک راه‌حل داشت: خواندن کتاب‌های خودیاری بیشتر. پاور از بیست‌وچهار سالگی درگیر خواندن کتاب‌های خودیاری شده بود و بدون عمل‌کردن به هیچ‌کدام از توصیه‌های فقط سراغ کتاب بعدی را می‌گرفت. تا اینکه یک روز تصمیم گرفت زندگی‌اش را تغییر بدهد. چه می‌شود اگر هر ماه از دستورات یک کتاب خودیاری پیروی کنم؟
شکست‌خوردن شرمساری ندارد، اما جشن‌گرفتن هم ندارد
مدت‌هاست که همه طرفدار شکست شده‌اند، البته نه آن شکستی که یک‌جور خاتمه و پایان به حساب می‌آمد. این نسخۀ جدیدِ شکست گویا نقطۀ عطفی است که هر انسان موفق باید تجربه‌اش کند. حال‌آنکه ناکامی و موفق‌نشدن پیش‌ازاین فقط یک فایده داشت و آن دست‌کشیدن از تلاش بیهوده بود. مگان نولان می‌گوید فرهنگ ما عامدانه شکست‌های بی‌نتیجۀ آدم‌های معمولی را نادیده می‌گیرد و افراد را به ورطۀ خیال‌بافی و اتلاف وقت می‌اندازد.
ولفگانگ پاولی فیزیکدانی پرآوازه بود، اما در عین‌حال، زندگی عاطفیِ بسیار به‌هم‌ریخته‌ای داشت. او که بعد از یک شکست عشقی، به شکل افراطی می‌نوشید و سیگار می‌کشید، به پیشنهاد پدرش قرار ملاقاتی با کارل یونگ گذاشت تا شاید بتواند درونِ ناآرامش را درمان کند. اما در عمل، این دیدار، به شکل‌گیری همفکری طولانی‌مدتی بین فیزیک‌دان کوانتومی و روان‌شناس تحلیلی انجامید و پاولی، با قدرتِ خارق‌العاده‌اش در یادآوری خواب‌ها و تحلیل مسائل انتزاعی، نقشی اساسی در تکامل روان‌شناسی یونگ ایفا کرد.
تکنولوژی یک معنا دارد: تخریب خلاقانۀ جهان
در چند سال اخیر، معنای واقعی تکنولوژی را لمس کرده‌ایم: تا می‌آییم به یک سخت‌افزار یا نرم‌افزار عادت کنیم، محصولی جدید به بازار می‌آید و همۀ رقبا را از میدان به در می‌کند. دودشدن چیزهای استوار هیجان دارد. مثل وقتی که یک سیستمِ جدید نه‌تنها بساط شرکتی باسابقه و استخوان‌دار را درهم می‌پیچد، بلکه ساختارهای قدیمی جهان را زیرورو می‌کند. اما چرخۀ «برهم‌زدن» و تخریبِ دستاوردهای قبلی تا چه زمانی پابرجا می‌ماند؟ به عبارت دیگر، تکنولوژی‌های سیلیکون‌ولی تا کجا همراه ما خواهند ماند؟
و ناگهان برق برای همیشه قطع شد
دان دلیلو از پرآوازه‌ترین رمان‌نویسان جهان است. حالا او در ۸۳ سالگی رمان جدیدی منتشر کرده که از نظر برخی از خوانندگانش بیسروته و عجولانه آمده و برخی دیگر آن را نشانۀ نبوغ و قدرتِ خارق‌العادۀ دلیلو در توصیف وضعیت امروزی جهان و مخاطرات پیش روی ما انسان‌ها می‌دانند. در این مطلب، معرفی کوتاهی از این رمان را به قلم الکس پرستن خواهید خواند و سپس گزارش-گفت‌وگویی با نویسنده را به قلم ریچل کوک می‌خوانید که در آن دلیلو از حال‌و‌هوای نوشتن این رمان سخن گفته است.
