زخمی‌کردن بدن باعث احساس آرامش می‌شود، زیرا احساس و درد در مغز در هم می‌آمیزد
دربارۀ خودزنی و خودآزاری عموماً دو تصویر کاملاً متضاد وجود دارد. یا آن را معادل اقدام به خودکشی می‌دانند یا نوعی ادا و اطوار شبه‌شاعرانه. افسردگی، اضطراب، بی‌اشتهایی روانی، حتی اقدام به خودکشی: تمام این‌ها بی‌نهایت توضیح‌پذیرتر به نظر می‌رسند تا زخمی‌کردن بدن. هنوز دلایل اصلی خودآزاری چندان روشن نیست، اما عصر جدیدی از پژوهش‌ها در روان‌شناسی و عصب‌پژوهیْ تصویری غنی‌تر از علل این امر به دست می‌دهد.
آنچه در این نوبت گوش می‌کنید نسخهٔ صوتی نوشتاری است از کری آرنولد که پیش از این با عنوانِ «چرا خودآزاری؟» منتشر شده است. نوشتار این نسخۀ صوتی را در اینجا بخوانید.
این آن چیزی است که من از نخستین باری که بدنم را زخمی کردم به یاد می‌آورم: دیوانه بودم. به‌عنوان نویسنده، آرزومندم بتوانم منظورم را به‌نحوی ادیبانه‌تر بیان کنم، برای مثال: «زخم‌ها راهی در میان پوست من ایجاد کردند تا احساسات بتوانند بگریزند» یا شاید: «من از زخم استفاده کردم تا درد عاطفی را به درد جسمانی تبدیل کنم» یا حتی شاید: «من رنجم را بر روی پوست خود حک کردم، آشفتگی را با حروف درشت نگاشتم تا تمام جهان آن را مشاهده کند.»
فایل صوتی نوشتار «چرا خودآزاری؟» را گوش کنید.
خشونت برای بیشتر آدم‌ها غیرقابل‌فهم است. نظریه‌ای جدید می‌گوید خشونت نه ذاتی است، نه عقلانی
آیا واقعاً به بازی‌های ویدئویی «معتاد» می‌شویم؟
شاید در نهایت مهم‌ترین چیزی که ما انسان‌ها را از حیوانات متمایز می‌کند توانایی احساس انزجار باشد
اقتصاد زبان قدرت است و همۀ ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، پس بهتر است دربارۀ آن بدانیم
