گزیده‌های ترجمان در سال ۱۳۹۵؛ نسخه صوتی

این آب است؛ تکرار کن
_{بدیهی‌ترین و مهم‌ترین واقعیت‌ها آن‌هایی‌اند که دیدن و حرف‌زدن دربارۀ آن‌ها از همه دشوارتر است}

دیوید فاستر والاس، برنده و نامزد دریافت چندین جایزه از جمله پولیتزر (۲۰۱۲) شد. فاستر والاس در تنها سخنرانی عمومی عمر خود از گرفتاری‌های زندگی روزمره سخن گفت و خودبینی و کوته‌فکری ما را گوشزد کرد. آنچه در پی می‌آید نسخۀ صوتی ترجمۀ سخنرانی فاستر والاس است.

زندگی بدون ملال، کابوس خواهد بود
_{ملال، درست مثلِ درد، تجربه‌ای ناخوشایند است که لازم است آن را بچشیم تا بتوانیم واقعاً خوب زندگی کنیم}

ملال تجربۀ مشترک همۀ ما است. ملال از جان ما چه می‌خواهد؟ آیا ممکن است ملال فایده‌ای داشته باشد؟ افراد زیادی برای ملال، دفاعیات فلسفی اقامه کرده‌اند. آندرئاس الپیدورو، استاد دانشگاه لوئیس‌ویل کنتاکی معتقد است ملال زنگ هشدار است. پس به‌جای وررفتن با گوشی، درباره‌اش فکر کنید.

همه چیز شگفت‌انگیز است و هیچ‌کس شاد نیست
_{اگر افلاطون زنده بود چه پاسخی می‌داد؟}

امروزه ما قادر به انجام کارهایی هستیم که مردم، هزاران سال رویای انجامش را داشتند. همچنین به تکنولوژی‌ها، کالاها، محصولات و لذت‌هایی دسترسی داریم که چندصد سال پیش می‌توانست یک امپراتور را هیجان‌زده کند. باوجوداین، اوضاع کاملاً بر وفق مراد نیست. یک جای کار می‌لنگد. وقتی همه چیز اینقدر شگفت‌انگیز است، پس چرا شاد نیستیم؟

تاریخِ زشتی می‌گوید چیزی به نام زشتی وجود ندارد
_{هنگامی که چیزی را زشت می‌نامیم، داریم چیزی دربارۀ خودمان می‌گوییم}

«زشت‌ترین بخش بدنت، نه بینی یا انگشت پا، بلکه ذهن توست.» این بخشی از یک ترانه‌ است که یادآوری می‌کند، منبعِ زشتی‌ها، تلقی‌های ذهنی ماست. تاریخ زیبایی‌شناسی نشان‌ می‌دهد که هرچه امروز زشت تلقی می‌شود، ممکن است فردا زیبا باشد.

استثمار به‌شیوۀ استیو جابز
_{شعارِ «کاری بکن که دوستش داری»، بی‌نقص‌ترین ابزار ایدئولوژیک سرمایه‌داری است}

استیو جابز، مهم‌ترین مُبلّغ شعار «کاری بکن که دوستش داری» است. این نصیحت روحیه‌بخش ما را ترغیب می‌کند که علایقمان را به کاری درآمدزا تبدیل کنیم. اما به عقیدۀ میاتوکومیتسو نویسندۀ کتاب کاری بکن که دوستش داری، این شعار ضدکارگری‌ترین ایدئولوژی در عصر کنونی است.

چرا پشیمانی عنصری اساسی برای زندگی است؟
_{ریشه‌ها و علت‌های گریز از پشیمانی و انکار شکست}

بسیار می‌شنویم که گذشته را رها کن: بهترین کار این است که با گذشته، رفتاری مثل یک گنجۀ لبریز داشته باشیم: درش را ببند و به حال خودش رها کن. کارینا چوکانو می‌گوید در در فرهنگ ما پشیمانی نشانۀ شکست است و مردم احساس می‌کنند که برای ماندن در میدان بازی، باید پشیمانی را انکار کنند. اما ریشۀ این انکار گذشته چیست؟

من یک واقع‌گرای ساده‌لوحم و به نظرم خورشید دور زمین می‌چرخد
_{پیش از نیوتن دربارۀ جاذبه اشتباه می‌کردیم، امروز دربارۀ چه چیز اشتباه می‌کنیم؟}

در هر دوره، باورهایی چنان محکم وجود دارند که هیچکس جرئت نمی‌کند آن‌ها را زیر سؤال ببرد. مثلِ اینکه زمین دور خورشید می‌گردد. حالا خودتان را بگذارید جای فردی در هزار سال پیش که معتقد بود خورشید دور زمین می‌چرخد. فرق شما با او چیست؟

ابتذال خوش‌بینی
_{بخشی از کتاب امیدواری بدون خوش‌بینی نوشتهٔ تری ایگلتون}

گاهی خوش‌بینی ایدئولوژی دولت و عینِ وطن‌پرستی می‌شود و نگرش منفی بزهِ فکری تلقی می‌گردد. حتی زمانی که کوچکترین امیدی نیست، توهمی جمعی از قدرت در میان ملت وجود دارد که ناخودآگاه ملی را به خود مشغول می‌کند. خوش‌بینی طوری است که به آسانی نمی‌شود آن را از یک بیماری روانی تمیز داد.

قلب کافر را بخور؛ داستان تولد بوکوحرام
_{چطور بقایای فرقه‌ای اسلام‌گرا به ارتشی بی‌رحم تبدیل شد که اکنون دولت نیجریه از پس آن برنمی‌آید؟}

سال ۲۰۰۹، پلیس نیجریه قوانین سختی برای موتورسیکلت‌ها به ‌اجرا گذاشت. اما در قسمتی از نیجریه، موش‌وگربه‌بازی میان پلیس و موتورسواران تبعات جدی‌ به‌همراه داشت. این قوانین درگیری‌های خشونت‌باری میان پلیس و اسلام‌گرایان تندرویی به وجود آورد که تا آن زمان در جهان ناشناخته‌ بودند.

سکوت جهانی است ناشناخته
_{برخلاف باور عامه، آرامش و سکوت، هیاهویی تمام‌عیار در ذهن ایجاد می‌کند}

در دنیای پرهیاهوی ما، سکوت متاعی کمیاب است. دلمان می‌خواهد در دشتی ساکت، آرام بگیریم و به آسمان خیره شویم، بدون آنکه صدایی مهارناپذیر خلوتمان را به هم بزند. اما این حس خوشایند، برای چند دانشمندِ عصب‌شناس به پدیده‌ای ناشناخته تبدیل شد: سکوت با ذهن ما چه می‌کند؟