پدرخوانده‌ها خوب می‌دانند بازی را چگونه ببرند
پدرخوانده مانیفست قدرت است، راهنمای زندگی در هرجایی است که آدم‌ها مسحور قدرت و ثروت باشند. همچنان پس از پنجاه سال، کتاب‌هایی چاپ می‌شوند که احزاب سیاسی را با آن داستان تحلیل می‌کنند: تام هاگن نمایندۀ کسانی است که معتقدند هیچکس حریف نظم سنتی نمی‌شود و راه چاره مذاکره است؛ سانی کرلئونه باور دارد تنها راه حفظِ برتری شاخ‌وشانه کشیدن است؛ و البته مایکل کرلئونه که آمیزه‌ای است از قدرت و صبر و دست‌آخر اوست که از امنیت خانواده محافظت می‌کند. ماریو پوزو چگونه حماسه و شرارت و اخلاق و سیاست را در این داستان کنار یکدیگر ترسیم کرد؟
در دوران‌های طوفان‌زده، رمان طعم جهانی معنادار را به ما می‌چشاند
رابرت هریس، پیش از آنکه رمان‌نویسی تمام‌وقت شود، تحلیل‌گر سیاسی بود و در مطبوعات تراز اول بریتانیا می‌نوشت. مدافع پرشور حزب کارگر بود و تونی بلر را می‌ستود. بعد جنگ عراق شروع شد و هریس، دلزده، از کار سیاسی دست کشید و رمانی نوشت که در آن تونی بلر را کوبید. اما هیچ‌وقت فکرش را هم نمی‌کرد که روزگاری بوریس جانسون نخست‌وزیر شود و برکسیت رأی بیاورد. چیزهایی که از نظرش حتی اگر در رمان اتفاق می‌افتاد، کسی باورشان نمی‌کرد. رمان جدید او، وی-۲، به‌تازگی منتشر شده است.
چگونه حواس‌پرتی به یادگیری عمیق‌تر کمک می‌کند؟
کلاس درس گاهی اوقات کاملاً یک‌طرفه و شبیه سخنرانی‌ای کسل‌کننده می‌شود. نه می‌شود راحت خوابید، نه حرف‌های استاد سلول‌های خاکستری‌مان را قلقلک می‌دهد. نتیجۀ چنین کلاسی می‌شود ذهنی کلافه و بدنی که از فرط نشستن خشک شده. اما شاید همچنان یک راه فرار باقی باشد: اینکه بگذاری ذهنت برای خودش پرسه بزند. کتابی جدید می‌گوید این موقعیتِ نیمه‌حواس‌پرت، اینکه هم گوشت به استاد باشد و هم نباشد، به ذهن کمک می‌کند تا بهتر فکر کند، و از این می‌گوید که چگونه پرسه‌های ذهنی می‌توانند برای یادگیری مفید باشند.
نگاهی به داستان نوشته‌شدن رمان‌های فهرستِ نهایی جایزۀ بوکر ۲۰۲۰
هیئت داوران جایزۀ بوکر، داگلاس استوارت را برای رمان شاگی بین، به‌عنوان برندۀ جایزۀ بوکر سال ۲۰۲۰ اعلام کردند. استوارت طراح لباسی اسکاتلندی است که در آمریکا زندگی می‌کند و شاگی بین اولین رمانی است که نوشته است. رمانی که به گفتۀ خودش عمیقاً از خاطرۀ مادر الکلی و تنهایش متأثر بوده است. در این یادداشت، همۀ شش نامزد نهایی جایزۀ بوکر امسال، در چند پاراگراف داستان نوشته‌شدنِ رمانشان را توضیح داده‌اند.
فلسفه زیر سایۀ نازیسم؛ ظهور و سقوط حلقۀ وین
کانت روزگاری متافیزیک را «ملکۀ علوم» خوانده بود، اما از نظر اعضای پرشور حلقۀ وین، متافیزیک ملکه‌ای بود شبیه به ماری آنتوانت. تاریخ مصرف‌گذشته، متکبر و آمادۀ جان دادن زیر گیوتین. اعضای این حلقه که به اندیشه‌های ویتگنشتاین علاقه‌مند بودند، می‌خواستند زبان را از هر چیز بی‌معنا و مبهم پاک کنند و از این طریق منطق را نجات دهند. اگرچه دربارۀ این گروه زیاد نوشته‌اند، اما کتابی جدید، قتلِ رهبر آنها، موریتس شلیک را بهانه کرده است تا سرگذشت این گروه را از منظری تازه بازگوید.
چطور غربی‌ها این‌قدر عجیب شدند؟ یک نظریۀ جدید
شما چطور خودتان را تعریف می‌کنید؟ آیا وجودتان را شخصیتی مستقل می‌بینید که دارای علایق و سلایق ویژه‌ای است و روابطش با دیگران را بر اساس معیارهای فردی‌ای تنظیم می‌کند که شخصاً درست می‌داند؟ یا اساساً این خانواده، قوم یا کشورتان است که نقش اصلی را ایفا می‌کند؟ یوزف هنریش، استاد انسان‌شناسی دانشگاه هاروارد، می‌گوید در تقریباً تمام تاریخ، انسان‌ها خودشان را با گروه‌هایشان می‌شناخته‌اند و رفتارشان را با اهداف و هنجارهای گروه تنظیم می‌کردند، اما ناگهان در غرب مسیر تازه‌ای برگزیدند و موجوداتی خاص و عجیب شدند: تحصیل‌کرده، صنعتی، پولدار، دموکراتیک. دنیل دنت، یکی از مشهورترین فیلسوفان زندۀ دنیا، این ادعا را بررسی می‌کند.
وقت خداحافظی با مدرک‌های دانشگاهی است
این روزها، نمی‌توانی فرم استخدام پر کنی، مگر اینکه مدرکی دانشگاهی داشته باشی. اما اگر قرار باشد همۀ کارهای جامعه مدرک دانشگاهی لازم داشته باشند، آن‌وقت است که بحران شروع می‌شود، همان بحرانی که دیوید گودهارت آن را سرمنشأ نابرابری‌های بی‌شمارِ جامعه می‌داند. گودهارت، مؤسس مجلۀ پراسپکت، در کتاب جدید خود، از بلایی سخن می‌گوید که دانشگاه‌زدگی بر سر اقتصاد کشورش درآورده. اگر مسیر قدرت و ثروت و موفقیت از قبولی در امتحانات دانشگاه عبور کند، چگونه کارهای ضروری کم‌ارج می‌شوند و روی زمین می‌مانند؟
| « صفحه قبل | ۱ | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ | ۷ | ۸ | ۹ | ۱۰ | صفحه بعد » |
تاریخ از ابتدا گزارشگر انواع و اقسام اهمال‌کاری‌ها بوده و نسخه‌های گوناگونی برای درمان آن ارائه شده است. در سال‌های اخیر اما نگرش‌های تازه‌ای دربارۀ منشأ و شیوۀ برخورد درست با این معضل مطرح شده است. آزمایشات مختلف رفتاری و ژنتیکی یافته‌های تازه‌ای را در اختیار ما قرار داده‌اند، یافته‌هایی که شاید بتوانند راهنمایی برای انتخاب شیوۀ درست برای مقابله با اهمال‌کاری باشند.
گاهی به این فکر می‌کنیم که مقصر مشکلاتمان یا وضع ناگوارمان کیست؛ گاهی به این نتیجه می‌رسیم که خودمان هیچ نقشی در این پیشامدهای ناخوشایند نداشتیم؛ و این طرز فکر در بعضی موارد ازقضا کاملاً درست است. اما این نوع نگاه گاهی می‌تواند به نیرویی مخرب و ویرانگر تبدیل شود که جهان را مسبب همۀ بدبختی‌هایمان می‌بیند، نگرشی به جهان و زندگی که روان‌شناسان به آن «ذهنیت قربانی» می‌گویند. و معلوم است که قربانی همیشه از نظر اخلاقی برحق است، نه مسئولیتی متوجه اوست و نه پاسخ‌گوی چیزی است.
رسانه‌های اجتماعی شیوۀ ابراز خشم ما را چگونه تغییر می‌دهند؟
حمله به صفحۀ اینستاگرام لیونل مسی، ایوان زایتسف، دختر باراک اوباما و فرناندا لیما ازجمله رفتارهای پرخاش‌جویانۀ کاربران ایرانی بود که در جهان هم بازتابی گسترده داشت. این قبیل رفتارها در سال‌های اخیر در دنیا شیوع زیادی پیدا کرده‌اند و زمینه‌ای بسیار جدید در تحقیقات پدید آورده‌اند. اما هیک، سردبیر ارشد سایت ثرایو گلوبال، در گفت‌وگو با مالی کراکت، عصب‌شناس و استادیار دانشگاه ییل، علل و زمینه های بروز خشم اخلاقی در فضای مجازی را بررسی کرده است.
آیا زندگی‌ای مملو از سفر ایدئال است؟ شاید تا مرز مشخصی جواب این پرسش مثبت باشد. اما وقتی از آن مرز بگذریم، ناگهان احساس می‌کنیم تمام انگیزه‌ها و ارزش‌هایی که ما را از خانه بیرون می‌کشیده و آوارۀ کشورها و قاره‌های دیگر می‌کرده از بین رفته است. سوزان جوینسان، زنی که سفرْ جزئی از برنامۀ همیشگی زندگی‌اش بود، شبی در هتلی ملال‌آور، از این مرز گذشت. وقتی صدایی درونی در گوشش گفت: می‌خواهم بمیرم.
نسخۀ صوتی: اقتصاددانی که در ۲۹سالگی استاد هاروارد شد و حالا می‌خواهد نگاهمان به اقتصاد را متحول کند
کلاس اقتصاد مقدماتی دانشگاه هاروارد، مشهور به «اقتصاد-۱۰»، یکی از مهم‌ترین واحدهای درسی دنیاست. استادان این درس عمدتاً از اقتصاددان‌‌های باسابقه و مشاوران روسای‌جمهور ایالات متحده بوده‌اند، ازجمله پرفسور گریگوری منکیو که کتاب مقدمه‌ای بر علم اقتصادش همچنان مهم‌ترین منبع درسیِ آموزش مقدماتی اقتصاد در سراسر جهان است. اما به‌تازگی سروکلۀ استاد جوانی پیدا شده که ایدۀ متفاوتی برای آشناکردن دانشجویان با اقتصاد دارد. راج چتی، که دکتری اقتصادش را در ۲۳سالگی از هاروارد گرفت و در ۲۹سالگی استادِ آنجا شد، به تازگی، از طرح درسی رونمایی کرده که می‌تواند نگاهمان به علم اقتصاد را به‌کلی زیرورو کند.
استخراج بیت‌کوین استعاره است، اما می‌تواند به‌اندازۀ یک استخراج واقعی مخرب باشد
پولْ داستانِ دروغینِ مشترک بین ما انسان‌هاست. من یک‌تکه کاغذ به شما می‌دهم و شما هم درعوض آن، به من تخم مرغ و کره می‌دهید و هر دو با لبخند از هم جدا می‌شویم. به دنیای رمزارزها که می‌رسیم داستان قدیمی پول بیشتر از دروغین بودن شبیه داستان‌های تخیلی می‌شود. سودهای چندهزار درصدی، بی‌ثباتی‌های غیرقابل پیش‌بینی و حل معماهای رمزنگاری شده برای «استخراج» واحدهای جدید. البته ژانر رمزارزها فقط به مقداری هیجان و تخیل ختم نمی‌شود و گویا دارد به ضرر همۀ انسان‌ها و محیط‌زیست تمام می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد فقط استخراج بیت‌کوین در یک سال به‌اندازۀ کل مصرف برق سالانۀ سوئد انرژی نیاز دارد. بیت‌کوین چیست و چگونه آیندۀ کرۀ زمین را هدف گرفته است؟
اگر از دستورالعمل‌های بیسروته کتاب‌های خودیاری خسته شدید یا دیگر حوصلهٔ توصیه‌های طاقت‌فرسای آنها را ندارید، حالا زمانش رسیده که نفس راحتی بکشید. به تازگی سروکلهٔ ژانر جدید «ضد خودیاری» پیدا شده است که به‌جای کوبیدن بر طبل توخالی شادی و موفقیت، دشواری زندگی را یادآوری می‌کند و از ما دعوت می‌کند محدودیت‌های خود را بپذیریم و با بدبیاری‌ها و سختی‌ها کنار بیاییم. اما آیا در این توصیه‌های جدید چیزی شبیه دستورالعمل‌های رایج خودیاری نیست؟
گفت‌وگو با جیمز پترسون، نویسنده‌ای که کتاب‌هایش بیشتر از تالکین می‌فروشد
جیمز پترسون نویسندۀ عجیبی است. سالانه چندین رمان، ناداستان و کتاب کودک منتشر می‌کند. به گفتۀ خودش گاهی همزمان در حال نوشتن سی کتاب است. دربارۀ همه‌چیز می‌نویسد. از جان لنون گرفته تا خاندان کندی. منتقدانش می‌گویند نوشته‌هایش بی‌ارزش و سطحی است، اما خوانندگان بی‌شمارش چنین نظری ندارند. پیترسون که پیش از این با دونالد ترامپ دوست بوده، جدیداً رفاقتی صمیمانه با بیل کلینتون پیدا کرده و با او یک رمان مشترک هم نوشته است. حالا آنها به فکر نوشتن دومین رمانشان هستند.
